อันนี้เป็นเรื่องของเพื่อนผมนะครับ เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดเลยล่ะ.. เรื่องราวของเพื่อนผมไม่ยาวมากครับมีประมาณนี้
คือ เพื่อนผมมีนามสมมติว่า M แล้วกันนะครับ มันมีแฟนเป็นลูกพี่ลูกน้องตัวเอง ขอเรียกนามสมมติว่า B
เนื่องจาก B มานอนอยู่บ้านเดียวกับ M ตอนช่วงเรียนปี 1-4 ที่กรุงเทพ และทำงาน (บ้าน B ปกติอยู่ต่างจังหวัด)
ครอบครัว B ฝาก B เอาไว้กับ ครอบครัว M ตอนช่วงที่เรียนหนังสือครับ แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นจนได้สิ..
มันเกิดขึ้นแบบลับๆ ระหว่าง M กับ B ครับ แต่ไม่ชัวร์ว่าใครเริ่มก่อนเพื่อนผม M บอก B ไปเริ่มก่อน
แต่มันไม่จบแค่นี้ เพราะ M มันสานความสัมพันธ์ต่อเรื่อยๆ จนคบ B เป็นแฟนโดยที่รู้ว่านั่นคือ "พี่สาว"
ในตอนแรกผมพยายามเตือน M ครับ แต่ M มันไม่ยอมรับแล้วก็บอกประมาณนี้..
ผม : เห้ย M นั่นพี่มืงนะเว้ย ทำแบบนี้มันไม่เหมาะนะเว้ย พี่นะเว้ยไม่ใช่แฟน
M : แล้วจะให้กุ ทำยังไงวะ เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว กุก็ต้องรับผิดชอบ
ผม : แต่มันก็ไม่ถูกต้องปะเพื่อน มืงต้องแยกแยะนะเว้ย พี่กับน้อง คบกันเป็นแฟนไม่ได้
M : กุสาบานต่อหน้าพระเอาไว้แล้ว ว่ากุจะดูแลมัน และจะดูแลให้ถึงที่สุด
ผม : มันชักจะไปกันใหญ่แล้วว่ะ ถ้าสมมติแม่มืง หรือแม่เค้าจับได้มืงจะว่ายังไงวะ
M : จับไม่ได้หรอก มืงคอยดูแล้วกัน
ผม : มืงท่องคำว่า พี่น้อง เอาไว้นะเว้ย ยังไงก็คิดเผื่อใจหน่อย
M : พี่น้องอะไรวะ แบบนี้คนทั้งโลกก็เป็นพี่น้องกันดิ เพราะไม่รู้เกิดสมัยไหน สมัยไหน ยังไงก็พี่น้องกันหมดแหละ
ผม : แล้วแต่เลย เพื่อน
บทสนทนานี้สอนผมครับ ว่า "ความลับไม่มีในโลก" หลังจากนั้นไม่นานไม่ถึงเดือนด้วยมั้ง แม่ของ M ก็จับได้คาหนังคาเขา ตอนที่อยู่กับ B
ครอบครัวของ M เดินทางไปต่างจังหวัดบ้านของ ครอบครัว B ทันที เพื่อสารภาพในความสัมพันธ์ของ M กับ B
แม่ของ B ร้องไห้แทบขาดใจ หนีเข้าไปร้องในห้อง และไม่ว่ายังไงก็ไม่มีวันยอมรับ M เด็ดขาด ไม่มีวันเลยแม้แต่นิดเดียว
M บอกกับผมว่า ในวันนั้นเขาพูดได้แค่อย่างเดียวคือ "ผมจะรับผิดชอบเอง ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ผมรัก B ผมจะรับผิดชอบ"
แต่แม่ B ก็ร้องไห้ยาวๆ และไม่มีทางยอมรับ M ก็อย่างที่ผมบอกแหละครับ มัน 2 คนเป็น พี่-น้อง กันจะไปคบกันได้ยังไง
