จากกระทู้ (ฉ 20+++++) วัดระดับความแซบพระเอกวรรณคดีไทย>> [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://ppantip.com/topic/33957889

เห็นมีบางความเห็น ว่าในวรรณคดีมี ฉากบทอัศจรรย์ ชาย กับ ชาย (พระเอก) ในเรื่องเลยขอรวบรวมจากที่ต่างๆมาให้ได้อ่านกัน จิ้น ๆ ฟินๆ ตามอ่านได้เร๊ยย

หลายคนบอกว่าทำไมนายเอก Yaoi fiction ถึงได้แต่งให้กระเดียดไปทางผู้หญิงจัง จริงๆ วรรณคดีไทย โดยเฉพาะบทละครใน สมัยก่อนกวีก็นิยมพรรณนารูปลักษณ์พระเอกให้อรชร อ้อนแอ้น เหมือนกันนะคะ แต่นั่นเขามีที่ไปที่มา เพราะวรรณคดีประเภทละครในแต่งขึ้นมาสำหรับการแสดง นักแสดงก็เป็นผู้หญิงทั้งนั้น (ละคนในใช้นักแสดงหญิงล้วนนะคะ ละครนอกก็ใช้นักแสดงชายล้วนค่ะ) จึงต้องกำหนดรูปลักษณ์ตัวละครให้อรชร อ้อนแอ้น จะได้หานักแสดงสาวๆ ชาววังมาสวมบทบาทได้ง่าย เมื่อเอาผู้หญิงมาเป็นพระเอกการบรรยายรูปร่างหน้าตา กิริยาท่าทางบางอย่างจึงค่อนไปทางผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย




สำหรับบุคคลที่นั่งหาวในชั่วโมงวรรณคดีไทยเป็นประจำ ท่านรู้ไหมคะว่า บรรดาวรรณคดีที่ดูแสนน่าเบื่อนี้มันมีบางอย่างที่แฝงเร้นไว้ชวนให้ชาวเราหูตั้ง-หางกระดิก น้ำลายยืด เลือดกำเดาสาดได้เยอะเลย ถ้าไม่ยกตัวอย่างคงนึกไม่ถึงใช่ไหมคะ งั้นยกสักเรื่องสองเรื่องก็แล้วกัน^^

อิลราชคำฉันท์

    เป็นเรื่องของกษัตริย์หนุ่มผู้หนึ่งที่ต้องสาปพระศิวะจนชีวิตพลิกผันกลายเป็นสตรี
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า พระเจ้าอิลราชออกประพาสป่าล่าสัตว์ แต่ทีนี้มีสัตว์อยู่ตัวหนึ่งหนีเข้าไปในบริเวณที่พระศิวะกำลังทรงพระจู๋จี๋กับพระอุมา(ยังสงสัยอยู่ว่าไปล่าสัตว์บนสวรรค์เหรอฟะ) วิธีเข้าพระเข้านางของพระศิวะเจ้าคืออย่างไรรู้ไหมคะ

ศิวะแปลงวรรูป วิยหญิงยุวดี
พระอุมาพระก็มี สุมนัสสนิยม
ดรุณสัตว์บริเวณ พะพระเวทอุดม
สละเพศพิศสม ศิวเพศพระจำแลง


ค่ะ ทรงแปลงร่างเป็นหญิง และพระอุมาก็โปรดเสียด้วย แปลว่าYuriใช่ไหมนี่) แต่ด้วยพระเวทย์ของพระศิวะรุนแรงมาก ส่ำสัตว์ในบริเวณก็กลายเพศเป็นหญิงหมดไม่มีเว้น แม้แต่คณะล่าสัตว์ของนายเอกเรา(กลายเป็นนายเอกไปแล้ว) ก็กลายเป็นหญิง ทะเล่อทะล่าโผล่มา พระศิวะเห็นเข้าก็กริ้วสิเจ้าคะ สาปให้กลายเป็นหญิงตลอดไป ไม่อาจคืนร่างได้ ...กรรมล่ะสิ นายเอกเราเลยอ้อนวอนพระอุมาให้ทรงช่วย พระแม่เจ้าทรงเมตตา ทอนคำสาปให้กลายเป็นหญิง 1 เดือนสลับกับเป็นชาย 1 เดือน (หรือสามเดือนนี่แหละค่ะ เกิดอาการสมองปลาทองอีกแล้ว)และระหว่างที่เป็นเพศชายก็จะจำเรื่องคราวเป็นหญิงไม่ได้ คราวเป็นหญิงก็จะจำเรื่องครั้งเป็นชายไม่ได้เช่นกัน

