สวัสดีครับ ผมมีเรื่องๆหนึ่งที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง เป็นกระทู้แรกของผมนะคับ เรื่องมันเริ่มขึ้นตั้งแต่ม.4ผมเพิ่งเข้าเรัยนต่อที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในพิจิตร ซึ่งผมกะเทอเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน แรกๆก้อไม่คิดอารัยคับ แต่พอมาเทอมสอง โรงเรียนจะไปทัศนศึกษาที่เชียงใหม่ ช่วงนั้นแหละทำหั้ยผมตกหลุมรักเทอตั้งแต่นั้นมา หลังจากนั้นผมก้อเริ่มโทคุยกับเทอมาเรื่อยๆ จนผมกับเทอตกลงเป็นแฟนกัน คือช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่ผมมีความสุขมาก จนวันหนึ่งผมรู้สึกว่าเทอเปลี่ยนไป ซึ่งตอนนั้นผมก้อไม่รู้ว่าเทอเป็นอะไร ผมถามเทอก้อบอกแค่ว่าไม่ได้เป็นรัย ช่วงนั้นเทอเริ่มตีตัวออกห่างจากผม ผมมารู้หลังจากนั้นไม่กี่วันจากเพื่อนของเทอว่าแม่ของเทอจะหั้ยเทอไปอยุ่กับแม่ของเทอที่ต่างประเทศ ตอนนั้นผมอึ้งเรยคับ ไม่คิดว่าจะมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ มันเหมือนอย่างกับในละคร แต่นี่คือเรื่องจริงคับ ที่มันเกิดกับตัวผม หลังจากที่รู้ว่าเทอต้องไปอยู่ต่างประเทศ ผมกับเทอก้อไม่ได้คุยกัน ตอนนั้นผมเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเรยคับ จากที่ตั้งจัยเรียนก้อเริ่มโดดเรียนบ่อยขึ้น ที่ผมทำแบบนี้ก้อเพราะว่าผมทำใจไม่ได้ที่เห็นหน้าเทอ ซึ่งตอนนั้นเราไม่ได้คุยกันเรย ผมคิดที่จะย้ายโรงเรียนเพื่อที่จะได้ไม่เจอเทอ แต่ก้อได้แค่คิดคับ ทั้งอาจารและเพื่อนที่ห้องไม่อยากหั้ยผมย้ายไป เพราะจะย้ายโรงเรียนมันไม่ใช่เรื่องเล็กเรย ผมเรยต้องเรียนอยู่ที่เดิม ก้อนั่นแหละคับ ผมต้องเจอเทอทุกวันจนกว่าเทอจะย้ายออกไป แต่ละวันผมโคตรทรมานที่เหนหน้าเทอแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ แม้แต่คุยกันก้อไม่มีสักคำ แต่ละวันผมนอนร้องไห้แทบทุกคืน จนวันที่เทอขึ้นเครื่องไปต่างประเทศ ผมนี่แทบไม่มีแรงจะทำอะไรเรย มีครั้งนึงเทอให้น้องสาวของเทอโทมาคุยกับผมหั้ยผมยอมคุยกับเทอ ตอนนั้นผมบอกเรยว่าผมทำใจไม่ได้ที่จะคุยกับเทอ เทอก้อคงเข้าจัยเรยไม่ได้พูดอะไรอีก หลังจากนั้นไม่ถึงปีหรอกคับ ผมกับเทอก้อคุยกัน แต่สถานะไม่เหมือนเดิม ซึ่งตอนนั้นเทอก้อมีคนคุยใหม่ ผมก้อมีแต่ผมคุยได้ไม่ถึงสามเดือนก้อเลิกคุยกัน คือผมลืมเทอไม่ได้จิงๆ แต่มันก้อเท่านั้นเทอก้อมีคนใหม่ของเทอ ผมก้อต้องใช้ชีวิตของผมไปวันๆ ลืมบอกไปคับว่าปีนึงเทอจะกลับมาไทยครั้งนึง แต่ละครั้งที่เทอกลับมาผมดีใจมาก แม้เวลาที่ผมจะเจอเทอแค่ปีละครั้ง แต่มันมีค่าสำหรับผมมาก จะพูดว่าผมยังรักเทออยู่ก้อได้คับ แต่เทอมีแฟนไปแล้วคับ แฟนเค้าก้ออยู่อีกประเทศ แต่ตอนมอต้นเค้าเรียนที่นี่แหละคับ เอ่ออออ ลืมบอกไปคับเดือนนี้เทอกลับมาไทยกับน้องสาวเทอ คือเรานัดเจอกันคับแล้วตกลงกันว่าจะไปเที่ยวที่เพชรบูรณ์ ตอนนั้นผมดีจัยมากคับที่จะได้เจอเทอ ปัจจุบันผมทำงานอยู่ กทม. ผมมีเวลาได้อยุ่กับเทอแค่สองวันครึ่ง เพราะผมลางานได้แค่นี้คับ วันที่ผมหยุดงานเป็นวันเข้าพรรษาผมเรยหยุดได้สองวัน แต่ก่อนเข้าพรรษาผมขอลาครึ่งวันเพื่อที่จะรีบกลับไปที่บ้านเพื่อที่จะได้เจอหน้าเทอ เช้าวันเข้าพรรษาเมื่อทำบุญเสร็จ ตอนเที่ยงผมกับเทอก้อได้ไปเที่ยวเขาค้อเพชรบูรณ์คับ เราไปกันสองคนเทอเป็นคนขับรถ ผมจะขับหั้ยเทอก้อไม่ยอมสงสัยกลัวผมพาลงถนน เรานอนค้างที่นั่นคืนนึง คับ แน่นอนคับผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเทอ ผมจึงพยายามใช้ทุกวินาทีหั้ยมีค่ามากที่สุด คืนนั้นผมนอนกอดเทอทั้งคืน แต่เราไม่ได้มีอะไรกันนะคับ พอตอนเช้าผมตื่นก่อนเทอ ผมเรยแกล้งเทอโดยการจิ้มเอวเทอเพราะเทอบ้าจี้ มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุด พอสายๆเราก้อออกจากที่พัก ก่อนกลับผมก้อพาเทอซื้อของฝาก
จากนั้นก้อไปกินส้มตำ ผมกลับมาผมก้อต้องขึ้นรถกลับเรย เพราะต้องทำงานเช้า ส่วนเทอก้อนัดเพื่อนห้องเดียวกันไปเที่ยวต่อ ตลอดเวลาที่ผมอยู่กับเทอผมมีความสุขมากคับ ผมอยากที่จะให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไป แต่มันก้อเป็นแค่ความคิดที่ไม่มีทางเป็นจิง วันอังคารนี้เทอก้อขึ้นเครื่องกลับแร้ว ผมหวังว่าเทอจะเข้ามาเห็นกระทู้นี้เพราะเทอก้อเป็นสมาชิกในนี้ ผมอยากจะบอกเทอว่าตลอดเวลา7ปี ผมไม่เคยลืมเทอเรย มันยิ่งทำให้ผมรักเทอมากขึ้น แต่ผมก้อได้แต่ยืนมองดูเทออยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ เรื่องราวของผมกับเทอก้อมีแค่นี้แหละ ใครมีคำแนะนำดีๆจากเรื่องราวที่ผมได้เล่ามา ผมยินดีรับฟังคับ กระทู้นี้ผมเขียนครั้งแรกผิดพลาดประการใดก้อขอโทษด้วยนะคับ