ทำไมยังเม้นกันอยู่ได้ครับประเภท
"ไม่เป็นก็อย่าไปเดือนร้อนสิ"
หรือ
"ผู้ชายแท้ๆ เขาไม่เดือดร้อนหรอก"
คือถ้าอ่านดีๆ จะเห็นว่า จขกท. เขาเลยจุดนั้นมาแล้ว
เขาเริ่มต้นจากไม่สนใจ จนต้องสนใจ เพราะเขาเดือนร้อน

อย่างที่เห็นว่ามันกระทบไปถึงคนที่เขารัก
ถ้า ญ คนนั้นรู้สึกไม่โอเคกับสิ่งนี้ละครับ
ถ้าเขาไม่โอเคที่มีคนมาพูดแบบนี้กับ จกขกท จนทำให้เขาไม่รักกัน
ถาม ญ คนนั้นผิดไหม จขกท. ผิดไหม?
ผมว่าไม่
แล้วใครผิด?

แล้วพวกที่เม้นว่า
"แคร์ขี้ปากชาวบ้านไม่ได้หรอก ก็คนมันเป็นกันแบบนี้"
หรือ
"ก็สังคมมันเป็นแบบนี้ เราไปเปลี่ยนมันไม่ได้หรอก"
คือ คุณตื้นเขินมาก
สังคมเปลี่ยนได้เสมอครับ และมันก็เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
แค่มันต้องใช้เวลา และแรงผลักดัน
สิ่งที่ จขกท ทำมันคือการเพิ่มแรงผลักดัน
มันอาจไม่เห็นผลวันนี้พรุ่งนี้ แต่เชื่อเถอะครับ มันส่งผล
อาจจะน้อย แต่มันส่งผลครับ
แต่หากมีพวกที่ตื้นเขิน คอยขัดขวางนี่แหละ ที่คอยยับยั้งแรงผลักเหล่านี้
...คิดให้ได้แล้วหยุดทำซะ หยุดขัดขวางแรงผลัก ดีๆ ซะ...
ถ้าจะบอกว่าแก้ที่ตัวเองก่อน อันนี้เห็นด้วยนะครับ
แต่คุณต้องเข้าใจ บางครั้งแกที่ตัวเองแล้ว แต่มันยังไม่พอ
การที่ต้องการแก้ที่คนอื่น หรือสังคม ไม่ได้แปลว่ายังไม่ได้แก้ที่ตัวเองครับ

แล้วพวกที่เม้นว่า
"ทีผมโดนยังไม่เห็นเป็นไรเลย"
อันนี้ไม่ทราบมีแล้วยัง หรืออาจจะมีในอนาคต
บอกไว้เลย ตื้นเขินอีกนั่นแหละ
คุณทนกับมันได้ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นต้องทนได้ด้วย
อย่าเอาตัวเองเป็นไม้บรรทัดวัดโลก คุณไม่ใช่