หนูเป็นลูกคนเดียว ตอนนี้หนูอายุ 16 เรียนอยู่ชั้น ม. 5 โรงเรียนแถวถนนอังรีดูนังต์ ตอนเย็นหลังเลิกเรียนหนูมาหางานพิเศษทำแถวๆสยาม
หนูขายไอศกรีมคะ พ่อแม่ก็เริ่มต่อว่าหนูว่าทำไมเลิกเรียนไม่รีบกลับบ้าน ที่หนูทำเพราะบางทีอยากทานของอร่อยๆ
แต่ว่าไม่กล้าขอเงินเกินค่าขนมคะ บางครั้งเลิก 4 ทุ่มก็ช่วยงานพี่ๆคนอื่นให้เสร็จแล้วเลิกงานพร้อมกันตอน 5 ทุ่ม
กลับถึงบ้านท่านทั้งสองก็นั่งรอ สวดหนูยับเลยคะ ว่าอยู่ที่บ้านไม่มีความสุขเหรอ ที่ให้ทุกอย่างนี่ไม่พอต่อความต้องการเหรอ
เวลานี้ที่ๆเราควรจะอยู่คือที่บ้าน แล้วก็พูดเรื่องกลัวผลการเรียนเสีย ไม่มีเวลาทำการบ้าน
คือหนู๋เรียนเกรดประมาณ 3 แต่ไม่ถึง 3.5 การบ้านหนู๋ก็ทำเสร็จตอนพักทานข้าวเที่ยง
หรือตอนที่ทานกับพี่ๆที่ร้านไอศกรีม เวลาไม่มีลูกค้าหนู๋ก็ยืนทำ ที่ทำงานก็ไม่ได้ว่า
ท่านบ่นหนู๋มาเป็นปี ตั้งแต่อยู่ ม. 4 แล้วคะ
แล้วมาถึงขั้นแตกหักตอนที่หนู๋หอบเครื่องสำอางค์ไปกดออดขายตามบ้าน
เพราะบางครั้งกลับดึกมาก เที่ยงคืน ตีหนึ่ง จริงๆแล้วบางครั้งก็ตีสอง ที่ช้าเพราะหนูแต่งหน้าให้ลูกค้า
ให้ลองหลายแบบ มันก็เลยช้า คือหนูจะขายของน่ะคะ บางครั้งเค้าก็ชวนหนูทานข้าวเย็นด้วยคะ
พอคุณพ่อคุณแม่หนูรู้ท่านโกรธมาก ว่าทำไมเสาร์อาทิตย์ก็ยังออกไป ทำไมไม่อยู่บ้านหรือไปเรียนกวดวิชา
ข้าวที่บ้านมันไม่อร่อยรึไง ต้องไปขอข้าวเค้ากินเหมือนขอทาน หนูก็อธิบายท่านว่าเรียนที่โรงเรียนให้ดีก็พอแล้ว
ไม่จำเป็นต้องเรียนกวดวิชา แล้วลูกค้าเค้าแค่กลัวหนูหิวเพราะมันดึกแล้วเลยชวนทาน กลับมาบ้านข้าวที่ท่านทำให้หนูก็ทานไม่ไหวแล้วคะ
ท่านก็ยัวะ หาว่าหนูเถียงท่าน แล้วก็บอกว่าถ้าไม่ทำตามกฎในบ้าน ก็ออกไปอยู่ข้างนอกเลยไป แล้วไม่ต้องกลับเข้ามาอีก
หนูก็อธิบายว่าหนูแค่อยากทำงานดูเท่านั้น ไม่อยากมางอมืองอเท้าขอเงินพ่อแม่กินไปวันๆ
เค้าก็ถามว่ามันใช่เวลาเหรอ จบมหาวิทยาลัยค่อยไปสมัครหางานมีถมไป ทำไมต้องมาดิ้นรน
ในเมื่อทุกอย่างที่ต้องการก็มีแล้ว ท่านบอกว่าตราบใดที่ยังอยู่ในบ้านก็ต้องทำตามกฎ ไม่งั้นก็ออกไปใช้ชีวิตอยู่เอง
จะได้ไม่มีใครมาคอยดุคอยด่า กฎบ้านนี่มันคืออะไรคะ มีใครบัญญัติไว้ หรือตั้งกันเอง
เพราะทนที่ท่านดุด่าทุกวันไม่ไหว พอความอดทนหมด วันนึงหนูก็ออกไป เอาเงินที่หามากับค่าขนมที่สะสมไว้ไปเช่าคอนโดอยู่ใกล้ๆโรงเรียน
พอหนูไม่กลับบ้านคืนเดียวท่านแจ้งความเลยคะ ตอนเช้าอาจารย์เรียกไปพบ ท่านสองคนก็นั่งรออยู่ด้วยแล้วก็เริ่มดุด่าหนูอีก
บังคับให้หนูบอกว่าออกไปอยู่ที่ไหน บอกว่าดึกดื่นต้องมาแจ้งความไปรบกวนตำรวจเค้าอีก ตำรวจเค้าก็มีงานยุ่ง
คือด่าหนู่เสียงดังมากจนอาจารย์ที่ยังงงๆอยู่บอกให้ใจเย็นๆ เดี๋ยวเด็กมันจะเตลิด
หนูควรจะทำยังไงดีคะ ถ้าบอกเค้าไปแล้วมาเอะอะโวยวายที่คอนโดหนูอีกละ คือหนูไม่ชอบให้ใครมาบ่น
