ไอ่สิว...แกรู้ตัวมั้ย ว่าแกเคยทำให้ชั้นทุกข์ใจแค่ไหน ก่อนหน้าที่ชั้นจะเจอแก..ชีวิตชั้นสดใสวัยรุ่น กลับบ้านถึงไม่อาบน้ำนอนตื่นมาหน้าชั้นก็ยังฟรุ้งฟริ๊งแบบไม่มีแอพ..แต่พอชั้นเจอกับแก ชีวิตของชั้น โลกของชั้น มันก็เปลี่ยนไป
ตั้งแต่แกเริ่มเข้ามาในชีวิตชั้น ทีละเล็กทีละน้อย แรกๆก็แค่ช่วงเวลานั้นของเดือน แต่อาจจะเป็นเพราะชั้นที่ไม่เคยสนใจแกเลย ชั้นพลาดเองที่บางครั้งไม่ล้างหน้านอน ชั้นพลาดเองที่คิดว่าหน้าของชั้นแข็งแกร่ง ชั้นพลาด..ที่คิดว่าแกก็แค่นั้นจะทำให้ชั้นหวั่นไหวได้ยังงัย แต่เมื่อชั้นรู้ตัวอีกที....เรื่องทุกอย่างก็เลวร้ายเกินไป แกพยายามเข้ามาในชีวิตชั้นตลอดเวลาไม่ว่าจะนอนดึกนิดหน่อยแกขึ้น กินมันหน่อยกินหวานหน่อยแกขึ้น คิดมากนิดๆแกขึ้น ก่อนมีประจำเดือนแกขึ้น ขณะมีประจำเดือนแกขึ้น หลังมีประจำเดือนแก๊ก็ยังจะขึ้น คือ..อันเก่ากรูยังไม่หายอันใหม่มันมาแระ คือ..พื้นที่หน้าตรงไหนที่ว่างแกก็เข้ามาจับจองเป็นเจ้าของหมด แกจะรักชั้นมากไปมั้ย..แกเคยถามชั้นมั้ยชั้นเคยรักแกป่าว ไม่อ้ะ..แกไม่ถาม แกพยายามทำให้ชั้นเป็นของแกโดยที่ไมเคยถามความเห็นชั้นซักคำ ..จนสุดท้ายความสัมพันธ์ระหว่างชั้นกับแกคือ
ชั้นต้องใช้ชีวิตทนอยู่กับแก แกมันขี้ตื๊อ แกมั้นดื้อด้าน ไม่ว่าชั้นจะไล่แกไปเท่าไรแกก็จะกลับมาอยู่เคียงข้างชั้นเสมอ TToTT..อะไรที่เค้าว่าดี ครีมไหนที่เค้าว่าเจ๋ง หมอไหนที่ว่าสุ๊ดยอดด..ชั้นไปหามาหมดแระ ชั้นทุ่มเทให้แกเป็นหมื่นๆชั้นก็ยอมเพื่อตอบแทนความรักที่แกมอบให้ ..แต่แกก็เกินไปนะ ไม่ว่าชั้นจะไล่ยังงัยแกก็ยืนยันว่าจะอยู่กับชั้น อย่างดีแกก็หายไปพักๆชั่วระยะเวลาหนึ่งที่แกโกรธที่ชั้นใช้ยาของหมอ งอลหายไปหลอกให้ชั้นตายใจไปเกือบปี ชั้นคิดว่าแกจะลืมชั้นได้ ชั้นคิดว่าชั้นจะได้ใช้ชีวิตที่แฮปปี้อีกครั้ง ชั้นคิดว่าแกได้หายไปจากชีวิตชั้นแล้วจริงๆ ชั้นจึงหยุดใช้ยา..แต่ปล่าวเลย แกไม่เคยลืมชั้น แกกลับมาอีกครั้ง แถมยัง...ฟายยยย!! เยอะกว่าเดิมอีกกกก...
