เหยยยยยย แม่กำปอง เหยยยอะไรเนี่ย ไม่เคยได้ยิน
ทั้งๆที่บ้านเราอยู่เชียงใหม่ กลับบ้านก็ไม่ค่อยได้ไปไหน (ก็กลับบ้านจริงจริงนี่นาาา)
นี่เป็นการเขียนรีวิวแรก เนื้อหาสาระอาจจะพัง แต่ก็ดูรูปไปเพลินๆละกันเนอะ

แม่กำปอง อยู่ห่างจากอำเภอเมืองเชียงใหม่ ประมาณ 50 กิโลเมตร เราใช้เส้นทางสาย 1317 ขับตรงมาเรื่อย

เราออกจากตัวเมืองเชียงใหม่บ่ายสองแล้วว พ่อขับรถมาส่งใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่าๆ ฝนตกด้วย

อื้อหือพอเห็นหมู่บ้านเท่านั้นแหล่ะ เหยยดี๊ดี หายใจเข้าลึกๆๆๆสูดออกซิเจน (อย่าลืมหายใจออก)



เราพักกันที่สำราญชน ทางขึ้นหมู่บ้านค่อนข้างชัน ฝนตกถนนลื่น

ขับไปเรื่อยๆๆ ทางแคบรถวิ่งสวนกัน ชันอีกฝนตกด้วยลื่นเบาเบา พ่อนี่เกร็งเลย (พ่อไปส่งฮ๋าๆๆ)
ยังคงขับไปผ่านโค้งโน้นโค้งนี้ เนินแล้วเนินเล่า ไม่ถึงสักที

บ้านแม่กำปองแบ่งเป็น แม่กำปองนอก แม่กำปองกลาง และแม่กำปองใน
ระยะทางความไกลตามลำดับ ใช่แล้วว ที่พักเราอยู่แม่กลางใน

ถึงแล้วววโฮมสเตย์ สำราญชน คนละ 550 บาทต่อวัน
อาหารสองมื้อ เย็นและเช้า เราไปถึงเย็นๆ





หลังคาบ้านจะปกคลุมด้วยมอส(มั้งนะเดาเอาาา มั่วๆไปอะไรไม่รู้เขียวๆ) อากาศเย็นสบายไปทางหนาว ฟินนนน



ฝนตกใหม่ๆ หยดน้ำยังอยู่

ไปนอนหนึ่งคืน กลัวไม่คุ้ม ไปออกไปเดินกันถอะ มาทั้งที
เกือบห้าโมงเราเดินมั่วๆๆในหมู่บ้านกัน

เดินไปเงยหน้ามองข้างหน้าาาาาาาาาาา เหยยแกรรรรรใครเผาควันเต็มเลย
ผิดๆๆๆๆ มันคือ เมฆหมอก ฟ้าหลังฝนนี่มันอื้อหือออออออออออ



สวัสดีพวกมนุษย์ มาเดินเล่นกันเหรอ ถ่ายฉันเนี่ยฉันสวยใข่มะ (คิดเอาเองว่าแมวน่าจะถามแบบนี้)


เดินไปเรื่อยๆ บรรยากาศฝนตกใหม่ๆนี่เดินเพลิน








อุ้ยยยยยยยนี่ ต้นกาแฟ เราชอบดื่มกาแฟมาก




ขาดกาแฟนี่ขาดใจ (เห็นต้นกาแฟเลยอินนน)



เราก็เดินไปเรื่อยๆๆสักพักก็ได้กลิ่นกาแฟ เหยยมันมาจากไหน เดินผ่านป้าคนนึงป้าบอกว่า
บ้านผู้ใหญ่บ้านเค้าคั่วกาแฟกัน ขึ้นไปดูสิ ไปคะไปดูเค้าคั่วกาแฟกัน

ระหว่างทาง เราเดินผ่านบ้านชาวบ้าน ชาวบ้านที่นี่น่ารักนะ ยิ้มแย้มแจ่มใส
เราก็ถามทางไปดูที่เค้าคั่วกาแฟกัน


เราก็อู้ไทยปะแล้ดเมือง(พูดภาษาไทยกลางปนภาษาเหนือ) ชาวบ้านก็งงกับเราไป 555555





เดินๆๆดมๆๆตามกลิ่มกาแฟมาเรื่อยๆๆๆ ตามมาๆๆ



ดมให้ชื่นใจจจจจจจจจ 555555




ดูชาวบ้านคั่วกาแฟได้แปปเดียว หิวข้าวววว เลยกลับบ้านพัก
กับข้าวที่คุณป้าเจ้าของบ้านพักทำให้กินธรรมดาแต่อร่อยเป็นบ้า ข้าวหมดโถ