...ความจริงพระอุมาทรงพิโรธอยู่หรือเปล่านี่ แบบนี้ข้าพเจ้าว่ามันน่าจะยุ่งยากกว่าเป็นหญิงชั่วชีวิตอีกนะ พรนี้พระเจ้าอิลราชได้เพียงผู้เดียวนะคะ ข้าราชบริพารที่ติดตามไม่ได้รับ


        จากนั้นนายเอกเราก็ซัดเซพเนจรไป(อาจมีการคร่ำครวญด้วยว่า ฮือ...แล้วหนูจะกลับไปบอกป๊ะป๋ากะหม่ามี๊ว่าไงดีล่ะนี่...) ไปป๊ะกะฤาษีองค์หนึ่งที่มีฤทธิ์มาก ฤาษีองค์นี้คงจะยังหนุ่มแน่น เลยเกิดประติพัทธ์นางอิลาหรือชื่อเดิมคือพระเจ้าอิลราชของเราเข้า รู้ทั้งรู้ว่าเป็นเพศชาย(ก็ฤาษีมีฤทธิ์มากนี่ ถึงจะไม่อาจลบล้างคำสาปของพระศิวะก็เถอะ)แต่ก็อยากได้เป็นเมีย เลยสาปนางข้าราชบริพารผู้ติดตามให้เป็นกินรีบินหนีไป แล้วรับเลี้ยงแต่นางอิลาผู้เดียว ฤาษีตนนี้ชื่อพุธค่ะ ดั่งฉันท์พวกนี้

กรรมร้อนบ่ห่อนกรุ่น เพราะพิรุณประโปรยประปราย
กองเพลิงเถกิงกราย ติณแห้งบ่แหนงบ่หนี
ผาณิตผิชิดมด ฤาจะอดบ่อาจจะมี
แม่เหล็กฤาเหล็กดี อยยั่วก็พัวก็พัน

และเมื่อถึงขั้นนี้แล้ว....

อิลาสำเริงสู่ พุธคู่บ่คืนคาม
ก็ทรงพระครรภ์ตาม ประติพัทธ์กำหนัดเชิง
ณ คราวพระเป็นหญิง ธ ก็ยิ่งละเลิงเหลิง
ตปาเถกิงเริง ขณะเป็นบุรุษรม

     คือว่าคราวเป็นหญิงก็ผลิตทายาทกันอุตลุด พอเป็นชายก็ถือศีลบำเพ็ญตบะด้วยกันหนุงหนิงๆ แหม...ครอบครัวอบอุ่นดีนะคะ และนางอิลาก็ท้องจนคลอดลูก ป่องเฉพาะตอนเป็นหญิงนะคะ ตอนเป็นชายก็ท้องแฟบแล้วยังจำไม่ได้ ไม่รู้เรื่องเลยว่าตอนเป็นหญิงเนี่ย ตาฤาษียังหนุ่มผู้นี้ปู้ยี่ปู้ยำทำอะไรไปบ้าง...ตาฤาษีก็ปิดปากเงียบไม่บอกนะคะ ว่าเป็นยังไงมายังไง แต่ตอนจบของเรื่อง นายเอกเราก็กลับเป็นผู้ชายค่ะ



อีกเรื่องหนึ่งที่ไม่เล่าไม่ด๊าย...ไม่ได้ก็คือเรื่อง ลักษณวงศ์ค่ะ เป็นผลงานของสุนทรภู่ที่ส่วนมากมักได้ยินแต่ชื่อว่าสุนทรภู่แต่งพระอภัย ลักษณวงศ์ มาเข้าเรื่องนี้บ้างดีกว่า

