...วันนี้วันพระ

...ผมเชื่อว่าแฟนบอลทั้งสองทีม นักฟุตบอลทั้งสองทีมคงเก็บแมทช์นี้ไว้ในความทรงจำ แน่นอนลิเวอร์พูลคงจดจำได้มากกว่า แต่ก็นะ ยอมรับเถอะครับว่ามันเป็นแมทช์ที่มีค่าสำหรับแฟนบอลที่รักฟุตบอลแมทช์นึง เหมือนปีที่แมนยูโกงความตายใน สองนาทีสุดท้าย แต่แมทช์นี้มันได้อารมณ์กว่าตรงที่ทีมนึงคือยอดทีมของยุโรป ณ ขณะนั้น แต่อีกทีมมาจากทีมวางอันดับ 14 ในรอบ 16 ทีมสุดท้าย ก่อนจะมาดรามาในเกมนี้ ปีนั้นหงส์ไม่ได้เดินผ่านทีมนอกลีก หรือลีกอาร์เซอร์ไบจันมานะ มีดรามาก่อนมาตั้งหลายรอบ มาเจอแมทช์นี้ เอาจริงๆ เจอมิลานที่นำทั้งสอร์ 3-0 ในครึ่งแรกและเล่นแบบคุมเกมได้หมด จะมีใครสักกี่คนบนโลกที่เชื่อว่าเราจะกลับมาชนะ...ยกเว้นเดอะค๊อป


...ถ้าเลือกจะจำหรือพูดถึงเกมนี้ ขอให้มองด้านดี ของเกมกีฬา อย่ามองแบบเยาะเย้ยหรือเย้ยหยัน ผมยังไม่เคยคิดว่าเอซีมิลานไม่ดีพอที่จะเป็นแชมป์เลย ผมยังคิดตลอดว่าลิเวอร์พูลดวงดี ดวงดีที่ปีนั้นมีคนชื่อเจอร์ราด และราฟา เบนิเตชอยู่กับทีม มันคือเกมที่สอนพวกเราว่า อย่าเลือกที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ จงยืดอกและสู้กับอุปสรรค  ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร คุณจะภูมิใจในสิ่งที่ทำ






...เป็นคุณ คุณจะเยาะเย้ยคนที่พ่ายแพ้หรือ มันไม่ใช่จุดมุ่งหมายของกีฬาเลยสักนิด...