ไข่พะโล้ ผัดมะระหวานใส่ใข่ น้ำพริกกะปิจิ้มหน่อไม้



ปล.ข้าวหมดโถ อร่อยยยมากกกก

กินข้าวอิ่ม เราก็นอนกันแต่หัวค่ำ นอนฟังเสียงธารน้ำไหลข้างบ้านพัก
เป็นเสน่ห์ของที่นี่ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในหมู่บ้านนี้ เราจะได้ยินเสียงน้ำไหลตลอด
โหยยยย โคตรชอบเลยยยยยย

เช้าวันที่ 15 ก.ค.58 ตื่นกันแต่เช้าาา หกโมง เอ้าเงียบกริบบบ (ป้าตื่นยัง....พวกหนูหิวข้าว ล้อเล่นนะป้า)

ตื่นมาาก็เดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์ สดชื่นนนนน

ระเบียงของบ้านพัก



นั่งกินกาแฟตรงนี้



แล้วเราก็ได้กินข้าวววววววเช้า

เป็นข้าวต้มหมูปลาหมึกกุ้งแห้งร้อนๆคู่กับไข่ต้ม
ท่ามกลางอากาศที่เย็นฉ่ำสบายค่อนไปทางหนาววว



เรานั่งกินกลางบ้านพัก บ้านพักนี่เป็นของเรา ฮ๋าาๆๆ (ตอนเราไปทั้งบ้านมีกันสามคนคือพวกเราเอง)



พอกินเสร็จเราก็ออกจากบ้านไปน้ำตกแม่กำปองกัน ไม่รู้ว่าไกลแค่ไหน เดินไปถามไปสบายยย

ลงมาจากบ้านพัก สี่แสบนี่น่าจะกัดรองเท้าเราขาดเมื่อคืนนี้ (สงสัยรองเท้าเราคงหอม)



ถ่ายฉันทำไมพวกมนุษย์ (คิดแทนหมาาา) 55555



อากาศแบบนี่น่านอนเนอะะะะะะะ Zzzzzz



นี่คือไกด์นำทางไปน้ำตก เดินไปส่งเราที่น้ำตกจริงๆนะ แถมกลับมาพร้อมกันอีก



เห็นไหมเดินนำไปโน่นน พอเราหยุดถ่ายรูป มันก็หยุดนั่งรอ พอเราเดินมันก็เดินต่อ
เหยยยยยยยยยยยยย หมาไรเนี่ยนน่ารักกกกกก



ก่อนถึงน้ำตกต้องข้ามทางน้ำไหลนี่ไป เป็นต้นน้ำของลำธารในหมู่บ้าน



น้ำตกแม่กำปอง น้ำเย็นเจี๊ยบเลยยยย





เหนื่อยสินะนำทางเราดินมาา พักกินน้ำก่อนน



ตัวใหญ่มากกกกกก เกือบเอามือไปจับมองไม่เห็น



แล้วเราก็เดินนกลับลงไป ร้านชมนกชมไม้ ร้านกาแฟที่วิวมองเห็นทั้งหมู่บ้าน



อเมริกาโน่วววววววว



มีเค้กมีกาแฟขาย รสชาติก็ดีนะ



ออกจากร้านกาแฟเราก็ตั้งใจจะเดินลงจากบ้านพักที่อยู่แม่กำปองใน มาหน้าหมู่บ้าน

เดินก็ดีนะ คุยกับชาวบ้านมาตลอดทาง ดูโน่นนี่นั่นไปเรื่อยแหล่ะะะ
ตอนแรกคิดว่าใกล้ที่ไหนได้ไกลใช่เล่นนน

เริ่มม เดินลงได้ เราจะเจอป้ายแบบนี้ตลอดทาง

คิดว่าเดินลงดอยน่าจะไม่เหนื่อยเท่าไหร่  

แต่!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ทางขึ้นดอยก็มี พังขาพัง



ยังอีกยังจะชันอีกกกก


ยังอีกยังจะโค้งอีก


บ้านชาวบ้านเรียงรายกันไป


แวะไหว้พระที่วัดแม่กำปอง


ขั้นบันไดที่วัด พื้นที่สีเขียวทำตัวกลมกลืนกับทุกอย่างง ชอบบบ


แวะร้านนี้หน่อยยยยย


ร้านปิด อ้าวววววววววปิดเฉยเลยยย ไปจ้าเดินต่อ หิวก็ทน เหนื่อยก็ทน ฮ่าา


ร้านของชำเปิด


ชีวิตของคนที่นี่เรียบง่ายไม่รีบร้อนอะไร ปลูกผักกินเอง ใช้ชีวิตพึ่งพาธรรมชาติ อยู่ร่วมกันได้ลงตัว
หมู่บ้านบ้าอะไร น่าอยู่เป็นบ้าเลยย ทั้งเขียวทั้งเย็น ^^
ถ้าให้กลับมาอีกก็มาาาาาาา

เหยยยย เราเดินมาถึงจุดจุดนี้ได้ยังไง จุดที่น่องเราใกล้จะแตกแล้ว

.....ปากทางเข้าหมู่บ้านแม่กำปอง....




ยังอีกเรายังคงเดินต่อไป เดินไปจนถึงโครงการหลวงตีนตก