ครอบครัว B บอกให้ B ออกจากงานที่ทำอยู่ที่กรุงเทพทันที และให้กลับบ้านต่างจังหวัด ไปอยู่กับครอบครัว B และทำงานที่นั่น
เพื่อนผม M เศร้า แบบเศร้ามาก ซะจนไม่รู้จะอธิบายยังไงครับ เศร้าไปยาวๆ ประมาณ 2 เดือนเลยทีเดียว แล้วก็โทษนั่นโทษนี่ไปเรื่อย
โทษฟ้า โทษทุกอย่าง แต่ก็อย่างว่าครับ สมัยนี้เรามี LINE, Facebook, Internet ยังไงก็ห้ามทั้งคู่ไม่ได้ จนถึงปัจจุบันนี้
M กับ B ก็ยังติดต่อ ยังคุยกัน ยังคบกันในฐานะแฟน ไม่ใช่พี่-น้อง แต่ยังไงมันก็ไม่ถูกต้องไม่ใช่เหรอครับ การคบกันแบบนี้
B กับ ครอบครัว B ทะเลาะกันได้แทบทุกอาทิตย์ เพราะเรื่อง M บางครั้ง B โดนตบหน้าเพราะกล่าวชื่อ M ออกมาแค่นั้น
M โดน พ่อ แม่ เช็คตลอดเวลาว่าอยู่ที่ไหน แอบออกไปไหนหรือเปล่า หนีไปหา B หรือมีการเจอกันแบบลับๆ ไหม
อย่างว่าแหละครับ ครอบครัว B ก็ญาติทางฝ่ายแม่ M นั่นเอง มันก็ถือเป็นญาติกันแล้ว และมันยังรักกันไม่ได้
เรื่องทั้งหมดก็มีประมาณนี้ครับ ไม่รู้ว่าผมจะเตือนเพื่อนผมยังไงดีเรื่องนี้ เพราะได้เตือนมันไปหลายครั้งแล้ว มันเป็นรักต้องห้าม
พี่กับน้อง รักกันแบบ ผัวเมีย มันผิดนะ พูดแบบนี้ไปประมาณ 10000 รอบ ได้แล้วแต่มันก็ไม่เคยฟังสักครั้ง พร้อมอ้างเหตุผลเดียว
"กุสาบานต่อหน้าพระเอาไว้แล้ว ว่าจะดูแล B ให้ดีที่สุด"
จะบอกมันยังไงดีครับ ให้มันเลิกความรักต้องห้ามแบบนี้ เพราะตอนนี้มันค่อนข้างซึมเศร้า และหมดแรงบันดาลใจ ไม่อยากทำอะไร
ผมเป็นแค่เพื่อนคนนึงที่ห่วงเพื่อน และอยากให้เพื่อนกลับมามีความสุขครับ
เพื่อนของผม มีแฟนเป็นพี่สาวตัวเอง จะเตือนมันยังไงดีครับว่ามันเป็นไปไม่ได้ ?
คือ เพื่อนผมมีนามสมมติว่า M แล้วกันนะครับ มันมีแฟนเป็นลูกพี่ลูกน้องตัวเอง ขอเรียกนามสมมติว่า B
เนื่องจาก B มานอนอยู่บ้านเดียวกับ M ตอนช่วงเรียนปี 1-4 ที่กรุงเทพ และทำงาน (บ้าน B ปกติอยู่ต่างจังหวัด)
ครอบครัว B ฝาก B เอาไว้กับ ครอบครัว M ตอนช่วงที่เรียนหนังสือครับ แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นจนได้สิ..
มันเกิดขึ้นแบบลับๆ ระหว่าง M กับ B ครับ แต่ไม่ชัวร์ว่าใครเริ่มก่อนเพื่อนผม M บอก B ไปเริ่มก่อน
แต่มันไม่จบแค่นี้ เพราะ M มันสานความสัมพันธ์ต่อเรื่อยๆ จนคบ B เป็นแฟนโดยที่รู้ว่านั่นคือ "พี่สาว"
ในตอนแรกผมพยายามเตือน M ครับ แต่ M มันไม่ยอมรับแล้วก็บอกประมาณนี้..