ลักษณวงศ์

    นางเอกชื่อนางทิพย์เกสร เกิดกลางดอกบัวสัตบงกช ฤาษี(คนละคนกับตาฤษีพุธเรื่องตะกี้)เลี้ยงเอาไว้จนอายุ 8 ขวบ ได้เจอกับพระเอก คือพระลักษณวงศ์ที่พลัดพ่อพลัดแม่พเนจรมากลางป่า เนื่องด้วยแม่ถูกยักษ์ลักพาไป(สาบานได้ว่าแม่พระเอกเรื่องนี้ไม่ได้ชื่อนางสีดา) ตาพระเอกเรียนวิชากับพระฤาษีจนแตกฉานก็กราบลาไปตามหาแม่(ทำไมไม่คิดว่าป่านนี้แม่จะถูกยักษ์กินไปแล้วมั่งนะ)
จนในที่สุดได้เจอพ่อ-แม่แล้วก็กะไปรับนางทิพย์เกสรมาเป็นมเหสี ไปรับก็ไม่พบ เนื่องด้วยฤฟาษีตายแล้ว นงกินรี 5 นางมารับนางทิพย์เกสรไปอยู่ด้วย เชอล็อก โฮมส์ ลักษณวงศ์ก็ตามไปเจอ ได้ทั้งนางเอกและกินรีอีก 5 ตัวเป็นเมีย ( 7p +_+)
แต่แล้วก็ต้องพลัดพรากจากกันอีกขณะจะกลับเมือง เพราะมหิงสาวิชาธรมาลักพาตัวนางไป จันทาวิชาธรมาเห็นเข้าถูกใจนาง เลยสู้กันเอง ตายอนาถทั้งคู่ เหลือนางทิพย์เกสรเป็นโดดเดี่ยวผ็น่ารักตอนหลงในไพรพฤกษ์
เทพารักษ์เลยมอบขวานทองให้(...ผิดเรื่องแล้วย่ะ) ...เอ่อ ขอโทษค่ะ เทพารักษ์สงสาร เลยแปลงร่างนางป็นชาย สังเกตนะคะ แปลง ร่าง เป็นชาย (ไม่ใช่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย แล้วไม่มีใครรู้ทั้งๆที่ตอนพระเอกแอบดูหล่อนอาบน้ำ นมหล่อนตูมจนตาพระเอกถ้ำมองมองแล้วเอาไปเปรียบกับดอกบัวอย่างนางบุษบาเรื่องอิเหนา) ถือเพศพราหมณ์ชื่อเกสร
ข้างอีตาพระเอกก็ตามหาเมียเหมือนกันค่ะ ตามอีท่าไหนไม่รู้ ไปได้เมียอีกคน เป็นธิดาเจ้าบ้านผ่านเมืองชื่อนางยี่สุ่น แล้วเลยต้องขึ้นครองเมืองนั้นเป็นกษัตริย์
มีพรานชื่อกุขันพบพราหมณ์เกสรที่ชายป่า เลยพาไปถวายตัว พระลักษณวงศ์โปรดพราหมณ์เกสรมาก ดังนี้

จึ่งตรัสว่าเจ้าพราหมณ์นี้งามนัก
เราก็รักเหมือนหนึ่งมิตรพิสมัย
หากแม้นเป็นสตรีจะดีใจ
เราจักให้เป็นเจ้าจอมกระหม่อมนางฯ

แต่ขอโทษเถอะค่ะ กลับเป็นผู้หญิงไม่ได้นี่คะ เลยอดเป็นเจ้าจอม พระลักษณวงศ์ลองใจพราหมณ์ดูว่าจะเป็น uke หรือ seme โดยหยิบของมาให้เลือก


จะให้เลือกหยิบของทั้งสองสิ่ง
เป็นชายหญิงจะได้ดูรู้ประจักษ์
คิดแล้วหยิบธำมรงค์วางตรงพักตร์
กับพระขรรค์ยอดรักไว้เคียงกัน
จึ่งตรัสว่าอันของทั้งสองสิ่ง
เป็นที่รักหนักยิ่งกว่าสิ่งสรรพ์
แต่รักเจ้ายิ่งกว่าของทั้งสองนั้น
เราหมายมั่นว่าจะให้ดั่งใจจง
เจ้าพราหมณ์น้อยชอบใจสิ่งไรเจ้า
จงเลือกเอาสิ่งเดียวโดยประสงค์
เจ้าพราหมณ์น้อยอภิวาทบาทบงส์
แล้วหยิบเอาธำมรงค์อันรูจีฯ


ทำให้พระลักษณวงศ์หลงพราหมณ์มากขึ้นจน....


