สวัสดีค่ะเราได้เคยอ่านกระทู้เกี่ยวกับพี่รหัสน้องรหัสมาบ้างเราเลยอยากแชร์ความรู้สึกฟินๆของเราบ้างค่ะ แต่ถ้าพิมผิดต้องขอโทษด้วยนะค่ะมาเข้าเรื่องกันเลยค่ะ


คือเรื่องมีอยู่ว่าเราอยู่รร.ชื่อดังย่านแถวบางบอนค่ะ เราพึ่งขึ้นม.4เรียนอยู่สายญี่ปุ่นค่ะแต่เราไม่ได้ชอบภาษามากหรอกนะค่ะแต่ที่มาเรียนเพราะหาประสบการณ์ให้ตัวเองค่ะเพราะเราเป็นคนไม่เก่งภาษาเลยอยากเก่งภาษาค่ะเลยเช้เราเรียนอยู่สายญี่ปุ่นค่ะแต่เราไม่ได้ชอบภาษามากหรอกนะค่ะแต่ที่มาเรียนเพราะหาประสบการณ์ให้ตัวเองค่ะเพราะเราเป็นคนไม่เก่งภาษาเลยอยากเก่งภาษาค่ะเลยเข้าสายญี่ปุ่นมีการเรียนปรับพื้นฐานเราว่ามันก็สนุกดี พอเปิดเทอมมาก็เรียนปกติค่ะสายเราเป็นสายญี่ปุ่นก็เรีบนญี่ปุ่นแทบทุกวันค่ะเราเริ่มคิดว่ามันยากแต่ก็พอไปได้ การเรียนดำเนินไปได้อาทิตย์หนึ่งค่ะก็มีการจับพี่รหัสกันค่ะ เราแอบขอให้ได้พี่รหัสผู้ชาย(แอบแรดเบาๆ) แล้วเราก็จับได้พี่รหัสผู้ชายจริงๆค่ะ เรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งชื่อเอ(นามสมมุติ)เอก็จับได้พี่รหัสผู้ชายเหมือนกันค่ะ รุ่นพี่ให้เวลาเราอาทิตย์หนึ่งให้หาพี่รหัสให้เจอถ้าหาไม่เจอก็จะโดนทำโทษค่ะ เราก็ตามหาพี่รหัสเจอในวันที่จับเลยค่ะแต่เอหาไม่เจอเราเลนไปถามพี่รหัสเราพี่รหัสเราบอกพี่เค้าไม่มาเรากับเอเลยกลับบ้านกันค่ะ แล้ววันต่อมาเราก็ช่วยเอตามหาพี่รหัสแต่พี่รหัสเราบอกว่าพี่รหัสเอไม่มาวันนี้เอเลยแห้วอีกตามเคย แต่พี่รหัสเราบอกว่าพี่รหัสเอหล่อหน้าตาดีใส่นาฬิกาสีดำ เราเลยอยากจะเห็นว่าจะหล่อสมคำที่พี่รหัสเราพูดหรือป่าว วันต่อมาก็วันศุกร์ค่ะพี่รหัสเราแอบกระซิบมาว่าวันนี้พี่รหัสเอมาอยู่หน้าแถวพอแถวเราปล่อยเรากับเอก็รีบไปส่องพี่เค้า พี่รหัสเอหล่อมากจริงอย่างที่พี่รหัสเราพูดเราเห็นครั้งแรกเราชอบเลยพี่เค้ายิ้มแล้วโลกดูสดใส(เว่อร์ละๆ) เราก็พอให้แถวพี่เค้าปล่อยแล้วเวลานั้นก็มาถึงห้องพี่เค้าปล่อยค่ะเอเดินไปถามพี่เค้าว่าพี่นี้ใช้ใบของพี่ป่ะ พี่เค้าบอกไม่ใช่น้องแล้วเค้าก็ยิ้มแล้วเดินไป เอเลยหันมาบอกเราว่าไม่ใช่พี่เค้า เราเลยบอกว่าถ้าไม่ใช่พี่เค้าจะยิ้มทำไม เอรีบตามพี่เค้าไปเลยค่ะ พี่เค้าแอบยืนมองพวกเราอยู่ตรงบันไดเอรีบวิ่งไปหาพี่เค้าแล้วถาม
