สวัสดีค่ะเราชื่อP(ชื่อย่อน่ะค่ะ)คือเรื่องมันเกิดขั้นตอนอยู่ม.2ค่ะตอนนั้นเราไม่ชอบเพื่อนคนนั้นเลยถึงขั้นไม่อยากเจอหน้าเลยทีเดียวเเต่เราก็พยายามไม่สนใจอะไรนักเเละเราก็จบม..2ไปได้ด้วยดีเเต่ระหว่างที่จะเปิดเทอม.3โรงเรียนเราจัดเเบบการเรียนใหม่เเละเค้าก็ได้ย้ายมาอยู่ห้องเดียวก็เราเลยค่ะ. เเต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรเเล้วเราก็ไม่ได้ไม่ชอบเค้าเเล้ว เราเรียนด้วยกันมาประมาณ2อาทิตย์เเต่เค้าไม่ได้คุยอะไรกับเราเลย. เราก็เลยเริ่มทักก่อน(นี่เเหล้ะค่ะจุดเริ่มของเรื่องนี่)เรากับเค้าเริ่มคุยกันจนสนิทกันมากเเบบว่าไปไหนไปกันมีอะไรเราก็จะปรึกษากันตลอดสนิทจนเราทั้งคู่ยอมพูดความลับให้กันฟังเลยค่ะ(เพื่อนคนนี้มันมีเเฟนเเล้ว)เเล้ววันที่เราคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้มันก็เกิดขึ้น. มันเกิดขึ้นในคาบเรียนที่4ของวันอังคารวันนั้นเราเข้าเรียนสายเราเลยได้นั่งที่ใกล้ๆกับมัน
เราเริ่มรู้สึกว่าเรามีความสุขมากเวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆมีความสุขมากเวลาเห็นมันยิ้ม เรารู้สึกว่าเราชอบมันเเน่ๆเเต่เราก็รู้อยู่แล้วว่ามันมีเเฟนเเละเเฟนมันก็อยู่ห้องเดียวกับเราเป็นเพื่อนที่เรารักมากด้วยเราเลยไม่อยากมีปัญหาเราก็เลยปล่อยๆไปเเต่มันก็ไม่ได้สวยงามอย่างที่เราคิดเลย. เพื่อนในกลุ่มเริ่มคิดว่าเราชอบมันเเต่เราก็บอกไปว่าเราป่าว.  เเต่ทำยังไงเพื่อนเราก็ไม่เชื่อเราเลย. เราเลยต้องหาทางกลบเรื่องนี้ให้ได้เเล้วเราก็กลบเรื่องนี้ไปได้ประมาณเดือนนึงเเต่ตอนนี้มันก็กลับมาอีก
ระหว่างที่เรากำลังกลบเรื่องของเรา เพื่อนสนิทเราก็ดันมีปัญหาทะเลาะกับเเฟนพอดี เราก็เลยต้องปลอบมันเเต่ทำยังไงมันก็บอกว่าเค้าผิดหรอP
เราก็บอกว่ามันอ้ะชอบประชดต้องไปง้อ.  เราปลอบมันอยู่ประมาณ3วันเเชทตอบมันตั้งเเต่เช้ายัน4-5ทุ่มเลย.  จนมันเริ่มดีขึ้นเราก็บอกให้มันไปง้ออีก
เเล้วมันก็ดีกัน.............เเล้วเวลาก็ผ่านไปเร็วมาก.   เพื่อนพูดกับเพื่อนเราทุกวันว่าเครียดว่ะทะเลาะกันอีกเเล้ว.  เเล้วเพื่อนในกลุ่มก็บอกเราว่าถ้าทำเเล้วจะเครียดเเบบนี้จะทำทำไมว่ะ.   เราก็ตอบว่าเออว่ะกูทำเเล้วก็ไม่สบายใจเเต่กูก็อยากทำว่ะ.     เรารู้สึกไม่สบายใจทุกครั้งที่พวกมันทะเลาะกันเเต่พอมันดีกันเราก็รู้สึกเสียใจนิดๆๆเราไม่รู้ว่าต้องทำไงดี