ครั้งแรกที่ผมฟังเพลงนี้แบบผ่านๆ    ก็คิดว่า   เออๆเพราะดี     จนได้มาฟังเพลงนี้อีกหลายๆครั้ง    ผมก็เริ่มรู้สึก    และเมื่อฟังอย่างตั้งใจวนไปวนมา  ผมตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก   น้ำตาคลอออกมาโดยไม่รู้ตัว    ผมสัมผัสได้จริงๆกับอารมณ์ที่เพลงนี้ต้องการจะสื่อ    มันอบอวลไปด้วยความรู้สึกที่แนบแน่น แต่ก็เข้าถึงได้ง่ายมาก

        “เพลง คิดถึง”ท่อนแรกเริ่มด้วยการแนะนำตัว    บอกความรู้สึกและเรื่องราวในปัจจุบัน    ตามด้วยพรีฮุค ( “ยังคงเดินทางไปกับความจริง ....”) ที่เหมือนเป็นสะพานทอดไปสู้อีกเรื่องราว    อีกอารมณ์หนึ่งได้อย่างแนบเนียน    จากแล้วค่อยๆนำพาบรรยากาศ   กลิ่นไอ   และความรู้สึกต่างๆเข้ามาเรื่อยๆ จนถึงท่อนพรีฮุคอีกครั้ง     ด้วยถ้อยคำเดิม   ทำนองเดิม   แต่ว่าความรู้สึกที่ฟังคราวนี้กลับไม่เหมือนเดิม    มันกลับมีอารมณ์ร่วมไปกับเพลงมากขึ้น    มีความเศร้าปนความน่าสงสารเพิ่มเข้ามาแบบเนียนๆ     ก่อนที่จะพาเข้าสู่ประโยคที่ผมชอบที่สุดในเพลงนี้   “ไม่เคยเลือนลางไปจากความจริง   ไม่เคยลบเลือนไปจากความฝัน   อยู่หนใด เธอยังอยู่กับฉัน”   ประโยคนี้ได้รวบรวมความรู้สึกและภาพต่างๆไว้อย่างเต็มเปี่ยม   ทั้งที่บางอารมณ์ก็ไม่น่าจะมาอยู่รวมกันได้     แต่บอดี้แสลมทำออกมาได้กลมกล่อมมากๆครับ  อย่างเช่น  ความรู้สึกหม่นหมอง   แต่ก็เปี่ยมไปด้วยความหวัง  ความคิดถึง  ความเศร้า   แต่กลับมีความสุขปนอยู่ด้วย    ก่อนที่จะตามมาด้วยประโยคปิดท้ายอย่างสวยงาม   “มันยังคิดถึงเพียงเธอ”  โอ้โห!  ขนลุกครับ บอกเลย    เป็นประโยคง่ายๆที่ถูกส่งมาจากประโยคที่สวยงามที่สุด   มีความหมายที่สุด    แต่พอได้มาอยู่ด้วยกัน     ได้กลายเป็นท่อนปิดที่สวยงามและให้ความรู้สึกแบบไร้ขอบเขต


        ซึ่งในส่วนของโซโล่     ก็ส่งอารมณ์และดึงเอาภาพในเพลงออกมาได้ดีมากครับ     ให้ความรู้สึกเหมือน     คนที่นั่งนึกถึงเรื่องเก่าๆ และมีภาพที่น่าคิดถึงผุดขึ้นมาเรื่อยๆ     ตามจังหวะโซโล่ที่แบ่งแยกเป็นท่อนๆเลย     ตรงส่วนนี้ถ้าคนที่ดู MV จะเห็นภาพของหญิงสาวที่พระเอก MV รัก โผล่มาแบบรัวๆครับ ซึ้งมากๆ


         หลังโซโล่จบดนตรีก็จะเริ่มบรรเลงเบาลง และตามมาด้วยท่อนที่น่าร้องตามที่สุด “เพลงนี้ คือเสียงของความว่างเปล่า    คือเสียงของคนที่ปวดร้าว   คือเสียงของใจที่เฝ้ารอ”    นี่ขนาดนั่งฟังอยู่ที่บ้าน ยังคันปากขมุบขมิบเลยครับ     ถ้าไปฟังตอนเล่นสด เจอท่อนนี้เข้าไป รับรองว่าตะโกนร้องตามกันลั่นฮอลล์แน่นอนครับ555   แล้วก็มาต่อที่พรีฮุคอีกรอบ     แต่มาแบบอคุสติกให้คนฟังได้พักหายใจบ้าง สงสัยกลัวคนฟังหัวใจวาย  (ก่อนที่จะกลับมาใส่เต็มอีกครั้งในอีกไม่กี่วิต่อมา 55555)


        ซึ่งท่อนจบนี้ก็ถือว่าพีคขึ้นมาอีกระดับนึงก่อนที่จะจบเพลงแบบอคุสติกอีกรอบ     แบบเบาๆแต่เศร้ามาก     เหมือนให้คนฟังน้ำตาคลอแล้วก็นั่งเหม่อ ปากห้อย     ร้องไห้แบบไม่รู้ตัว     และปล่อยให้อารมณ์ค้างไว้อย่างนั้น      (ตอนที่ผมฟังจบแล้วมาพิมพ์รีวิว บางช่วงผมยังพิมพ์แบบเหม่อๆปากห้อยเลยครับ 5555)



        ภาษาที่ใช้ในเพลงมีความสวยงามแบบพอดีๆไม่ดูกวีเกินไป    การดำเนินเพลงแบบดำเนินไปโดยที่ค่อยๆดึงผู้ฟังให้จมลึกลงไปในอารมณ์เพลงดิ่งลงไปเรื่อยๆ  แล้วระเบิดอารมณ์ออกมา พีคแล้วพีคอีก  MV ก็ดีมากครับพี่เรย์แมคโดนัล เห็นเป็นคนฮาๆ   แต่พอมาเล่นบทดราม่าเล่นได้ถึงมากครับ ในส่วนของดนตรี ผมจะไม่ค่อยพูดถึงนะครับ   แต่บอกได้เลยว่า มีการออกแบบเรียบเรียงมาดีมาก พิถีพิถันโคตรๆ      ซึ่งแน่นอนว่าเพลงนี้ผมจัดอยู่ในโหมดเพลงโปรดตลอดกาลอีกเพลงนึงเลยครับ    ฟังกี่ทีก็ไม่เบื่อ  


ใครรู้สึกยังไงเกี่ยวกับเพลงนี้   ลองมาแชร์กันนะครับ

ส่วนคนที่ยังไม่เคยฟัง   แนะนำให้ลองฟังเลยครับ   ผมเชื่อว่าคุณก็ต้องรู้สึก