มีคนบอกว่าเราไม่ยอมเปิดใจค่ะ ใช้สมองมากกว่าหัวใจ คิดมากเกินไป คือว่าเราก็ไม่เคยไม่เปิดใจนะ แต่เราเป็นพวกชอบคิด(เยอะ) แต่นิสัยเราไม่เยอะนะคะ การเปิดใจคือการอดทนคุยกันในช่วงแรกๆรึเปล่าคะ แบบว่าพอผ่านช่วงนี้ไปได้แล้วจะดีเอง เราพยายามตอบแล้วค่ะ แต่ว่ารู้สึกเบื่อถ้ากลับไปคุยอะไรซ้ำๆ แบบกินข้าวรึยัง นอนรึยังอะไรแบบนี้ค่ะ หรือว่าเรามีความอดทนต่ำรึเปล่าคะ เคยถามเพื่อน เพื่อนบอกว่ามันจะไม่เหนื่อยที่จะคุยกันถ้าเจอคนที่ใช่ แบบนี้แสดงว่าเราก็ไม่เคยเจอคนที่ใช่เลยใช้ไหมคะ มีคนเข้ามาคุยเรื่อยๆค่ะ ตื่นเต้นไม่เคยเกิน 2 อาทิตย์ จากกนั้นก็จะเข้าสู่โหมดไม่อยากคุยแล้วเบื่อจัง

เวลามีคนเข้ามาคุยเราจะอึดอัดมากเลยค่ะ เพราะเขาไม่บอกว่าเข้ามาคุยเพราะชอบหรืออะไร ถ้าไม่อยากคุยจะปฏิเสธก็ไม่ได้ เป็นพวกถ้าเขาคุยมาก็จะตอบเพื่อมารยาทค่ะ(นิสัยแก้ไม่หาย)  เราเป็นประเภทถ้าไม่อยากบอกก็ไม่อยากถามค่ะ ความสัมพันธ์มักจะจบโดยที่ไม่เคยคืบหน้าไปไหนสักทีค่ะ ส่วนใหญ่เขาจะหายๆไปเอง เพราะเราจะมีออร่าไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่แสดงความสนใจ คุยได้ถ้าอยากจะคุย ที่เราคุยเพราะเราอยากรู้อยากเห็นว่ามันจะเป็นยังไงต่อนะอะไรแบบนี้ มีบางคนที่มาอารมณ์ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกอันนี้ก็จะรำคาญมากค่ะ เหมือนมโนอยู่คนเดียวว่าเราอยากคุยด้วย เราไม่คุยตอบหรือตอบสั้นๆก็ไม่เงียบไปเลย จะมาแบบมาๆหายๆ  อันนี้หงุดหงิดมากค่ะ

ปกติเราไม่ชอบคุยโทรศัพท์ด้วยค่ะ ขนาดที่บ้านก็ยังไม่ค่อยคุย เราเป็นพวกสันโดษน่ะค่ะ(อาจจะอยู่ในระดับมากๆ) แต่อยากมีแฟนเพราะ 30 แล้วค่ะ เกิดมายังไม่มีแฟนเลย แต่มีคนเข้ามาเรื่อยๆค่ะ บางทีก็หวาดผวาเพราะมาแบบน่ากลัว ฮ่าฮ่า ปกติคนสันโดษมากๆมีแฟนได้ยังไงคะ มีโอกาสอะไรให้นำพาได้มีคู่ครอง จริงๆเราอยู่คนเดียวได้ไม่เคยเหงาเลยค่ะ  แล้วการเปิดใจจริงๆแล้วมันเป็นยังไงคะ คุยกับกี่คนๆก็บอกมาแบบนี้ค่ะ หรือว่าลองคบแบบไม่ให้ใจไปก่อนดีคะ (แต่แสดงออกให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าเราสนใจเขามาก) ถ้าคบแล้วไม่ไหวจริงๆค่อยปฏิเสธ(แต่ก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจใครค่ะ T_T)

ปล. เราเป็นคนเชื่อความความรักเป็นสิ่งที่ดีนะคะ ไม่ได้อคติกับความรัก แต่ว่าเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนรักใครยากแค่นั้นเองค่ะ

                                                                                                                                      ขอบคุณค่ะ