เรื่องของเรื่องคือ เรากับแฟนคบกันมาหนึ่งปีละ คือพูดง่ายๆว่าไม่แต่งก็เหมือนแต่ง ในช่วงแรกๆที่เราคบกับแฟนแฟนเราก็พาไปเปิดตัวกับที่บ้าน
ที่บ้านเค้าก็ต้อนรับเราอย่างดีนะโดยเฉพาะพ่อแฟน แต่แม่แฟนก็ไม่ได้อัไรกับเรามาก
จนมีช่วงนึง แฟนต้องไปทำงานต่างจังหวัด และจะกลับบ้านทุกๆ 2. เดือน กลับมาครั้งนึงก็ประมาณสองอาทิตย์
แต่ในช่วงที่แฟนเราไม่อยู่เราก็ไปช่วยแม่แฟนเราขายของทุกวันเลยนะ แต่พักหลังๆมาแม่แฟนชอบพูดประมาณว่าไม่อยากให้เราแต่งงานกับแฟนเรา
ประมาณว่าแฟนเรายังโตไม่พอยังๆม่อยากให้มีครอบครัว แต่แฟนเราก็จะสามสิบอยู่แล้วนะ
แค่นั้นยังๆม่พอเวลาไปไหนกับครอบคนัวแฟนเราจะเป็นเหมือนคนที่ไม่มีตัวตน แม่แฟนจะต้องอ้อนแฟนเราให้ดูแลนั่นนู่นนี่ อันนี้เราเข้าใจนะ
แต่ว่าเรามีข้อเสียอย่างนึงคือเป็นคนกินยาก ซึ่ฃทุกครั้งที่นั่งกินข้าวร่วมกับครอบครัวแฟนจะต้องเกิดปัญหาทุกครั้ง ล่าสุดแม่แฟนแขวะเราด้วยคำพูด เรานี่ถึงขั้นโมโห เพราะเราก็คิดว่าเราพยายามปรับการกินเพื่อพวกเค้ามาเยอะแล้วนะ ทำไมจะต้องมาอะไรกับเรานักหนา
จนทุกวันนี้เราก็ยังสับสนนะว่าแม่แฟนจะเอายังไงกับเรากันแน่บางครั้งก็ดูเทคแคร์เราดีแต่เรากลับรู้สึกว่าการแสดงเหล่านั้นมันเสแสร้ง
ไร้ซึ่งความจริงใจ จนทำให้เราอึดอัดและทะเลาะกับแฟน แต่เราก็ไม่เคยบอกแฟนนะว่าแม่แฟนพูดอะๆรกับเรามั่ง
เพราะเราไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ. แต่เรากับแฟนก็ทะเลาะกันเพราะแฟนหาว่าเรามีความลับทุกวันนี้ยังไม่คุยกันเลย
เราตัดสินใจจะเลิกกับเค้าเพื่อให้ครอบครัวเค้ามีความสุข แบบนี้เราตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม????