จั่วหัวเรียกแขกหน่อยประโยคด้านบนคือคำพูดที่นายคนแรกเคยถามจขกท.ด้วยความประหลาดใจระคนสงสัยค่ะ
ขอให้รายละเอียดคร่าวๆ ของตัวเองก่อนนะคะจะได้เข้าใจในภาพรวม จขกท.ปัจจุบันอายุ 42 ปี อาชีพหลักขายของทางอินเตอร์เน็ต
ส่วนอาชีพเสริมเป็นคนขับรถส่วนตัวจบประกาศนียบัตรวิชาชีพเทคนิค (ปวท.) สาขาออกแบบพาณิชย์ศิลป์ เด็กศิลปกรรมเต็มตัวเลยค่ะ
เพราะจบมัธยมปลายก็สาขาศิลปกรรมแน่นอนด้านวิชาการห่วยมาก วิทย์ คณิต อังกฤษคะแนนต่ำเตี้ยเรี่ยดิน
อินโทรแค่นี้คงพอจะเข้าใจแล้วเนอะว่าทำไมนายถึงถามอย่างนั้น
เมื่อจขกท.เรียนจบก็ทำงานตามสายที่เรียนมาแต่กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่อโฟกัสไปที่อาชีพคนขับรถฉะนั้นจขกท.ขอข้ามรายละเอียดตรงนี้ไป
เอาแค่ไทม์ไลน์คร่าวๆ ว่าจากกราฟิคดีไซน์มาเป็นเจ้าของธุรกิจเล็กๆ ทำจนเจ๊ง จากนั้นก็ไปเป็นแม่ค้าตลาดสดแล้วก็ไปเป็น NGO
ไปขายของตลาดนัดแล้วมาจบที่คนขับรถจนถึงปัจจุบัน
จุดประสงค์ของกระทู้นี้คืออยากแบ่งปันประสบการณ์การทำงานในอาชีพนี้และหวังใจไว้ว่ามันจะมีประโยชน์ต่อคนอื่นๆ
ที่อาจจะอยากเข้าสู่อาชีพนี้แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง และถ้าจะมีคนเข้าสู่อาชีพนี้มากขึ้นจขกท.จะดีใจมาก
เพราะคนขับรถหญิงหายากกกกกกกกกมากกกกที่สุด เท่าที่จขกท.ทำอาชีพนี้มาปีนี้เป็นปีที่ 5 แล้ว
จขกท.ไม่เคยเจอคนขับรถหญิงคนอื่นเลยนอกจากตัวเองคนเดียว 😅 😅 😅
เวลาไปที่ไหนแล้วต้องไปรอนายรวมๆ กับคนขับรถคนอื่นๆ จขกท.จะกลายเป็นจุดเด่นที่คนขับรถชายให้ความสนใจจ้องมอง
หลายคนเข้ามาคุยด้วยและมีแต่คนบอกว่าไม่เคยเจอคนขับรถหญิงมาก่อนเลย จขกท.จะพยายามเขียนให้เป็นขั้นตอนและเข้าใจง่ายที่สุดนะคะ
(คนขับรถในที่นี้คือคนขับรถอาชีพคือไม่มีความเกี่ยวข้องกับนายจ้างเลยนะคะ ส่วนใหญ่ถ้ามีคนขับรถผู้หญิงมักจะเป็นญาติไม่ก็เพื่อนๆ
หรือคนรู้จักกับนายจ้าง แต่จขกท.คือทำอาชีพคนขับรถโดยไม่เคยรู้จักนายจ้างตัวเองมาก่อนสักคน)
จขกท.เข้าสู่อาชีพนี้ได้อย่างไร
- โพสต์รายละเอียดคุณสมบัติตัวเองลงตามเว็บบอร์ดฟรีค่ะ
อายุ การศึกษา วันเวลาทำงาน เงินเดือนที่ต้องการ ความสามารถอื่นๆ ที่มี ฟัง พูด อ่าน เขียนภาษาอังกฤษพอใช้ได้
