ลูกสาวดิฉันตอนนี้ 3 ขวบเต็มค่ะ เราอยู่ด้วยกันตลอด ไม่เคยทิ้งลูกข้ามคืนเลย แม้แต่จะไปไหนค่ำๆมืดๆ ก็ต้องกลับมานอนกับลูกเสมอ ดิฉันหอบลูกมาอยู่ต่างถิ่นตั้งแต่ได้ 2 เดือน ลูกติดแม่มาก แม่เดินผ่านลูกจะร้องตาม ทุกครั้งที่ติดงานนอก ค่ำมาลูกจะคอยแม่เสมอ เห็นใครผ่านไปมาก็ท่องแต่แม่ๆ ตอนเด็กไม่ยอมให้ใครแตะเลย แม้แต่พ่อ (พ่ออยู่คนละจังหวัดเทียวมาทุกสัปดาห์) จนคนรอบข้างบอกว่า งี้แหละ เด็กกินนมแม่ มักจะติดแม่มาก บางครั้งลูกสวนทางกับแม่ข้างนอก ต้องหลบเพราะกลัวลูกร้องตาม
อยู่มาวันหนึ่ง พ่อป่วยหนัก นอนโรงบาลเป็นเดือน แม่ต้องทิ้งลูกไปเฝ้าพ่อ ช่วงแรกฝากไว้กับย่า ร้องไห้งอแงไม่ยอมอยู่ ร้องอ้อนอยากหาแม่ เค้าก็พาลูกมาเยี่ยมแม่ทุก 2-3 วัน (พ่อรักษาอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง) เจอแม่ปุ๊บ กอดแม่แน่นเลย พอจะกลับร้องกอดแม่แน่น เห็นแล้วสงสาร แม่ร้องไห้ตามลูก ผ่านไป 2สัปดาห์ พ่อไม่มีที่ท่าจะไปออกโรงบาลเพราะผ่า ตัดติดเชื้อในกระแสเลือด ต้องให้ย่าฆ่าเชื้อนาน ตัดสินใจเอาลูกไปไว้สุรินทร์ ซึ่งเป็นจ.ที่แม่ทำงาน และเค้ามีพี่เลี้ยงอยู่ที่นั่น ซึ่งพี่เลี้ยงคนนี้เลี้ยงเค้ามาตั้งแต่ 4 เดือน เค้าผูกพันกันมาก ทั้งเด็กและคนเลี้ยง จึงทิ้งให้อยู่ด้วยกัน 1 สัปดาห์ แม่ร้องไห้คิดถึงลูกทุกวัน พอมีคนมาเปลี่ยนเฝ้าไข้ ยอมขับรถจากขอนแก่นมาสุรินทร์เพื่อมาหาลูก
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป ลูกไม่ยอมเอาแม่เลย ตื่นเช้าปุ๊บ บ่นอยากไปหาพี่เลี้ยง ถ้าไม่พาไปจะร้องชักดิ้นชักงอเป็นชั่วโมง แม่ก็ปล่อยให้ร้องไปพักหนึ่งแล้วค่อยโอ๋ กอด หลอกล่อให้อาบน้ำแปรงฟัน ส่วนตอนเลิกงาน แม่ไปรับกลับบ้าน ไม่ยอมกลับ. ยืนยันว่าจะอยู่กับพี่เลี้ยง บางครั้งต้องอุ้มขึ้นรถไป ร้องไห้ไป ค่อยปลอบใจกันที่บ้านบางครั้งต้องหลอกล่อว่าจะพาไปเที่ยวหรือซื้อขนม ถึงยอมไป คุยกันกับพ่อ มุ่งประเด็นไปว่า พี่เลี้ยงตามใจเกินไปไหมถึงเป็นแบบนี้ แต่แล้วก็ไม่ใช่ เมื่อวันหยุดที่ผ่านมา เราสองแม่ลูกไปเยี่ยมพ่อที่ร้อยเอ็ด(พ่อมาพักฟื้นที่บ้านเราแล้ว) พอจะกลับ ลูกร้องไห้ไม่ยอมกลับ บอกว่าจะให้พ่อกลับด้วย ถ้าพ่อไม่กลับจะไม่ยอมกลับสุรินทร์กับแม่สองคน อ้าวทำไมเป็นงั้นไป เวลาจะนอนก็นอนกับพ่อ อะไรๆก็พ่อตลอด สุดท้ายแม่กลับมาคนเดียว และโทรหา ลูกยืนยันคำเดิมว่าจะอยู่กับพ่อ เราเองไม่อยากขัดใจเค้า จึงยอม แต่สงสัยเหลือเกินว่า ทำไมลูกถึงไม่เอาแม่เลย ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เฝ้าถามกับพ่อมาตลอดว่า เป็นเพราะแม่ทิ้งเค้าไปใช่ไหม ลูกเลยไม่เอาแม่ ทั้งที่เมื่อก่อนติดนักหนา หรือเพราะสาเหตุอะไร ใครรู้บอกที แม่งงมาก คิดถึงลูกด้วย
