สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกในเว็บพันทิพของผมนะครับ

คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับคนๆหนึ่ง เธอเป็นคนน่ารัก นิสัยดี คอยเอาอกเอาใจผมทุกอย่าง
ความรักของเราเป็นไปด้วยดี จนเวลาผ่านไปสามเดือน เราได้มีสัมพันธ์ลึกซึ้ง
เธอเป็นครั้งแรกของผม และเธอบอกผมว่า ผมเป็นคนแรกของเธอ

หลังจากนั้นประมาณ 6 เดือน ผมจำคืนนั้นได้ดีครับ
คืนนั้นเป็นคืนที่เราไปดูหนัง กลับมาที่ห้องตอนกลางคืน ผมมีความสุขมากวันนั้น
แต่แล้วความสุขนั้นก็พังทลาย คงเป็นเพราะเธออัดอั้นที่ต้องโกหกผมมาตลอดเวลาที่เราคบกัน
เธอบอกกับผมว่าเธอโกหกผมมาตลอด ทั้งเรื่องต่างๆที่เคยเล่าให้ผมฟัง
เรื่องที่เธอไม่ได้เป็นคนแรกของผม และอีกหลายๆเรื่อง

ผมรู้สึกเหมือนโลกพังทลายลงมา ความสุขเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้มันทลายไปเพียงเสี้ยววินาที
เราทะเลาะกันหนักมาก จนรุ่งเช้า ผมขอแยกทางกับเธอ ตลอดทั้งวันนั้นผมคิดแต่เรื่องเก่าๆ
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเหมือนเป็นการโกหก คบกันด้วยความหลอกลวง
เย็นวันนั้นผมขอเลิกกับเธอ เธอพยายามขอโอกาสอีกครั้งกับผม
และสุดท้ายเราคบกันต่อครับ ผมลืมเธอไม่ได้ ผมปล่อยเธอไปไม่ได้

เราคบกันมาต่อจนตอนนี้เข้าปีที่สามแล้วครับ
แต่ผมไม่เคยลืมเรื่องต่างๆที่เธอโกหกผมได้เลย
ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน ผมก็มักจะวนกลับไปเรื่องนี้ทุกที
ผมชอบยกเรื่องที่เธอโกหก  
และเรื่องที่เธอเสียบริสุทธิ์ไปแล้ว มาว่าให้เธอต้องเจ็บช้ำน้ำใจตลอด
แต่เธอก็ยังอยู่กับผม ยังให้อภัยผม

ผมยอมรับครับในช่วงแรกๆผมรับไม่ได้เลย
แต่ตอนนี้ผมรับได้ ผมรู้ว่าความรักที่จริงแล้วเราต้องการอะไร

ผมควรทำยังไงดีครับ ถึงจะเลิกไอ้นิสัยเสียๆนี้ได้
ผมไม่อยากจะเห็นน้ำตาเธออีก ผมทำร้ายจิตใจเธอมากเกินไป ผมไม่อยากเสียเธอไป