สวัสดีค่ะ อยากมาลองรีวิวดูน่ะค่ะ กับการแสดงเซิร์คดูโซเลย์ คีดามค่ะ

คือไปดูมาเมื่อวันแรกเลย แต่เราไปเที่ยวต่อเพิ่งกลับมา

อยากบอกเล่ามากค่ะยังอินอยู่ ... คือไปกับเพื่อน ไปเพราะเพื่อนชวนเลยนะ

เพื่อนก็มาชวนเมื่อสักอาทิตย์ที่แล้ว

ทีแรกก็ไม่ได้เข้าตาเท่าไหร่ นิ่งๆ นะก็เอ่อดุแล้วแปลกๆดี

แต่เพื่อนก็คอมเม้นต์ว่า สนุกนะแกไปดูกันเถอะนะ เลยไปดูยูทูปทำความรู้จักก่อน เราก็ดูไปเรื่อยเลย

แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าอันไหนเป็นอันไหน แต่ก็ดูหวาดเสียวทุกอันเลย

จนเพื่อนมาบอกว่าอันที่มาแสดงคืออันนี้

เราก็อืมก็รู้สึกว่ามันก็โอนะ ออกเดินทางไปถึงกันที่เมืองทองกันก่อนงานเริ่มประมาณ 1 ชั่วโมงได้

ผู้คนหนาตากว่าที่คิด เพราะลึกๆ รู้สึกว่าโชว์อะไร ชื่อเสียงก็เพิ่งจะเคยได้ยิน จะมีคนไปดูมั๊ยละเนี้ย?

แต่ผิดคาดเลยนะ เพราะคนมากันเยอะใช้ได้ และที่สำคัญเราไม่คิดว่าจะมีเด็กมาดูกันเยอะขนาดนี้

เด็กที่ว่านี่ดูๆ แล้วก็น่าจะประถมปลายๆ แล้วก็มัธยมต้นแล้ว เด็กน้อยๆ มากันเป็นครอบครัวเลยก็มี

ส่วนตามบูทต่างๆ ก็มีให้ถ่ายรูปบ้างนิดหน่อยๆ

เอ่อ...ลืมบอกไปค่ะ ส่วนอิเพื่อนเรานะ เมื่อมันอะตามงานนี้มาพักใหญ่แล้ว

อารมณ์แบบอยากดูมากรู้อะไรก็เล่าๆๆๆๆๆ มาหมด จนเรานี่จะกลายเป็นกูรูไปด้วยแล้วอะค่ะ

ไปๆ มาๆ กลายเป็นตอนนี้แอบเติมข้อมูลเองไปโดยอัตโนมัติเลย

เห็นว่าโชวเซิร์คเนี่ยมันเป็นของคนแคนาดาล่ะ มีมาก็หลายสิบปีแล้ว

ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ต้องไปดูตามประเทศนั้นๆ หรือพวกเวกัสโน้นเลย (เราคงไม่มีปัญญาไปเองแน่นอน)

แต่สมัยนี้เทคโนโลยีก้าวไกล นำไทยก้าวหน้า เลยมีศักยภาพพาอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ มาจัดให้ดูที่ไทยได้แล้ว (อืม เหรอ)

แถมเพื่อนเรามันยังบอกว่าถ้าไปพูดว่าเซิร์คดูโซเลย์กับเด็กนอกหรือพวกเที่ยวเมืองนอกบ่อยๆนะ

ต้องร้องอ้อแล้วก็บอกว่าของดีมีคลาสทุกรายไป ฮึๆ มาดูครั้งนี้ออกแนวยกระดับตัวเองสินะแกร...

มองนาฬิกาได้เวลา 2 ทุ่มโชว์จะเริ่มเล่น

ผ่านช่องตรวจสัมภาระกับการ์ดหนุ่มๆ (ไม่ได้พกอะไรไปมีแต่ใจให้ค้นอะ ฮิฮิ้ววววว)

ข้างในค่อนข้างมืดใช้ได้ ซึ่งจะมีเจ้าหน้าที่คอยชี้จุดให้เราไปนั่ง และระวังพื้นต่างระดับอยู่เป็นทอดๆ

แล้วเราก็ได้เข้ามาอยู่ที่นั่งทางขาวของเวทีล่ะ แถว 3,000 จัดเป็นพลเมืองชั้น 2 ทำเลก็พอดีนะ

เพราะจ่ายแพงกว่านี้ไม่ไหว แต่ทีแรกคิดว่าจะไกลลิบตากว่านี้มาก แต่พอมาจริงๆ โอเค ยังได้อยู่