ลูกสาววัย 3 ขวบเปลี่ยนไป ไม่ยอมเอาแม่เลย
อยู่มาวันหนึ่ง พ่อป่วยหนัก นอนโรงบาลเป็นเดือน แม่ต้องทิ้งลูกไปเฝ้าพ่อ ช่วงแรกฝากไว้กับย่า ร้องไห้งอแงไม่ยอมอยู่ ร้องอ้อนอยากหาแม่ เค้าก็พาลูกมาเยี่ยมแม่ทุก 2-3 วัน (พ่อรักษาอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง) เจอแม่ปุ๊บ กอดแม่แน่นเลย พอจะกลับร้องกอดแม่แน่น เห็นแล้วสงสาร แม่ร้องไห้ตามลูก ผ่านไป 2สัปดาห์ พ่อไม่มีที่ท่าจะไปออกโรงบาลเพราะผ่า ตัดติดเชื้อในกระแสเลือด ต้องให้ย่าฆ่าเชื้อนาน ตัดสินใจเอาลูกไปไว้สุรินทร์ ซึ่งเป็นจ.ที่แม่ทำงาน และเค้ามีพี่เลี้ยงอยู่ที่นั่น ซึ่งพี่เลี้ยงคนนี้เลี้ยงเค้ามาตั้งแต่ 4 เดือน เค้าผูกพันกันมาก ทั้งเด็กและคนเลี้ยง จึงทิ้งให้อยู่ด้วยกัน 1 สัปดาห์ แม่ร้องไห้คิดถึงลูกทุกวัน พอมีคนมาเปลี่ยนเฝ้าไข้ ยอมขับรถจากขอนแก่นมาสุรินทร์เพื่อมาหาลูก
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป ลูกไม่ยอมเอาแม่เลย ตื่นเช้าปุ๊บ บ่นอยากไปหาพี่เลี้ยง ถ้าไม่พาไปจะร้องชักดิ้นชักงอเป็นชั่วโมง แม่ก็ปล่อยให้ร้องไปพักหนึ่งแล้วค่อยโอ๋ กอด หลอกล่อให้อาบน้ำแปรงฟัน ส่วนตอนเลิกงาน แม่ไปรับกลับบ้าน ไม่ยอมกลับ. ยืนยันว่าจะอยู่กับพี่เลี้ยง บางครั้งต้องอุ้มขึ้นรถไป ร้องไห้ไป ค่อยปลอบใจกันที่บ้านบางครั้งต้องหลอกล่อว่าจะพาไปเที่ยวหรือซื้อขนม ถึงยอมไป คุยกันกับพ่อ มุ่งประเด็นไปว่า พี่เลี้ยงตามใจเกินไปไหมถึงเป็นแบบนี้ แต่แล้วก็ไม่ใช่ เมื่อวันหยุดที่ผ่านมา เราสองแม่ลูกไปเยี่ยมพ่อที่ร้อยเอ็ด(พ่อมาพักฟื้นที่บ้านเราแล้ว) พอจะกลับ ลูกร้องไห้ไม่ยอมกลับ บอกว่าจะให้พ่อกลับด้วย ถ้าพ่อไม่กลับจะไม่ยอมกลับสุรินทร์กับแม่สองคน อ้าวทำไมเป็นงั้นไป เวลาจะนอนก็นอนกับพ่อ อะไรๆก็พ่อตลอด สุดท้ายแม่กลับมาคนเดียว และโทรหา ลูกยืนยันคำเดิมว่าจะอยู่กับพ่อ เราเองไม่อยากขัดใจเค้า จึงยอม แต่สงสัยเหลือเกินว่า ทำไมลูกถึงไม่เอาแม่เลย ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เฝ้าถามกับพ่อมาตลอดว่า เป็นเพราะแม่ทิ้งเค้าไปใช่ไหม ลูกเลยไม่เอาแม่ ทั้งที่เมื่อก่อนติดนักหนา หรือเพราะสาเหตุอะไร ใครรู้บอกที แม่งงมาก คิดถึงลูกด้วย