รถที่ขับได้ ฯลฯ สรุปคือใส่ข้อมูลทุกอย่างที่ว่าที่นายจ้างควรรู้ ช่องทางการติดต่อต่างๆ ทั้งมือถือ, อีเมล์ จากนั้นก็รอค่ะ
* ขยายความตรงนี้หน่อยคือหลังจากออกจากการเป็น NGO จขกท.ก็เคว้งคว้างอยู่พักหนึ่งตอนนั้นยังไม่มีความคิดว่าจะไปทำอะไรก็มีไปขายของตามตลาดนัดต่างๆ กับสามีเช่นตลาดรถไฟ จตุจักรกรีน เดอะวอล์คเกษตรนวมินทร์ ฯลฯ โดยจัดของใส่เป้แบกขึ้นรถเมล์ไปกันสองคนกับสามีขายผ่านเน็ตด้วยขายตามตลาดนัดด้วยสรุปไม่พอกินค่ะ รายจ่ายกับรายรับมันไม่สมดุลย์กัน จขกท.คิดไปคิดมาก็ตัดสินใจว่าตัวเองจะเป็นคนหางานประจำทำส่วนสามีให้ขายของไปตามเดิม (สินค้าของสามีกับจขกท.เป็นคนละแนวกันเลยแต่ว่าจขกท.จะให้สามีเป็นคนแพคของส่งของให้โดยตัวจขกท.ขายอย่างเดียว) เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็นั่งคิดต่อว่าจะทำอะไรไอ้เรื่องจะกลับไปทำงานเป็นพนักงานบริษัทตำแหน่งกราฟฟิคดีไซน์ลืมได้เลยเพราะร้างไปนานฝีมือตก อายุเกิน สู้เด็กจบใหม่ๆ ไม่ได้เงินเดือนก็เรียกแพงไม่ได้ นั่งคิดนอนคิดยืนคิดตะแคงคิดจนแทบจะเอาบาทาขึ้นมาก่ายหน้าผากตูจะทำมาหากินอะไรฟะ เอาแบบง่ายๆ ใช้แรงงานไม่ต้องใช้สมองมากตอนนั้นคืออยากได้งานไวๆ ค่ะจึงคิดแบบนั้นสุดท้ายวันที่เริ่มจะเครียดเพราะค่าเช่าห้องมาจ่อรอแล้วก็ปิ๊งขึ้นมาเฉยๆ เออ..เป็นแม่บ้านไงไม่ต้องใช้วุฒิฯ อะไรมาก ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า ล้างจาน ทำงานบ้านต่างๆ เป็นก็ทำอาชีพนี้ได้แล้วพอคิดได้ก็เซิร์จคำว่าแม่บ้านในเฟสบุ๊คจนไปเจอเพจๆ หนึ่งที่ส่งแม่บ้านต่างด้าวจึงโพสต์รายละเอียดตัวเองลงไป หลังจากนั้นเจ้าของเพจก็โทรมาคุยด้วยว่าจากคุณสมบัติที่ใส่ไว้เค้าแนะนำว่าอย่าทำงานแม่บ้านเลยมันเหนื่อยเค้าจะหางานที่เหมาะสมให้ หลังจากนั้นผ่านไปสัก 6 - 7 วันมั้งเจ้าของเพจก็โทรมาบอกว่ามีคนสนใจให้จขกท.โทรไปคุยเลย (คือปกติถ้าเป็นต่างด้าวเจ้าของเพจจะเป็นคนติดต่อเองแต่จขกท.เป็นคนไทยเจ้าของเพจจึงให้ติดต่อพูดคุยกับว่าที่นายจ้างเอง) ซึ่งจขกท.ก็นัดพบว่าที่นายจ้างเพื่อให้ว่าที่นายสัมภาษณ์และพูดคุยกันตัวเป็นๆ ซึ่งนี่คือนายคนแรกของจขกท.และเป็นคนถามประโยคที่จั่วหัวไว้นั่นแหละค่ะ
นึกยังไงถึงมาทำงานเป็นคนขับรถ?
ขอให้รายละเอียดคร่าวๆ ของตัวเองก่อนนะคะจะได้เข้าใจในภาพรวม จขกท.ปัจจุบันอายุ 42 ปี อาชีพหลักขายของทางอินเตอร์เน็ต
ส่วนอาชีพเสริมเป็นคนขับรถส่วนตัวจบประกาศนียบัตรวิชาชีพเทคนิค (ปวท.) สาขาออกแบบพาณิชย์ศิลป์ เด็กศิลปกรรมเต็มตัวเลยค่ะ
เพราะจบมัธยมปลายก็สาขาศิลปกรรมแน่นอนด้านวิชาการห่วยมาก วิทย์ คณิต อังกฤษคะแนนต่ำเตี้ยเรี่ยดิน
อินโทรแค่นี้คงพอจะเข้าใจแล้วเนอะว่าทำไมนายถึงถามอย่างนั้น
เมื่อจขกท.เรียนจบก็ทำงานตามสายที่เรียนมาแต่กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพื่อโฟกัสไปที่อาชีพคนขับรถฉะนั้นจขกท.ขอข้ามรายละเอียดตรงนี้ไป
เอาแค่ไทม์ไลน์คร่าวๆ ว่าจากกราฟิคดีไซน์มาเป็นเจ้าของธุรกิจเล็กๆ ทำจนเจ๊ง จากนั้นก็ไปเป็นแม่ค้าตลาดสดแล้วก็ไปเป็น NGO
ไปขายของตลาดนัดแล้วมาจบที่คนขับรถจนถึงปัจจุบัน
จุดประสงค์ของกระทู้นี้คืออยากแบ่งปันประสบการณ์การทำงานในอาชีพนี้และหวังใจไว้ว่ามันจะมีประโยชน์ต่อคนอื่นๆ
ที่อาจจะอยากเข้าสู่อาชีพนี้แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง และถ้าจะมีคนเข้าสู่อาชีพนี้มากขึ้นจขกท.จะดีใจมาก
เพราะคนขับรถหญิงหายากกกกกกกกกมากกกกที่สุด เท่าที่จขกท.ทำอาชีพนี้มาปีนี้เป็นปีที่ 5 แล้ว
จขกท.ไม่เคยเจอคนขับรถหญิงคนอื่นเลยนอกจากตัวเองคนเดียว 😅 😅 😅
เวลาไปที่ไหนแล้วต้องไปรอนายรวมๆ กับคนขับรถคนอื่นๆ จขกท.จะกลายเป็นจุดเด่นที่คนขับรถชายให้ความสนใจจ้องมอง
หลายคนเข้ามาคุยด้วยและมีแต่คนบอกว่าไม่เคยเจอคนขับรถหญิงมาก่อนเลย จขกท.จะพยายามเขียนให้เป็นขั้นตอนและเข้าใจง่ายที่สุดนะคะ
(คนขับรถในที่นี้คือคนขับรถอาชีพคือไม่มีความเกี่ยวข้องกับนายจ้างเลยนะคะ ส่วนใหญ่ถ้ามีคนขับรถผู้หญิงมักจะเป็นญาติไม่ก็เพื่อนๆ
หรือคนรู้จักกับนายจ้าง แต่จขกท.คือทำอาชีพคนขับรถโดยไม่เคยรู้จักนายจ้างตัวเองมาก่อนสักคน)
จขกท.เข้าสู่อาชีพนี้ได้อย่างไร
- โพสต์รายละเอียดคุณสมบัติตัวเองลงตามเว็บบอร์ดฟรีค่ะ
อายุ การศึกษา วันเวลาทำงาน เงินเดือนที่ต้องการ ความสามารถอื่นๆ ที่มี ฟัง พูด อ่าน เขียนภาษาอังกฤษพอใช้ได้