ผม : เห้ย M นั่นพี่มืงนะเว้ย ทำแบบนี้มันไม่เหมาะนะเว้ย พี่นะเว้ยไม่ใช่แฟน
M : แล้วจะให้กุ ทำยังไงวะ เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว กุก็ต้องรับผิดชอบ
ผม : แต่มันก็ไม่ถูกต้องปะเพื่อน มืงต้องแยกแยะนะเว้ย พี่กับน้อง คบกันเป็นแฟนไม่ได้
M : กุสาบานต่อหน้าพระเอาไว้แล้ว ว่ากุจะดูแลมัน และจะดูแลให้ถึงที่สุด
ผม : มันชักจะไปกันใหญ่แล้วว่ะ ถ้าสมมติแม่มืง หรือแม่เค้าจับได้มืงจะว่ายังไงวะ
M : จับไม่ได้หรอก มืงคอยดูแล้วกัน
ผม : มืงท่องคำว่า พี่น้อง เอาไว้นะเว้ย ยังไงก็คิดเผื่อใจหน่อย
M : พี่น้องอะไรวะ แบบนี้คนทั้งโลกก็เป็นพี่น้องกันดิ เพราะไม่รู้เกิดสมัยไหน สมัยไหน ยังไงก็พี่น้องกันหมดแหละ
ผม : แล้วแต่เลย เพื่อน
บทสนทนานี้สอนผมครับ ว่า "ความลับไม่มีในโลก" หลังจากนั้นไม่นานไม่ถึงเดือนด้วยมั้ง แม่ของ M ก็จับได้คาหนังคาเขา ตอนที่อยู่กับ B
ครอบครัวของ M เดินทางไปต่างจังหวัดบ้านของ ครอบครัว B ทันที เพื่อสารภาพในความสัมพันธ์ของ M กับ B
แม่ของ B ร้องไห้แทบขาดใจ หนีเข้าไปร้องในห้อง และไม่ว่ายังไงก็ไม่มีวันยอมรับ M เด็ดขาด ไม่มีวันเลยแม้แต่นิดเดียว
M บอกกับผมว่า ในวันนั้นเขาพูดได้แค่อย่างเดียวคือ "ผมจะรับผิดชอบเอง ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ผมรัก B ผมจะรับผิดชอบ"
แต่แม่ B ก็ร้องไห้ยาวๆ และไม่มีทางยอมรับ M ก็อย่างที่ผมบอกแหละครับ มัน 2 คนเป็น พี่-น้อง กันจะไปคบกันได้ยังไง
ครอบครัว B บอกให้ B ออกจากงานที่ทำอยู่ที่กรุงเทพทันที และให้กลับบ้านต่างจังหวัด ไปอยู่กับครอบครัว B และทำงานที่นั่น
เพื่อนผม M เศร้า แบบเศร้ามาก ซะจนไม่รู้จะอธิบายยังไงครับ เศร้าไปยาวๆ ประมาณ 2 เดือนเลยทีเดียว แล้วก็โทษนั่นโทษนี่ไปเรื่อย
โทษฟ้า โทษทุกอย่าง แต่ก็อย่างว่าครับ สมัยนี้เรามี LINE, Facebook, Internet ยังไงก็ห้ามทั้งคู่ไม่ได้ จนถึงปัจจุบันนี้
M กับ B ก็ยังติดต่อ ยังคุยกัน ยังคบกันในฐานะแฟน ไม่ใช่พี่-น้อง แต่ยังไงมันก็ไม่ถูกต้องไม่ใช่เหรอครับ การคบกันแบบนี้
B กับ ครอบครัว B ทะเลาะกันได้แทบทุกอาทิตย์ เพราะเรื่อง M บางครั้ง B โดนตบหน้าเพราะกล่าวชื่อ M ออกมาแค่นั้น
M โดน พ่อ แม่ เช็คตลอดเวลาว่าอยู่ที่ไหน แอบออกไปไหนหรือเปล่า หนีไปหา B หรือมีการเจอกันแบบลับๆ ไหม
อย่างว่าแหละครับ ครอบครัว B ก็ญาติทางฝ่ายแม่ M นั่นเอง มันก็ถือเป็นญาติกันแล้ว และมันยังรักกันไม่ได้
เรื่องทั้งหมดก็มีประมาณนี้ครับ ไม่รู้ว่าผมจะเตือนเพื่อนผมยังไงดีเรื่องนี้ เพราะได้เตือนมันไปหลายครั้งแล้ว มันเป็นรักต้องห้าม
พี่กับน้อง รักกันแบบ ผัวเมีย มันผิดนะ พูดแบบนี้ไปประมาณ 10000 รอบ ได้แล้วแต่มันก็ไม่เคยฟังสักครั้ง พร้อมอ้างเหตุผลเดียว
"กุสาบานต่อหน้าพระเอาไว้แล้ว ว่าจะดูแล B ให้ดีที่สุด"
จะบอกมันยังไงดีครับ ให้มันเลิกความรักต้องห้ามแบบนี้ เพราะตอนนี้มันค่อนข้างซึมเศร้า และหมดแรงบันดาลใจ ไม่อยากทำอะไร
ผมเป็นแค่เพื่อนคนนึงที่ห่วงเพื่อน และอยากให้เพื่อนกลับมามีความสุขครับ