คือผมกับแฟนคบกันมา6ปีครับ ตั้งแต่ ม1 จนถึงปี1 แต่พอได้เข้าปี1เราต่างก็ได้เรียนมหาลัยคนละที่กัน ผมมาเรียนที่กรุงเทพ
แต่แฟนผมเค้าได้เรียนที่จังหวัดตรังคับ พอมาอยุ่กทม ผมก้ได้เจอผู้หญิงมากหน้าหลายตา จากที่ผมไม่เคยคิดที่จะมีใคร ก้ทำให้ผมใจโลเล
จนวันนึงผมก็ได้เจอกับผุ้หญิงคนนึงเธอชื่อ ตาล(นามสมมุติ) แต่ตอนนั้นผมก็ยังติดต่อกับแฟนอยู่ตลอด แล้วผมก็ยังติดต่อกับตาลด้วย จนในที่สุดผมก้รู้สึกว่า
แฟนผมนั้น น่ารำคาญ ที่เที่ยวมาถามจู้จี้จุกจิก ไม่เชื่อใจกันอะไรงี้ ทั้งๆที่ผมก็คุยกับคนอื่น แล้วผมจึงตัดสินใจบอกกับเธอว่าห่างกันมั้ย เธอจึงตัดสายไปครับ
(ประมาณว่าเลิกกันไปเลย)ตอนนั้นประมาณเดือนมิถุนา (ช่วงรับน้องเลยครับ)  แล้วหลังจากวันนั้น ผมก็มาคบกับตาล ได้ประมาณอาทิตย์กว่าๆผมจึงบอลเลิกกับตาลคับ แล้วมาคบกับอีกคน ชื่อว่า ป่าน ตอนนั้นประมาณเดือนกรกฎา (ซึ่งตั้งแต่ที่ผมเลิกกับแฟนมาจนมาคบกับป่าน ผมก็ยังไม่เคยลืมแฟนของผมเลยคับ ทั้งๆที่ผมก้ยังคบกับป่านหรือตาลอยู่) ผมคับกับป่านได้ประมาณ3เดือน จนเดือนกันยา ผมก็ได้ข่าวว่าแฟนผมมีแฟนใหม่แล้วซึ่งแฟนของเธอนั้นเป็นทอม
ผมก็ยังแอบส่อง ติดตามดูเธอเรื่อยๆคับ แต่ก็ไม่เคยทักเธอไป แล้วผมก็คบกับป่านเรื่อยมา จนประมาณเดือน กุมภา หลังจากวันเกิดเธอไม่นาน ผมก็ได้โทรไปขอโทษเธอครับ ที่บอกเลิกเธอ แล้วผมจึงขอเธอว่าเป็นเพื่อนกันได้ไหม เธอก็ตอบว่าได้เพราะตอนนี้เธอก็ไม่คิดอะไรแล้ว แต่ก้เป็นเพื่อนกันได้ (แต่ผมก็ยังคิดถึงเธอตลอดและอยากกลับไปหาเธอ)

จนประมาณเดือนเมษาครับ ผมก็ทะเลาะกับหนักมาก ผมจึงโทรไปขอคำปรึกษาเธอ ว่าควรทำยังไง แล้วสุดท้ายผมก้เลิกกับป่านครับ
แล้วเธอก็ให้เวลาที่เธอว่างมา ว่าเธอว่างเวลาไหนบ้าง ช่วงที่เรียน หรือช่วงที่ไม่ได้อยู่กับแฟนก็โทรมาคุยได้ แล้วผมก็โทรไปจริงๆ แต่บังเอิญว่าวันนั้นผมโทรไป แต่บังเอิญว่าเธออยู่กับแฟนพอดี เธอจึงถามผมว่ามีอะไร แต่ก็ให้แฟนฟังอยู่ด้วย พอผมเห็นว่า แฟนเธอฟังอยู่ด้วย ผมจึงบอกไปว่า ไม่มีอะไร แค่จะโทรไปปรึกษาอะไรเฉยๆ แต่ไม่มีอะไรแล้ว แล้วผมก็บอกว่าหลังจากนี้ผมกคงไม่ติดต่อไปแล้วแหละ เพราะกลัวว่าจะทำให้แฟนของเธอพลอยไม่สบายใจไปด้วย
จนตอนนั้นผมก็โสดมาตลอดคับ แต่ใจก็ยังคิดถึงเธออยู่ตลอดมา แล้วผมก็ห้ามตัวเองไม่ได้ ประมาณเดือนพฤษภา สุดท้ายก็ลองโทรไปคับ แต่ปรากฏว่า เธอเปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว ซึ่งผมก็ใจเสียแล้วคับเพราะอยากคุยกับเธอมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ก็ได้แค่ส่องเฟสดูเธอต่อไป