แกกลับมาครั้งนี้ แกเข้มแข็งขึ้น ชั้นใช้วิธีเดิมกับแกไม่ได้ผลแล้ว ชั้นทุกข์ใจมาก ชั้นเจ็บใจ เจ็บหน้าด้วย..แค่กล้ามเนื้อยกตอนชั้นยิ้มยังเจ็บเลย ชั้นร้องไห้ทุกวัน ไม่อยากออกจากบ้านไปไหน ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากได้ยินคำห่วงใยทักท้วงของคนอื่นว่า..ไปทำอะไรมาาาา!!! เค้าจะรู้มั้ยว่าชั้นเจ็บกว่าเดิมอีก.. ทุกๆวันชั้นคิดถึงแต่เรื่องแก ชั้นเครียดชั้นกังวล..แต่ยิ่งคิดยิ่งเครียด แกก็ยิ่งขึ้น นี่กะจะเอาคืนที่ชั้นทิ้งแกไปครั้งนั้นใช่มั้ย.. แกทำให้ชั้นต้องเดินก้มหน้าหาเศษเหรียญอีกครั้ง ชั้นไม่มั่นใจในตัวเองอีกครั้ง ชั้นร้องไห้ ทุกข์ทนกังวลอยู่แต่กับเรื่องของแกอีกครั้ง แกรู้มั้ย...ชั้นเหนื่อย ชั้นทรมาน ชั้นทรมานแค่ไหนเคยนึกบ้างมั้ย ...แกมันใจร้าย แกทำร้ายชั้นมาตลอด 5 ปี ชั้นทุกข์มาตลอดระยะเวลา 5 ปี ......จนถึงวันนึง จิตใจของชั้นเริ่มด้านชา..
ชั้นเหนื่อยกับแกมามากแล้ว.. พอแล้ว ชั้นยอมแกแล้ว อยากขึ้นมามากแค่ไหน เท่าไรก็ตามแต่ที่แกต้องการเหอะ..ชั้นเจ็บจนปลง ชั้นปลงกับแก ปลงกับโลก ปลงกับความสวยงามรูปลักษณ์ภายนอก ปลงกับความห่วงใยของคนรอบข้าง.. แกอยากทำไรก็เชิญ แล้วชั้นก็หยุดทุกอย่าง ทั้งยาหมอ ทั้งสกินแคร์รักษาสิว เจลล้างหน้า แม้แต่แป้งเด็กชั้นก็หยุดใช้ ..ชั้นให้แกได้อยู่อย่างอิสระ ชั้นจะเลิกทำร้ายแก เมื่อผ่านไปเกือบ 1 เดือนที่ชั้นเลิกสนใจแก ชั้นเริ่มรู้สึกว่าแกไม่เพิ่มขึ้นจากเดิม เอ๊ะ..ยังงัย แกเริ่มเบื่อหรอ แกเริ่มเบื่อแล้วอะดิที่ชั้นไม่วุ่นวายกับแก 1 เดือนที่ผ่านมาทำให้ชั้นรู้ว่าแกก็มีหัวใจ พอชั้นเลิกยุ่งเลิกใส่ใจ เลิกประโคมยาใส่ แค่ล้างหน้าทุกเช้าเย็นด้วยน้ำสะอาด..แกเลิกบุกมาทักทายชั้นเพิ่มเหมือนกัน
ดีหล่ะ..ผ่านมา 1 เดือนละ ที่ชั้นไม่ได้ใช้อะไรกะแกเลย ชั้นเลยคิดว่า ลองบำรุงดูแลแกหน่อยดีมั้ย ชั้นชอบกินไข่และคิดว่าแกคงชอบด้วย ชั้นให้ไข่ขาวแกทุกวัน ย้ำว่าชั้นให้แกทุกวัน..พร้อมกันนั้นชั้นก็อบไอน้ำที่หน้าอาทิตย์ละครั้งสองครั้งและพอกต่อด้วยไข่ขาวที่เราทั้งคู่ชอบตลอด ชั้นเริ่มมีความหวังอีกครั้งเพราะแกไม่ได้เพิ่มขึ้น..ถึงจะไม่ลดลงก็เหอะนะ ไม่รู้สิ..ชั้นรู้สึกว่าตลอดเวลา 1 เดือนที่ชั้นหยุดใช้ทุกอย่าง กับอีก ประมาณ 15 วันที่ชั้นอบไอน้ำหน้าพร้อมกับพอกไข่ขาวทุกวัน มันทำให้สารและสิ่งสกปรกต่างๆที่ค้างอยู่ออกมานะ ทฤษฎีไม่รู้อันนี้ความรู้สึกล้วนๆ..
เอาหล่ะ..ชั้นพร้อมจะลองสู้กับแกอีกสักครั้ง ชีวิตคือการต่อสู้ ชั้นเรียนรู้การต่อสู้กับแกก็จากที่นี่แหละ Pantip!! ชั้นไปร้านยาเลยค่ะ ได้มา 2 ชิ้นยังไม่อยากลองเยอะ เสียหายไม่ถึง 500 แหม่..คึดถึงแต่ก่อนโดนครั้งละ 1500 ได้ยาหลอดเท่าฝาโค้ก อันนี้ที่ไปสอยมาคือ
เบนเซก เอซี 2.5 ยาทาสิวที่เค้ารีวิวกันล้นหลามว่าเทพพพ.. แล้วชั้นก็จะรออะไรหล่ะคะ เค้าว่าเทพแบบนี้น่าจะเหมาะกับแกไอ่สิวของชั้นที่อยู่ในขั้นเทพแล้วเหมือนกัน น่าจะต่อกรได้สูสีๆ ขออนุญาตรูปจากอากู๋นะแจ๊ะ...
เจลว่านหางจระเข้ ..สรรพคุณ ให้ความชุ่มชื่น ลดการอักเสบ ลดรอยแดง แหม่...ราคาไม่ถึงร้อยแต่ทำได้แบบนี้ ชั้นก็ตามเลยค่าา ขออนุญาตรูปอีกเช่นกัน..
ใช้มันแค่นี้ ชั้นเลิกพอกไข่ทุกวันแล้ว เปลี่ยนมาเป็นล้างหน้า ทาเบนเซกทิ้งไว้ 15-30 นาที ( อันนี้ทาไว้นานเป็นการส่วนตัว คิดว่าตัวเองหน้าหนา 10 นาทียาคงซึมเข้าไม่ถึง ) จากนั้นล้างหน้าแล้วทาด้วยเจลว่านหางจระเข้ทุกเช้าเย็น ผ่านไปเดือนกว่าที่ทำแบบนี้ชั้นก็สังเกตได้ว่า อ่าวเฮ้ย..แกเริ่มลดลง มันไม่ขึ้นเพิ่มแล้วแน่นอน ไอ่ที่มันเป็นตุ่มใหญ่ๆแดงๆใต้ผิวก็เริ่มขึ้นหัวมา อย่ายุ่งกับมันนะ ชั้นเข้าใจออกจากบ้านแบบหน้าสดและไม่ให้สนใจมันเลยมันทำได้ยากมากกกก...แต่อย่างที่บอก ชั้นปลงกับเรื่องแกไปแล้วใครจะท้วงยังงัยชั้นไม่แคร์ ชั้นก็ต้องพยายามปลงต่อไป จะขึ้นหัวใสๆเหลืองน่าบีบหรืออะไรอย่าไปใส่ใจ อดทนไว้ท่องไว้อดทนไว้
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก สามเดือนกว่าที่ชั้นทำแบบนั้นกะแก ทำให้แกเริ่มจะเบื่อชั้น เป็นไงหล่ะ เดี๋ยวนี้ชั้นไม่เร้าใจเหมือนแต่ก่อนแล้วสิ แต่ชั้นยังไม่วางใจหรอก แกมันพวกโลเล ชั้นจะทำให้แกออกไปจากชีวิตชั้นให้ได้ ..ถึงแกจะยุติความสัมพันธ์ของเรา แต่สิ่งที่แกเคยทำกับชั้น มันเป็นตราบาปที่ชั้นต้องใช้เวลาเพื่อลืมเรื่องของแก ร่องรอย กลิ่นอายของแกยังวนเวียนอยู่ในจิตใจชั้น
ชั้นยังใช้เบนเซกก่อนล้างหน้าเสมอ..แต่ลดความถี่ลง ใช้แค่ตอนเย็นของทุกวัน เปลี่ยนจากเจลว่านหางจระเข้มาเป็นเอสเซ้นเนื้อบางเบา ไม่เหนอะหนะ กระชับรูขุมขน และลดรอยแดง ..สำหรับชั้นพนักงานบริษัทต๊อกต๋อยแล้ว เหม่...มันแพงชิบ!! กลิ่นเหม็นอีกตังหาก แต่ถ้ามันอาจจะช่วยให้ชั้นลบเลือนและลืมเรื่องของแกได้ทั้งหมด...ชั้นก็จะลอง!!
ผ่านมาเกือบ 4 เดือนแล้วแต่บอกตรงๆ ร่องรองแกนี่มันซึ้งตราตรึงใจชั้นเหมือเกินนนน อย่างที่เค้าว่าป่ะ..เราอาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อลืมใครสักคน ฮี่ๆว่าไปนั่น แต่ช่างเหอะ..ชั้นจะค่อยๆลืมแกไป แต่ตอนนี้ ชีวิตชั้นที่ไม่มีแก มันดีขึ้นมากเลยแหละ..
ตอนนี้ชั้นกล้าแต่งหน้า ชั้นกล้าเดินเชิดหน้า ชั้นกล้าออกไปดูโลกกว้าง ชั้นกล้าใช้ชีวิตโดยไม่อายสายตาคนอื่น แต่แกก้อสอนให้ชั้นต้องดูแลตัวเองอยู่เสมอ..ชั้นใช้คลีนเซอร์ได้ เจลล้างหน้าได้ เซรั่มทาหน้าได้ พอกหน้าได้ บีบีได้ ชั้นทำได้แต่ชั้นก็ต้องดูแลตัวชั้นเองเหมือนกัน รวมๆแล้วจนถึงตอนนี้..แกหายไปจากชีวิตชั้นจะปีกว่าแล้วสินะ ชั้นคิดถึงแกนะ..แต่แกไม่ต้องกลับมา เราอย่าได้มาพบเจอะเจอกันอีกเลยจะเป็นพระคูณอย่างสูง..ขอบคุณที่ได้สอนช่วงเวลาที่เลวร้ายให้ชั้นได้เรียนรู้ที่จะดูแลตัวเอง ...สุดท้าย ชั้นขอให้แกตายๆไปจากชีวิตชั้นจริงๆแบบนี้ตลอดไป...
ปล.1 สงสัยอะไรถามได้จ้ะ
ปล.2 สองรูปสุดท้ายแต่งหน้า..ใช้กล้อง oppo ปกติไม่ใช้แอพ แต่ตัวกล้องมันปรับให้ฟรุ้งฟริ้งเอง..ขอประทานอภัยค่ะที่ไม่มีกล้องถ่ายให้สดกว่านี้
ปล.3 แท็กผิดยังงัย..ก็ขอประทานอภัยเช่นกัน..
โอ้สิวจ๋าาาาา!!!!...ออกไปจากหน้าชั้นได้ซักที (มีรูป) อยากให้คนเป็นสิวได้ใช้ชีวิตอย่างแฮปปี้ดีออกกกก..
ตั้งแต่แกเริ่มเข้ามาในชีวิตชั้น ทีละเล็กทีละน้อย แรกๆก็แค่ช่วงเวลานั้นของเดือน แต่อาจจะเป็นเพราะชั้นที่ไม่เคยสนใจแกเลย ชั้นพลาดเองที่บางครั้งไม่ล้างหน้านอน ชั้นพลาดเองที่คิดว่าหน้าของชั้นแข็งแกร่ง ชั้นพลาด..ที่คิดว่าแกก็แค่นั้นจะทำให้ชั้นหวั่นไหวได้ยังงัย แต่เมื่อชั้นรู้ตัวอีกที....เรื่องทุกอย่างก็เลวร้ายเกินไป แกพยายามเข้ามาในชีวิตชั้นตลอดเวลาไม่ว่าจะนอนดึกนิดหน่อยแกขึ้น กินมันหน่อยกินหวานหน่อยแกขึ้น คิดมากนิดๆแกขึ้น ก่อนมีประจำเดือนแกขึ้น ขณะมีประจำเดือนแกขึ้น หลังมีประจำเดือนแก๊ก็ยังจะขึ้น คือ..อันเก่ากรูยังไม่หายอันใหม่มันมาแระ คือ..พื้นที่หน้าตรงไหนที่ว่างแกก็เข้ามาจับจองเป็นเจ้าของหมด แกจะรักชั้นมากไปมั้ย..แกเคยถามชั้นมั้ยชั้นเคยรักแกป่าว ไม่อ้ะ..แกไม่ถาม แกพยายามทำให้ชั้นเป็นของแกโดยที่ไมเคยถามความเห็นชั้นซักคำ ..จนสุดท้ายความสัมพันธ์ระหว่างชั้นกับแกคือ
ชั้นต้องใช้ชีวิตทนอยู่กับแก แกมันขี้ตื๊อ แกมั้นดื้อด้าน ไม่ว่าชั้นจะไล่แกไปเท่าไรแกก็จะกลับมาอยู่เคียงข้างชั้นเสมอ TToTT..อะไรที่เค้าว่าดี ครีมไหนที่เค้าว่าเจ๋ง หมอไหนที่ว่าสุ๊ดยอดด..ชั้นไปหามาหมดแระ ชั้นทุ่มเทให้แกเป็นหมื่นๆชั้นก็ยอมเพื่อตอบแทนความรักที่แกมอบให้ ..แต่แกก็เกินไปนะ ไม่ว่าชั้นจะไล่ยังงัยแกก็ยืนยันว่าจะอยู่กับชั้น อย่างดีแกก็หายไปพักๆชั่วระยะเวลาหนึ่งที่แกโกรธที่ชั้นใช้ยาของหมอ งอลหายไปหลอกให้ชั้นตายใจไปเกือบปี ชั้นคิดว่าแกจะลืมชั้นได้ ชั้นคิดว่าชั้นจะได้ใช้ชีวิตที่แฮปปี้อีกครั้ง ชั้นคิดว่าแกได้หายไปจากชีวิตชั้นแล้วจริงๆ ชั้นจึงหยุดใช้ยา..แต่ปล่าวเลย แกไม่เคยลืมชั้น แกกลับมาอีกครั้ง แถมยัง...ฟายยยย!! เยอะกว่าเดิมอีกกกก...
แกกลับมาครั้งนี้ แกเข้มแข็งขึ้น ชั้นใช้วิธีเดิมกับแกไม่ได้ผลแล้ว ชั้นทุกข์ใจมาก ชั้นเจ็บใจ เจ็บหน้าด้วย..แค่กล้ามเนื้อยกตอนชั้นยิ้มยังเจ็บเลย ชั้นร้องไห้ทุกวัน ไม่อยากออกจากบ้านไปไหน ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากได้ยินคำห่วงใยทักท้วงของคนอื่นว่า..ไปทำอะไรมาาาา!!! เค้าจะรู้มั้ยว่าชั้นเจ็บกว่าเดิมอีก.. ทุกๆวันชั้นคิดถึงแต่เรื่องแก ชั้นเครียดชั้นกังวล..แต่ยิ่งคิดยิ่งเครียด แกก็ยิ่งขึ้น นี่กะจะเอาคืนที่ชั้นทิ้งแกไปครั้งนั้นใช่มั้ย.. แกทำให้ชั้นต้องเดินก้มหน้าหาเศษเหรียญอีกครั้ง ชั้นไม่มั่นใจในตัวเองอีกครั้ง ชั้นร้องไห้ ทุกข์ทนกังวลอยู่แต่กับเรื่องของแกอีกครั้ง แกรู้มั้ย...ชั้นเหนื่อย ชั้นทรมาน ชั้นทรมานแค่ไหนเคยนึกบ้างมั้ย ...แกมันใจร้าย แกทำร้ายชั้นมาตลอด 5 ปี ชั้นทุกข์มาตลอดระยะเวลา 5 ปี ......จนถึงวันนึง จิตใจของชั้นเริ่มด้านชา..
ชั้นเหนื่อยกับแกมามากแล้ว.. พอแล้ว ชั้นยอมแกแล้ว อยากขึ้นมามากแค่ไหน เท่าไรก็ตามแต่ที่แกต้องการเหอะ..ชั้นเจ็บจนปลง ชั้นปลงกับแก ปลงกับโลก ปลงกับความสวยงามรูปลักษณ์ภายนอก ปลงกับความห่วงใยของคนรอบข้าง.. แกอยากทำไรก็เชิญ แล้วชั้นก็หยุดทุกอย่าง ทั้งยาหมอ ทั้งสกินแคร์รักษาสิว เจลล้างหน้า แม้แต่แป้งเด็กชั้นก็หยุดใช้ ..ชั้นให้แกได้อยู่อย่างอิสระ ชั้นจะเลิกทำร้ายแก เมื่อผ่านไปเกือบ 1 เดือนที่ชั้นเลิกสนใจแก ชั้นเริ่มรู้สึกว่าแกไม่เพิ่มขึ้นจากเดิม เอ๊ะ..ยังงัย แกเริ่มเบื่อหรอ แกเริ่มเบื่อแล้วอะดิที่ชั้นไม่วุ่นวายกับแก 1 เดือนที่ผ่านมาทำให้ชั้นรู้ว่าแกก็มีหัวใจ พอชั้นเลิกยุ่งเลิกใส่ใจ เลิกประโคมยาใส่ แค่ล้างหน้าทุกเช้าเย็นด้วยน้ำสะอาด..แกเลิกบุกมาทักทายชั้นเพิ่มเหมือนกัน
ดีหล่ะ..ผ่านมา 1 เดือนละ ที่ชั้นไม่ได้ใช้อะไรกะแกเลย ชั้นเลยคิดว่า ลองบำรุงดูแลแกหน่อยดีมั้ย ชั้นชอบกินไข่และคิดว่าแกคงชอบด้วย ชั้นให้ไข่ขาวแกทุกวัน ย้ำว่าชั้นให้แกทุกวัน..พร้อมกันนั้นชั้นก็อบไอน้ำที่หน้าอาทิตย์ละครั้งสองครั้งและพอกต่อด้วยไข่ขาวที่เราทั้งคู่ชอบตลอด ชั้นเริ่มมีความหวังอีกครั้งเพราะแกไม่ได้เพิ่มขึ้น..ถึงจะไม่ลดลงก็เหอะนะ ไม่รู้สิ..ชั้นรู้สึกว่าตลอดเวลา 1 เดือนที่ชั้นหยุดใช้ทุกอย่าง กับอีก ประมาณ 15 วันที่ชั้นอบไอน้ำหน้าพร้อมกับพอกไข่ขาวทุกวัน มันทำให้สารและสิ่งสกปรกต่างๆที่ค้างอยู่ออกมานะ ทฤษฎีไม่รู้อันนี้ความรู้สึกล้วนๆ..
เอาหล่ะ..ชั้นพร้อมจะลองสู้กับแกอีกสักครั้ง ชีวิตคือการต่อสู้ ชั้นเรียนรู้การต่อสู้กับแกก็จากที่นี่แหละ Pantip!! ชั้นไปร้านยาเลยค่ะ ได้มา 2 ชิ้นยังไม่อยากลองเยอะ เสียหายไม่ถึง 500 แหม่..คึดถึงแต่ก่อนโดนครั้งละ 1500 ได้ยาหลอดเท่าฝาโค้ก อันนี้ที่ไปสอยมาคือ
เบนเซก เอซี 2.5 ยาทาสิวที่เค้ารีวิวกันล้นหลามว่าเทพพพ.. แล้วชั้นก็จะรออะไรหล่ะคะ เค้าว่าเทพแบบนี้น่าจะเหมาะกับแกไอ่สิวของชั้นที่อยู่ในขั้นเทพแล้วเหมือนกัน น่าจะต่อกรได้สูสีๆ ขออนุญาตรูปจากอากู๋นะแจ๊ะ...
เจลว่านหางจระเข้ ..สรรพคุณ ให้ความชุ่มชื่น ลดการอักเสบ ลดรอยแดง แหม่...ราคาไม่ถึงร้อยแต่ทำได้แบบนี้ ชั้นก็ตามเลยค่าา ขออนุญาตรูปอีกเช่นกัน..