ทีแรกเราก็ลองเอาโทรศัพท์มาเซวฟี่บ้าง ถ่ายบรรยากาศมาก สรุปคือมืดมากเลยเก็บไว้ตามเดิม ไม่ถ่ายก็ได้

แต่เหมือนเขาจะไม่ให้ถ่ายรูปแหละ กลัวแฟลชไปเข้าตานักแสดง เราก็ว่าดีนะ จะมาดูโชว์จะยกโชว์ศัพท์ถ่ายหนังซูมกันทำไม

เอาละเพลงสรรเสริญฯ บรรเลงจบ ยืนตรงทำความเคารพเรียบร้อย ทีนี่ขอบอกก่อนนะว่าเป็นการสปอล์ยในบางส่วน

ซึ่งอันที่จริงเราว่าก็ไม่ได้มีผลอะไรนะ มันก็ออกมาตามที่เห็นในโฆษณาหรือในยูทูปอยู่แล้วแหละ

เริ่มเรื่องมาก็มีตาคนที่ทำหัวแห้วใส่สูทม่วงๆ ออกมาเรียกเสียงฮาเล็กน้อยมีการให้คนดูร่วมสนุกหอมปากหอมคอก่อนที่จะเริ่มโชว์จริง
โดยขออธิบายเรื่องคร่าวๆ แล้วกันนะประมาณนางเอกของเราชื่อ Zoe ที่เบื่อบ้านเบื่อช่อง พ่อแม่ไม่ใส่ใจ ขาดความอบอุ่น แล้วจู่ๆ
ก็หลุดเข้าไปอยู่ในโลกพิศวง Quidam ซะงั้น จริงๆ ก็หลุดไปในมิตินี้กันหมดบ้านแหละ แล้วเรื่องมหัศจรรย์พันลึกก็อุบัติขึ้น แท๊ะแด๊น!!!

เขาบอกว่า Quidam ออกเสียงประมาณว่า "กีดาม" มาจากภาษาฝรั่งเศสที่หมายถึงคนแปลกหน้า หน้าแปลก
ที่เป็นสรรพนามไม่ได้ระบุว่าคือใคร และผู้คนใน Quidam นั้นก็ได้ทำให้หนู Zoe ของเรารู้ว่า นรก เอ๊ย! ความพิศดาร
หรือความไม่จำเจที่นางถวิลหานั้นมันเป็นเยี่ยงไร โดยขอยก ตัวอย่างละ กันว่ามีอะไรบ้าง เริ่มจาก

คนที่อยู่ในล้อนี่เป็นอะไรที่อุ่นเครื่องได้เพลินดีมากค่ะ เพราะพี่แกก็โล้ๆ มาแล้วก็มีคนอื่นๆ แสดงไปพร้อมๆ กันด้วย

ต้องบอกว่ารายละเอียดมีอยู่หลายจุดมาก แต่จะมีลำดับความสำคัญมากน้อยตามระยะของแสงไฟ

ซึ่งมุมที่เราอยู่นั้นก็เรียกว่าครอบคลุมนะ แอบมองว่ารอบๆ ที่ไม่ใช่โชว์หลักเขาเล่นอะไรกันเป็นระยะๆ ดูชุลมุนวุ่นวายดี

นักแสดงวิ่งไปวิ่งมา เพลงก็เร้าอารมณ์ซะเหลือเกิน...ก็เลยหันไปดู เอ้ย! ดนตรี เล่นสด คือนักดนตรีมาทั้ง กีต้าร์ ไวโอลิน เบส กลอง

นักร้องที่เหมือนจะเน้นเสียงแบบโห่ร้องเป็นหลักแล้วเล่นกันแบบส่วนอารมณ์เต็มที่จนฟังเพลงๆ นึกว่าคอนเสิร์ตเลย

โดยเฉพาะจังหวะเร้าแบบเพลงร็อกหนักๆ มันส์มากจริงๆ พอเพลงช้าก็วังเวงได้เรื่อง

แล้วที่สำคัญ น้อง Zoe เสียงดีมาก ร้องออกมาส่วนใหญ่ตอนที่เป็นช่วงของเพลงช้า

บอกเลยว่าเพราะแบบวังเวง ใสจนน่าขนลุกเลยค่ะ

มาถึงจังหวะหวาดเสียแรกคือโชว์ปีนผ้าค่ะ มีผู้หญิงคนหนึ่งโหนผ้าอยู่บนเพดานมาแต่ไกล
และเธอก็ไม่ได้สวมเครื่องป้องกันเลยนะ คือฝากชีวิตไว้กับผ้าผืนนั้นจริงๆ พันไปคลายมา ใจจะวายได้ทุกช็อตเลย

และอันที่เพื่อนเรามันสะกิดเลยบอกว่าอันนี้อะไฮไลต์ เราก็เห้ย! ทีมไฮไลต์ที่แข่งไทแรนก็อปทาเล้นอะนะ!!!