ลืมอาลัยห้ามแหนแสนอนงค์
ลืมภิรมย์สมสนิทพิศวาส
ลืมนุชนาฏยี่สุ่นดรุณหง
มิวายพิศวาสพราหมณ์อันงามทรง
ระเริงหลงมิได้ลืมอาลัยลานฯ

ส่วนอันนี้เป็นกลอนของการละเล่นหุ่นกระบอกนะคะ (เรื่องนี้นิยมเล่นหุ่นกระบอกค่ะ ตอนยี่สุ่นขึ้นหึง...ดังนี้)


เมื่อนั้น
โฉมยงองค์ยี่สุ่นมเหสี
รู้ว่าภัสดาสามี
ได้โฉมงามพราหมณ์ชีเข้ามาไว้
ลุ่มหลงปลงจิตพิศวาส
ขึ้นร่วมอาสน์แนบชิดพิสมัย (....อีเห็นขอลาไปเช็ดกำเดาสักแป๊บค่ะ)
ลืมเหล่าสาวสรรค์กำนัลใน
ภูวนัยรักจริงยิ่งกว่าชู้
ถึงสาวสาวชาววังเขาเล่นเพื่อน (แปลว่าทำอะไรแบบสาวเลสเบียนทำนั่นแหละค่ะ)
ก็ไม่เหมือนทรงยศน่าอดสู
นิ่งอย่างนี้ที่ไหนจะได้รู้
จะไปดูรูปพราหมณ์งามอย่างไร


เอาล่ะค่ะ เมียสาวตามหึงชู้หนุ่มของผัวแล้ว...


...น่าหัวร่อพ่อพราหมณ์งามแฉล้ม
ทั้งสองแก้มแดงก่ำเป็นน้ำฝาง
น่าอดสูผู้ชายกลายเป็นนาง
ชะช่างเจ้าปรนนิบัติได้หัดปรือ
ประทานโทษโปรดปรานเถิดผ่านเกล้า
จะเป็นเจ้าปักกิ่งจริงจริงหรือ
ไพร่บ้านพลเมืองจะเลื่องลือ
ให้อึงอื้อับอายขายพักตรา
ฤาจะเอาเจ้าพราหมณ์เป็นห้ามเอก
อภิเษกเป็นซ้ายฤาฝ่ายขวา
เมื่อไรจะได้แต่งการวิวาห์
จะได้พึ่งพาพระบารมีฯ


    แล้วจากนี้ก็ตบกันค่ะ แต่เมื่อผัวเข้าข้างชู้หนุม นางเมียก็ได้แต่กระฟัดกระเฟียดเคียดแค้นกลับไปวางแผนการชั่วร้าย...
ชวนพราหมณ์เล่นไพ่ค่ะ (หนังสือเล่มที่ข้าพเจ้าเอามาเป็นแบบพิมพ์กลอนให้ท่านอ่านนี้วิจารณ์เจ้าพราหมณ์ว่า ไม่รู้หัดเล่นไพ่ตองมาตั้งแต่อยู่กับพระฤาษี หรือหัดเล่นกบดำกบแดงผสมสิบอีแก่กินน้ำสมัยอยู่กับนางกินรี หรือเพิ่งมาริป๊อกเด้งเอากับนางยี่สุ่นก็เหลือเดา^^)
นางยี่สุ่นแกล้งทำเป็นมดกัดใต้ไสบวานพราหมณ์เลิกภูษาดู อ พอถูกจับก็รั้องหาว่าลวนลามไปฟ้องผัว พระเอกเราก็เหลือเกิน น่าจะรู้ดีว่า Uke ไม่มีปัญญาจับใครกด โดยเฉพาะผู้หญิง(อย่างน้อยก็ในสมัยนั้นน่ะนะ) จึงสั่งให้เอาเกือกกะลาตบหน้า เฆี่ยนเอาความ เล้วประหารด้วยการตัดหัว

   ซึ่งเมื่อตัดคอขาดกระเด็น มนต์เทพารักษ์ก็เสื่อม พราหมณ์กลายเป็นนางทิพย์เกสร หัวก็ขาด ลูกก็คลอดพร้อมกัน ทำเอาวุ่นวายไปทั้งสำนักพระราชวัง สุดท้ายก็ทำได้เพียงจัดงานศพให้สมเกียรติเท่านั้นเอง...sad ending…