ใช้มันแค่นี้ ชั้นเลิกพอกไข่ทุกวันแล้ว เปลี่ยนมาเป็นล้างหน้า ทาเบนเซกทิ้งไว้ 15-30 นาที ( อันนี้ทาไว้นานเป็นการส่วนตัว คิดว่าตัวเองหน้าหนา 10 นาทียาคงซึมเข้าไม่ถึง ) จากนั้นล้างหน้าแล้วทาด้วยเจลว่านหางจระเข้ทุกเช้าเย็น ผ่านไปเดือนกว่าที่ทำแบบนี้ชั้นก็สังเกตได้ว่า อ่าวเฮ้ย..แกเริ่มลดลง มันไม่ขึ้นเพิ่มแล้วแน่นอน ไอ่ที่มันเป็นตุ่มใหญ่ๆแดงๆใต้ผิวก็เริ่มขึ้นหัวมา อย่ายุ่งกับมันนะ ชั้นเข้าใจออกจากบ้านแบบหน้าสดและไม่ให้สนใจมันเลยมันทำได้ยากมากกกก...แต่อย่างที่บอก ชั้นปลงกับเรื่องแกไปแล้วใครจะท้วงยังงัยชั้นไม่แคร์ ชั้นก็ต้องพยายามปลงต่อไป จะขึ้นหัวใสๆเหลืองน่าบีบหรืออะไรอย่าไปใส่ใจ อดทนไว้ท่องไว้อดทนไว้
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก สามเดือนกว่าที่ชั้นทำแบบนั้นกะแก ทำให้แกเริ่มจะเบื่อชั้น เป็นไงหล่ะ เดี๋ยวนี้ชั้นไม่เร้าใจเหมือนแต่ก่อนแล้วสิ แต่ชั้นยังไม่วางใจหรอก แกมันพวกโลเล ชั้นจะทำให้แกออกไปจากชีวิตชั้นให้ได้ ..ถึงแกจะยุติความสัมพันธ์ของเรา แต่สิ่งที่แกเคยทำกับชั้น มันเป็นตราบาปที่ชั้นต้องใช้เวลาเพื่อลืมเรื่องของแก ร่องรอย กลิ่นอายของแกยังวนเวียนอยู่ในจิตใจชั้น
ชั้นยังใช้เบนเซกก่อนล้างหน้าเสมอ..แต่ลดความถี่ลง ใช้แค่ตอนเย็นของทุกวัน เปลี่ยนจากเจลว่านหางจระเข้มาเป็นเอสเซ้นเนื้อบางเบา ไม่เหนอะหนะ กระชับรูขุมขน และลดรอยแดง ..สำหรับชั้นพนักงานบริษัทต๊อกต๋อยแล้ว เหม่...มันแพงชิบ!! กลิ่นเหม็นอีกตังหาก แต่ถ้ามันอาจจะช่วยให้ชั้นลบเลือนและลืมเรื่องของแกได้ทั้งหมด...ชั้นก็จะลอง!!
ผ่านมาเกือบ 4 เดือนแล้วแต่บอกตรงๆ ร่องรองแกนี่มันซึ้งตราตรึงใจชั้นเหมือเกินนนน อย่างที่เค้าว่าป่ะ..เราอาจต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อลืมใครสักคน ฮี่ๆว่าไปนั่น แต่ช่างเหอะ..ชั้นจะค่อยๆลืมแกไป แต่ตอนนี้ ชีวิตชั้นที่ไม่มีแก มันดีขึ้นมากเลยแหละ..
ตอนนี้ชั้นกล้าแต่งหน้า ชั้นกล้าเดินเชิดหน้า ชั้นกล้าออกไปดูโลกกว้าง ชั้นกล้าใช้ชีวิตโดยไม่อายสายตาคนอื่น แต่แกก้อสอนให้ชั้นต้องดูแลตัวเองอยู่เสมอ..ชั้นใช้คลีนเซอร์ได้ เจลล้างหน้าได้ เซรั่มทาหน้าได้ พอกหน้าได้ บีบีได้ ชั้นทำได้แต่ชั้นก็ต้องดูแลตัวชั้นเองเหมือนกัน รวมๆแล้วจนถึงตอนนี้..แกหายไปจากชีวิตชั้นจะปีกว่าแล้วสินะ ชั้นคิดถึงแกนะ..แต่แกไม่ต้องกลับมา เราอย่าได้มาพบเจอะเจอกันอีกเลยจะเป็นพระคูณอย่างสูง..ขอบคุณที่ได้สอนช่วงเวลาที่เลวร้ายให้ชั้นได้เรียนรู้ที่จะดูแลตัวเอง ...สุดท้าย ชั้นขอให้แกตายๆไปจากชีวิตชั้นจริงๆแบบนี้ตลอดไป...
ปล.1 สงสัยอะไรถามได้จ้ะ
ปล.2 สองรูปสุดท้ายแต่งหน้า..ใช้กล้อง oppo ปกติไม่ใช้แอพ แต่ตัวกล้องมันปรับให้ฟรุ้งฟริ้งเอง..ขอประทานอภัยค่ะที่ไม่มีกล้องถ่ายให้สดกว่านี้
ปล.3 แท็กผิดยังงัย..ก็ขอประทานอภัยเช่นกัน..