ก่อนเพื่อนจะเบรคพร้อมทำท่าจะตบกบาลเราแล้วบอกว่าไม่ใช่ เป็นเหมือนที่สุดของงานก็คือโชว์กายกรรมโหนห่วง

เด็ดมากว่านั้น ยังไม่ทันขาดคำดี บนเพดานก็มีนักแสดงผู้หญิงโหนบนห่วงอันเดียวมา 3 คนลอยมาแต่ไกลเราก็ฮูย....

และจากนั้นนักแสดงก็แสดงอะไรที่เรานั่งอึ้ง พร้อมกับเผลออุทาน ฮูววววว หลายต่อหลายจังหวะ

ส่วนอื่นๆ อย่างคนที่โยนลูกข่างขึ้นฟ้าวนไปวนมาหลายๆ อัน

อันนี้เราว่ามันออกแนวโชว์จีนล่ะ ก็สนุกดีแต่ไม่ตื่นตาอะไร

แล้วก็พวกกระโดดเชือกทีละหลายๆ คนสนุกดีดูวุ่นวายไปหมด แต่ดูเลยว่าเป๊ะมาก

เพราะ มันเหมือนการโชว์เต้นไปด้วย โดยที่นักแสดงหันมาสบตากับคนดูตลอด

แทบไม่มองพื้นกันเลย

แต่เราเข้าใจว่าโชว์เล็กๆ จัดมาเพื่อประสานให้เนื้อเรื่องมันดำเนินไปได้อย่างเพลิดเพลินก็เท่านั้นแหละ

จนผ่านมาได้ประมาณเกือบ 1 ชั่วโมง นักแสดงวิ่งหายไปหลังเวที รอเราไปอังกอร์...ไม่ใช่ละ

จริงๆ เขามีการพักครึ่งประมาณ 20 นาที ให้ผู้ชม และพี่ฝรั่งที่คอยฉายไฟอยู่บนเครนเก้าอี้ลอยฟ้าได้ไปเข้าห้องน้ำผ่อนคลายอารมณ์บ้าง
(ถ้าใครไปดูอย่าลืมหันเงยขึ้นไปดูนะเราจัดว่าเป็นโชว์พิเศษเลยตอนพวกพี่แกโหนบันไดลิงลงมาเฮอๆ)

เวลาพักเลทไปเล็กน้อยก่อนที่จะมีการจัดโชว์ที่มีผู้ชมเข้าร่วมแสดงระลอก 2 ซึ่งอันนี้

เรียกได้ว่าฮาครืนกว่ารอบแรกพอสมควร

ในส่วนของครึ่งหลังเหมือนว่าเราจะคาดหวังเยอะไปหน่อยเลย แอบผิดหวังเล็กๆ

ว่าจะได้เจอกับอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าชั่วโมงแรก แต่ก็นะ มันก็สนุกไปคนละแบบ

แต่ก็แอบคล้ายๆ อย่างเดิมซึ่งก็ต้องบอกว่ามันก็เจ๋งเกินกว่าที่ตั้งใจจะมาดูมากโขแล้วล่ะค่ะ

และช่วงสุดท้ายที่การแสดงสุดท้ายจบลง และนักแสดงออกมาขอบคุณ

เรารู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่มากเลย ทั้งเพลง ทั้งเสียงปรบมือ

ที่ต้องบอกว่าหลายต่อหลายครั้งตลอดโชว์นั้น เราก็ปรบมือ และส่งเสียงให้กับการแสดงไปด้วยอย่างไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

ถ้าจะให้สรุปก็ต้องบอกว่ามันดีเกินกว่าราคาบัตรไปเยอะมาก มันทำให้ความรู้สึกแบบเด็กๆ ของเราถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง

ความรู้สึกที่เราสนุกกับการดูกายกรรม การดูมายากล และการดูดนตรี และมหรสพหรืองานวัดต่างๆ

มันอิ่มเอมจิตใจของเราขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งเลยล่ะค่ะ

สุดท้ายลาไปกับเพลงนี้ มันเพราะมากจริงๆ (ยังกะเพลงดิสนี่ย์)