มาดุด่าทุกวันทุกคืน แล้วที่เกลียดที่สุดคือไม่ชอบให้ใครมาข่มขู่
คุณพ่อคุณแม่แจ้งความหลังหนูถูกไล่ออกจากบ้าน หนูควรจะทำยังไงดีคะ
หนูขายไอศกรีมคะ พ่อแม่ก็เริ่มต่อว่าหนูว่าทำไมเลิกเรียนไม่รีบกลับบ้าน ที่หนูทำเพราะบางทีอยากทานของอร่อยๆ
แต่ว่าไม่กล้าขอเงินเกินค่าขนมคะ บางครั้งเลิก 4 ทุ่มก็ช่วยงานพี่ๆคนอื่นให้เสร็จแล้วเลิกงานพร้อมกันตอน 5 ทุ่ม
กลับถึงบ้านท่านทั้งสองก็นั่งรอ สวดหนูยับเลยคะ ว่าอยู่ที่บ้านไม่มีความสุขเหรอ ที่ให้ทุกอย่างนี่ไม่พอต่อความต้องการเหรอ
เวลานี้ที่ๆเราควรจะอยู่คือที่บ้าน แล้วก็พูดเรื่องกลัวผลการเรียนเสีย ไม่มีเวลาทำการบ้าน
คือหนู๋เรียนเกรดประมาณ 3 แต่ไม่ถึง 3.5 การบ้านหนู๋ก็ทำเสร็จตอนพักทานข้าวเที่ยง
หรือตอนที่ทานกับพี่ๆที่ร้านไอศกรีม เวลาไม่มีลูกค้าหนู๋ก็ยืนทำ ที่ทำงานก็ไม่ได้ว่า
ท่านบ่นหนู๋มาเป็นปี ตั้งแต่อยู่ ม. 4 แล้วคะ
แล้วมาถึงขั้นแตกหักตอนที่หนู๋หอบเครื่องสำอางค์ไปกดออดขายตามบ้าน
เพราะบางครั้งกลับดึกมาก เที่ยงคืน ตีหนึ่ง จริงๆแล้วบางครั้งก็ตีสอง ที่ช้าเพราะหนูแต่งหน้าให้ลูกค้า
ให้ลองหลายแบบ มันก็เลยช้า คือหนูจะขายของน่ะคะ บางครั้งเค้าก็ชวนหนูทานข้าวเย็นด้วยคะ
พอคุณพ่อคุณแม่หนูรู้ท่านโกรธมาก ว่าทำไมเสาร์อาทิตย์ก็ยังออกไป ทำไมไม่อยู่บ้านหรือไปเรียนกวดวิชา
ข้าวที่บ้านมันไม่อร่อยรึไง ต้องไปขอข้าวเค้ากินเหมือนขอทาน หนูก็อธิบายท่านว่าเรียนที่โรงเรียนให้ดีก็พอแล้ว
ไม่จำเป็นต้องเรียนกวดวิชา แล้วลูกค้าเค้าแค่กลัวหนูหิวเพราะมันดึกแล้วเลยชวนทาน กลับมาบ้านข้าวที่ท่านทำให้หนูก็ทานไม่ไหวแล้วคะ
ท่านก็ยัวะ หาว่าหนูเถียงท่าน แล้วก็บอกว่าถ้าไม่ทำตามกฎในบ้าน ก็ออกไปอยู่ข้างนอกเลยไป แล้วไม่ต้องกลับเข้ามาอีก
หนูก็อธิบายว่าหนูแค่อยากทำงานดูเท่านั้น ไม่อยากมางอมืองอเท้าขอเงินพ่อแม่กินไปวันๆ
เค้าก็ถามว่ามันใช่เวลาเหรอ จบมหาวิทยาลัยค่อยไปสมัครหางานมีถมไป ทำไมต้องมาดิ้นรน
ในเมื่อทุกอย่างที่ต้องการก็มีแล้ว ท่านบอกว่าตราบใดที่ยังอยู่ในบ้านก็ต้องทำตามกฎ ไม่งั้นก็ออกไปใช้ชีวิตอยู่เอง
จะได้ไม่มีใครมาคอยดุคอยด่า กฎบ้านนี่มันคืออะไรคะ มีใครบัญญัติไว้ หรือตั้งกันเอง
เพราะทนที่ท่านดุด่าทุกวันไม่ไหว พอความอดทนหมด วันนึงหนูก็ออกไป เอาเงินที่หามากับค่าขนมที่สะสมไว้ไปเช่าคอนโดอยู่ใกล้ๆโรงเรียน
พอหนูไม่กลับบ้านคืนเดียวท่านแจ้งความเลยคะ ตอนเช้าอาจารย์เรียกไปพบ ท่านสองคนก็นั่งรออยู่ด้วยแล้วก็เริ่มดุด่าหนูอีก
บังคับให้หนูบอกว่าออกไปอยู่ที่ไหน บอกว่าดึกดื่นต้องมาแจ้งความไปรบกวนตำรวจเค้าอีก ตำรวจเค้าก็มีงานยุ่ง
คือด่าหนู่เสียงดังมากจนอาจารย์ที่ยังงงๆอยู่บอกให้ใจเย็นๆ เดี๋ยวเด็กมันจะเตลิด
หนูควรจะทำยังไงดีคะ ถ้าบอกเค้าไปแล้วมาเอะอะโวยวายที่คอนโดหนูอีกละ คือหนูไม่ชอบให้ใครมาบ่น
มาดุด่าทุกวันทุกคืน แล้วที่เกลียดที่สุดคือไม่ชอบให้ใครมาข่มขู่