จนประมาณเดือนมิถุนาครับ ผมมีโอกาสได้กลับบ้านที่หาดใหญ่ แต่เมื่อผมกลับบ้าน ความรู้สึกของผมยิ่งมากขึ้นกว่าเดิม เพราะทุกๆที่ ที่เคยไปผมมักจะไปกับเธอบ่อยๆ มันยิ่งทำให้ผมคิดถึงเธอมากขึ้นไปอีกครับ แล้วผมก็มักจะชับรถผ่านไปหน้าบ้านเธอ เพื่อดูว่าครอบครัวเธอเป็นยังไง แต่ก็ได้แค่ผ่านคับ ไม่กล้าเข้าไปด้วยซ้ำ (ตอนมัธยม ผมไปส่งเธอประจำคับ พ่อแม่เธอกับพ่อแม่ผมก็รู้ที่เราคบกัน) ปลายเดือน ผมก้ขึ้นมากรุงเทพ แต่ไม่ว่าจะทำอะไร ผมก็ยังคิดถึงเธออยู่คับ จนวันที่10กรกฎา(วันครบรอบที่เราเคยคบกันครับ) ผมก็เลยทักเฟสเธอไป ว่า เธอยังคิดถึงผมอยุ่อีกบ้างมั้ย  เธอจึงตอบผมมาว่า เธอไม่คิดแล้ว เธอลืมไปหมดแล้ว แค่นั้น ผมน้ำตาไหลเลยคับ แล้วผมก้ตอบเธอว่าก็ดีแล้ว เธอจึงถามผมกลับมาว่า มีอะไรรึเปล่า ผมจึงตอบไปว่า แค่พอถึงวันนี้แล้วเรื่องเก่าๆ มันลอยมาเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร แล้วผมก้บอกกับเธอไปว่าไม่มีอะไรแล้ว

แค่นั้นผมก็ร้องไห้หนักกว่าเดิมมากเลยครับ ใจนึงก็ดีใจที่เธอมีคนใหม่แล้ว แล้วเธอก็ลืมเรื่องเก่าๆระหว่างผมกับเธอไปหมดแล้ว แต่ผมยังรักเธอตั้งแต่ ปีที่แล้วที่ผมเลิกกับเธอ จนมาถึงตอนนี้ ผมก้ยังคิดถึงเธออยู่เสมอครับ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ยังคงคิดถึงแต่เธอ แต่ก็รู้ว่า เธอมีแฟนใหม่แล้ว จะให้ผมไปทำให้เค้าสองคนทะเลาะกันก็ไม่ได้ ใจนึงอยากจะเริ่มต้นกับคนใหม่ๆ แต่อีกใจก้ยังอยากจะกลับไปหาเธอ ผมถึงอยากถามว่า ผมควรรอเธอให้เธอเลิกกับแฟน แล้วผมจะไปขอเธอคืนดี ดีไหม หรือผมควรจะทำใจให้ได้แล้วเริ่มต้นหาคนใหม่ๆดี เพราะทั้งหมดที่ผ่านมา มันเป็นเพราะความผิดผมทั้งนั้นเลยคับ ที่มักมากเอง
แต่ใจผมอยากจะไปขอเธอคืนดีกับผมมากๆ เพราะที่ผ่านมาผมรู้แล้วว่าผมรักเธอมากจริงๆ และหากได้กลับไปจริงๆ ผมจะไม่มีทางทำให้เธอเสียใจอีกแล้ว

ปล.ขอโทษนะครับ หากเล่าไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่พยายามเข้าใจหน่อยนะคับ