จบการแข่ง WGP2015 แล้วเพิ่งมีโอกาศได้มาเขียนเล่าถึงความประทับใจในการไปเชียร์วอลเลย์ค่ะ...

ครั้งแรกในชีวิต... กับการไปเชียร์วอลเลย์บอลถึงขอบสนาม เลยอยากแชร์ความประทับใจและเล่าสู่กันฟังค่ะ
ปกติเชียร์แต่หน้าจอ พร้อมพี่ๆเพื่อนๆ คอวอลเลย์ฯผ่านเฟสบ้าง รายงานสดกันไป ...
เม้นท์ด้วยความสนุกสนาน แพ้บ้างชนะบ้างเราก็ติดตามเชียร์ตลอด...


ความชอบกีฬาชนิดนี้ ต้องขอเกริ่นย้อนอดีตตัวเองสักเล็กน้อย...
ช่วงม.ต้นเราเคยเป็นนักกีฬาบาสค่ะ (เกี่ยวไรฟ่ะ! 55) แล้วก็เคยได้รองแชมป์สหวิทยาเขต แต่พอม.4 ย้ายโรงเรียนไปจ.หนึ่งทาง
ภาคเหนือ ตอนนั้นเข้าใจผิดว่าที่โรงเรียนใหม่ไม่มีชมรมบาส เลย จับพลัดจับพลูมาอยู่ชมรมวอลเลย์ ทั้งที่เซตก็ไม่เป็นนี่แหละ ...

แต่กว่าจะได้เป็นนักกีฬาโรงเรียนมันไม่ง่ายเลย วันนั้นวันอาทิตย์อาจารย์จะคัดตัวนักกีฬาแล้ว รถโดยสารวันอาทิตย์หายากมาก ...ตัดสินใจปั่นจักรยานไป ระยะทางประมาณ 6 กิโลได้ (ตอนนั้นในใจคิดว่า 6กิโลแม้ว555++) คือถ้าไม่เคยปั้นจักรยานขึ้นเขาจะไม่เข้าใจความรู้สึกนี้จริงๆ ...มันสุดยอดมากๆก็ตอนลงเขา ตอนนั้นก็คิดอยู่ว่า ตรูบ้าป่าวว่ะ ...ปั่นมาได้ไง (ไม่มีใครทราบด้วยนอกจากหลาน) ตอนขากลับอย่างฮา ให้เพื่อนมัดเชือกฟางใส่รถเครื่องเราก็ปั่นตามหลัง เชือกมันก็ขาดดิ... สรุปก็ค่อยปั่นไปโดยมีเพื่อนขับรถเครื่องตาม 5555++

จากนั้นอาจารย์เลยลองให้ลงเล่น ซ้อมตากแดดทุกวัน จนตัวดำ สนามเราอยู่กลางแจ้ง เพราะฉะนั้นซ้อมก็ซ้อมกลางแดด ไปๆมาๆได้เล่นเป็นตัวจริง...
แต่ๆๆ ไม่ประสบความสำเร็จ 55555+++

อันนี้จะเข้าใจความรู้สึกของนักกีฬาเป็นพิเศษ สำหรับการฝึกกีฬาชนิดนี้ว่าต้องผ่านอะไรมาบ้าง...



เมื่อรายการ WGP 2015 ใกล้มาถึงใจเลยอยากไปเชียร์ติดขอบสนามสักครั้ง ตื่นเต้นมากๆตั้งแต่วันจองบัตรผ่าน TTM
ตั้งใจไปดูแมตบราซิล-ไทย ในวันที่5/7/58 แล้วความพยายามก็เป็นผล เราสามารถสอยมาได้สองใบ (น้ำตาจิไหล)
ณ นาทีนั้นรีบปริ้นใบจ่ายเงินเรียบร้อย รีบแจ้นไปเซเว่นจ่ายตังค์โดยไม่รีรอ 555


หลังจากนั้นประมาณ4-5 วัน เราก็ได้รับจดหมายจาก TTM กริ๊ดดด!!


จริงๆวันที่6 มีงานด้วย ต่ั้งใจว่าถ้าไปไม่ได้จริงๆจะให้พี่ไปแทน...