เอ:พี่นี้ใบของพี่ป่ะเนี่ย
พี่เค(นามสมมุติ) : น้องคิดว่าใช่ป่ะละ
เอ:หนูว่าใช่
พี่เค:ถ้าน้องคิดว่าใช่ก็ใช่ แล้วก็ยิ้ม
เรานี้แทบจะละลายเลยค่ะเวลาเค้ายิ้มแต่พี่เค้าไม่ได้ยิ้มให้เรา(แอบเสียใจ) เราก็แยกย้ายกับพี่เค้าไปเรียน พอเวลาเดินผ่านพี่เค้าหน้านิ่งมากเราเดาว่าพี่เค้าหยิ่งชัวร์กฌเลยไม่กล้าเข้าไปขอเฟส(แรดมากกก) เราเลยรอให้ถึงวันรับน้อง แล้ววันรับน้องก็มาถึงเรารอค่อยมานานมาก เราได้เจอพี่เคบ่อยๆเราพยายามชวนเค้าคุยแต่เค้าไม่ค่อยพูดเราก็คิดในใจชัวร์ละหยิ่งจริง กิจกรรมการรับน้องของสายเราดำเนินการไปอย่างสนุกสนานจบเวลามาเกือบ5โมงเย็นก็เป็นการบูมให้รุ่นน้อง แล้วก็ปิดพิธี เราเลยตัดใจสินเอาวะ เดินเข้าไปขอเฟสพี่เค
เรา:พี่เคๆขอเฟสหน่อยดิ
พี่เค:ยิ้ม
เรา:ไม่ให้ไม่เป็นไรนะ
พี่เค:บ้าให้ดิๆ รอแปปนะเดี๋ยวพี่เอากลองไปเก็บก่อน
เราก็เห้ยพี่เค้าให้ด้วยดีใจมากแต่พวกรุ่นพี่ก็เรียกไปรวมตัวให้พูดคุยกับพี่รหัสของตัวเอง เราก็ไปรวมตัวกับเพื่อนๆแล้วพี่รหัสเราก็มาคยกับเราแลกเฟสกันแล้วพึ่เคก็เดินมา เค้าก็มองๆเราก็เลยเรียกพี่เค
เรา:พี่เคๆ
พี่เค:ห๊ะๆ
เรา:เฟสอ่ะ
พี่เค:หยิบมือถือเราไป พี่ไม่ค่อยเล่นเฟสนะแต่ถ้าทักมาก็ตอบนะ แล้วพี่เคก็ขำ
เรา:โอเค
พี่เค:พี่ว่าเอาไลน์พี่ไปดีกว่า
เรา:ได้ๆ
พี่เค:แต่พี่จำไอดีไม่ได้อ่ะ งั้นเอาเบอร์พี่ไปละกัน
เรานี้ดีใจมากจากตอนแรกว่าเค้าหยิ่งตอนนี้ว่าเฟรนลี่แล้วละ พี่รหัสเราก็นั่งอยู่กับเราเค้าก็มองพี่เคแบบประมาณว่านี้อ่อยน้องรหัสกูป่ะเนี่ยอะไรประมาณนี้เลย
เพื่อนพี่เค:แหม่ตอนกูขอกว่าจะให้ทีน้องเค้าขอนี้รีบเลยเลยนะให้เบอร์ด้วย
พี่เค:เออน่ะแล้วก็ยิ้ม
รอได้เบอร์พี่เคเสร็จเราก็พูดคุยกับพี่รหัสเราสักพักก็ลากันกลับบ้าน พอเราถึงบ้านกินข้าวอาบน้ำเสร็จเราก็มาส่องไลน์พี่เค แล้วเราก็ตัดสินใจทักพี่เคไปค่ะตอนแรกเรากลัวว่าพี่เคยะไม่ตอบกลับมา แต่ป่าวเลยพี่เคตอบกลับเราเร็งมากส่งไปปุ๊บตอบปั๊บเลยค่ะ
เรา:พี่เคถึงบ้านยังงง
พี่เค:ถึงแล้วครับ แล้วเราล่ะ
เรา:ถึงนานแล้วค่ะ
เราก็คุยกันไปเรื่อยๆค่ะจุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้แหละจากคนที่ดูเหมือนหยิ่งกลับเปลี่ยนเป็นคนล่ะคนไปเลย