รถที่ขับได้ ฯลฯ สรุปคือใส่ข้อมูลทุกอย่างที่ว่าที่นายจ้างควรรู้ ช่องทางการติดต่อต่างๆ ทั้งมือถือ, อีเมล์ จากนั้นก็รอค่ะ
* ขยายความตรงนี้หน่อยคือหลังจากออกจากการเป็น NGO จขกท.ก็เคว้งคว้างอยู่พักหนึ่งตอนนั้นยังไม่มีความคิดว่าจะไปทำอะไรก็มีไปขายของตามตลาดนัดต่างๆ กับสามีเช่นตลาดรถไฟ จตุจักรกรีน เดอะวอล์คเกษตรนวมินทร์ ฯลฯ โดยจัดของใส่เป้แบกขึ้นรถเมล์ไปกันสองคนกับสามีขายผ่านเน็ตด้วยขายตามตลาดนัดด้วยสรุปไม่พอกินค่ะ รายจ่ายกับรายรับมันไม่สมดุลย์กัน จขกท.คิดไปคิดมาก็ตัดสินใจว่าตัวเองจะเป็นคนหางานประจำทำส่วนสามีให้ขายของไปตามเดิม (สินค้าของสามีกับจขกท.เป็นคนละแนวกันเลยแต่ว่าจขกท.จะให้สามีเป็นคนแพคของส่งของให้โดยตัวจขกท.ขายอย่างเดียว) เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็นั่งคิดต่อว่าจะทำอะไรไอ้เรื่องจะกลับไปทำงานเป็นพนักงานบริษัทตำแหน่งกราฟฟิคดีไซน์ลืมได้เลยเพราะร้างไปนานฝีมือตก อายุเกิน สู้เด็กจบใหม่ๆ ไม่ได้เงินเดือนก็เรียกแพงไม่ได้ นั่งคิดนอนคิดยืนคิดตะแคงคิดจนแทบจะเอาบาทาขึ้นมาก่ายหน้าผากตูจะทำมาหากินอะไรฟะ เอาแบบง่ายๆ ใช้แรงงานไม่ต้องใช้สมองมากตอนนั้นคืออยากได้งานไวๆ ค่ะจึงคิดแบบนั้นสุดท้ายวันที่เริ่มจะเครียดเพราะค่าเช่าห้องมาจ่อรอแล้วก็ปิ๊งขึ้นมาเฉยๆ เออ..เป็นแม่บ้านไงไม่ต้องใช้วุฒิฯ อะไรมาก ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า ล้างจาน ทำงานบ้านต่างๆ เป็นก็ทำอาชีพนี้ได้แล้วพอคิดได้ก็เซิร์จคำว่าแม่บ้านในเฟสบุ๊คจนไปเจอเพจๆ หนึ่งที่ส่งแม่บ้านต่างด้าวจึงโพสต์รายละเอียดตัวเองลงไป หลังจากนั้นเจ้าของเพจก็โทรมาคุยด้วยว่าจากคุณสมบัติที่ใส่ไว้เค้าแนะนำว่าอย่าทำงานแม่บ้านเลยมันเหนื่อยเค้าจะหางานที่เหมาะสมให้ หลังจากนั้นผ่านไปสัก 6 - 7 วันมั้งเจ้าของเพจก็โทรมาบอกว่ามีคนสนใจให้จขกท.โทรไปคุยเลย (คือปกติถ้าเป็นต่างด้าวเจ้าของเพจจะเป็นคนติดต่อเองแต่จขกท.เป็นคนไทยเจ้าของเพจจึงให้ติดต่อพูดคุยกับว่าที่นายจ้างเอง) ซึ่งจขกท.ก็นัดพบว่าที่นายจ้างเพื่อให้ว่าที่นายสัมภาษณ์และพูดคุยกันตัวเป็นๆ ซึ่งนี่คือนายคนแรกของจขกท.และเป็นคนถามประโยคที่จั่วหัวไว้นั่นแหละค่ะ