คือมันไม่ใช่เรื่องของเราโดยตรงแต่เราอยู่ในฐานะที่รับรู้เรื่องราวทั้ง 2 ฝ่ายละกันนะคะ
พี่ผู้ชายที่รู้จักแต่งงานกับภรรยามาเป็น 10 ปีล่ะมีลูกด้วยกัน
ในระหว่าง 10 ปีมานี่ พี่ผู้ชายมีกิ๊กเข้ามาตลอด จับได้ ผญ ที่เป็นกิ๊กๆก็เลิกรากันไป
พี่ผู้หญิงที่เป็นภรรยาเป็นคนค่อนข้างก้าวร้าวกับสามีเป็นทุนเดิม เห็นเหวี่ยงๆวีนๆตลอด
เราเคยคุยกับพี่ผู้ชายคนนี้เขาว่าเขายังอยู่กันได้เพราะลูก เพราะเขามีเป้าหมายเรื่องลูกด้วยกัน
แต่ถามว่ารักกันไหมเขาก็ไม่แน่ใจ ซึ่งเขาก็ไม่เคยหยุดมีกิ๊กนะคะ ยังคงมีมาเรื่อยๆ

จนวันหนึ่งคนที่เขากิ๊กด้วยเป็นน้องผู้หญิงที่เรารู้จัก น้องผู้หญิงคนนี้กับเราเขาเป็นเด็กน่ารักคนหนึ่งเลย
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อทางบ้านพี่ผู้ชายเริ่มรู้เรื่องเข้า หลังวีนแตกไปแล้ว คงนึกขึ้นได้เลยเปลี่ยนมาเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
อ้อนสามีว่ายังรักกันไหม ยังรักลูกไหม
"ผู้ชายตอบไปว่า ยังรักเหมือนเดิมเหมือนครั้งแรกที่เจอ ไม่เคยมีความคิดจะทิ้งภรรยาและลูกอยู่แล้ว สบายใจได้ "
แต่ในทางกลับกันเขาก็พูดกับน้องผู้หญิงที่กิ๊กกันว่า ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรักกิ๊กตัวเองเลย เลิกก็ไม่เคยเสียใจ
แต่กับน้องคนนี้เขาพยายามที่จะไม่รักแล้ว แต่เขาก็รักกันจนได้ แล้วบอกน้องผู้หญิงว่า อย่าพึ่งเร่งอะไรตอนนี้ ขอเวลาเขาหน่อย

นี่คือคำถามคะ  ที่พี่ผู้ชายคนนี้พูดกับภรรยา กับ ที่พูดกับน้องผู้หญิงคนนั้น อันไหนคือความจริงคะ ?
หรือจริงๆเขารักตัวเองมากกว่า ??
ถ้าเขารักภรรยาไม่คิดจะทิ้ง ทำไมไม่เลิกกับกิ๊กคนนี้เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
หรือ
ถ้าเขารักน้องผู้หญิงทำไมเขาถึงบอกภรรยาเขาแบบนั้น

เราพยายามคิดมาหลายวันจนสามีเริ่มงงๆละ มาหาว่าเราเป็นบ้าอีก คิคิ

ใครมีมุมมองเรื่องนี้ยังไงคะ แชร์ๆกันดูนะคะอยากรู้จังว่าเขาคิดอะไรอยู่

ปล.เท่าที่ทราบทุกวันนี้พี่ผู้ชายมีเหตุต้องไปทำงานไกลบ้านนะคะแล้วก็ใช้ชีวิตอยู่กับน้องผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่
แต่ก็ยังโทรหาภรรยาและลูกๆตลอด