ก่อนหน้านี้ เพลงที่เรียกน้ำตาผมคือ What hurts the most ของ The Rascal Flat เนื้อหาก็เศร้าๆ ตัดพ้อ ทำให้นึกถึงตอนที่เสียแม่ไป โดยที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ ไม่ได้บอกอะไรท่านซักคำ ไม่ได้ทำอะไรให้ท่านซักอย่าง แต่ตอนนั้นยังเด็ก

แต่ล่าสุดผมได้ยินเพลง Photograph ของ Ed Sheeran คือครั้งแรกที่ได้ยินก็ชอบตั้งแต่เสียงกีต้าร์แล้ว พอท่อนร้องมา verse แรก ทำผมนิ่งไปชั่วขณะ เศร้าแน่ๆ พอท่อน pre-chorus มานี่ ชอบเลย

We keep this love in a photograph.
We made these memories for ourselves.
Where our eyes are never closing,
Our hearts are never broken,
And time's forever frozen, still.

คือตอนนั้นฟังออกไม่หมดหรอกครับ แต่พอจะเดาความหมายรวมๆได้ คือคำมันสวยมาก ตอนนั้นคือในหัว "คืออะไร เศร้า หรือ อบอุ่น" ยังไง แต่เมโลดี้เพราะมาก ถึงจะฟังดูธรรมดาก็เถอะ พอท่อนฮุกมา

So you can keep me
Inside the pocket of your ripped jeans
Holding me close until our eyes meet
You won't ever be alone
And if you hurt me, that's okay baby
Only words bleed inside these pages
You just hold me
And I won’t ever let you go
Wait for me to come home .......

คือมันมีความน่ารักและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก พอฟังไปเรื่อยๆ

Inside the necklace you got when you were sixteen
Next to your heartbeat where I should be
Keep it deep within your soul
And if you hurt me, that's okay baby
Only words bleed inside these pages
You just hold me
And I won’t ever let you go

ผมเริ่มนึกถึงแม่ น้ำตาผมเริ่มไหลแล้วครับ หยิบกระเป๋าตังค์มาเปิดรูปแม่ดู ผมร้องไห้เลย ร้องไห้เหมือนเด็กน้อยเลย ยิ่งเนื้อร้องไปเรื่อยๆ ทุกคำมันยิ่งบีบหัวใจไปเรื่อยๆ

When I'm away, I will remember how you kissed me
Under the lamppost back on Sixth street
Hearing you whisper through the phone
Wait for me to come home

ผมบอกตรงๆว่า มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวด ปนอบอุ่น ปนเคว้งคว้าง ผสมปนเปมั่วซั่วไปหมด ผมสูญเสียแม่มา 19 ปีแล้วจากโรคมะเร็ง เพลงนี้ทำให้เรื่องราวทั้งหมดที่อยู่ในความทรงจำผมลึกๆ มันลอยกลับมาอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง รอยจูบที่แม่เคยจูบผมทุกครั้งก่อนไปโรงเรียนตอนอนุบาล ผมยังจำมันได้ น้ำตาผมไหลไม่หยุด ไหลแล้วไหลอีก หายใจไม่ทั่วท้อง จนต้องสะอื้นออกมา มันบอกไม่ถูกว่า จะเจ็บปวดดี จะอบอุ่นหัวใจดี หรือมันเป็นความสุขที่ผมได้นึกถึงแม่อีกครั้งกันแน่ ผมรู้สึกขอบคุณ Ed Sheeran มากๆที่ทำให้เพลงนี้มันมีอยู่จริง ผมอยากไปดูคอนเสิร์ตเขา ถ้าเขาร้องเพลงนี้ ผมต้องร้องไห้แน่ๆ คงไม่อายใครด้วย

ปล. อยากบอกว่าทุกถ้อยคำที่ผมพิมพ์ จริงทุกคำ ไม่ได้เขียนให้มันเว่อร์แต่อย่างใด ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ผมรักเพลงนี้ไปแล้ว