ตามหัวข้อเลยคับ ผมไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าการชอบคนคนนึง มันจะทำให้ผมรักเธอได้ขนาดนี้
คือผมชอบเธอตั้งแต่สมัยเด็กๆมัธยมเลย บอกเลยถ้าตอนนี้ก็หลายปีมาก ไม่รู้ทำไปได้ยังไงโง่หรือบ้าก็ไม่รู้ตัวเอง ผมอยากจะตัดใจให้ขาดไปเลย แต่ทำยังไงมันก็ทำไม่ได้สักที ผมก็ไม่รู้ตัวเองว่ามันเป็นเพราะอะไร ในหัวผมมันนึกถึงเธอตลอดเวลาเลย ผมกับเธอก็ไม่ได้เป็นแฟนกันนะ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกรักเธอถึงขนาดนี้ เจอใครผมก็ไม่รู้สึกขนาดนี้มาก่อน ถ้าจะบอกว่ามันคือรักแท้ของผมก็คงใช่ แต่สำหรับเขาคงจะไม่ คือผมก็รู้แหละว่าเธอยังไม่ลืมแฟนเก่า เธอก็รู้ว่าผมชอบเธออยู่ ผมก็ไม่เคยบอกความรู้สึกทั้งหมดที่มีกับเธอนะ แต่ทำไงได้เขามีคนที่เขารักอยู่แล้ว ผมก็เป็นห่วงเธอนะว่าจะเจอคนที่ดูแลเธอได้ดี ไม่อยากให้เธอเจอเรื่องแย่ๆ ผมเองก็ไม่ใช่คนดีอะไร ผมเองก็ควรต้องตัดใจ พยายามยังไงก็ไม่ได้สักที จะทำอะไรก็ทำไม่เต็ม 100% เพราะในหัวคิดแต่เรื่องเขาว่าจะเป็นยังไง ผมควรจะทำยังไงดีคับบบ
ปล.ยาวนิดนึงมึนหัวไปหมด
ตัดใจจากคนคนนึงมันยากขนาดนั้นเลยหรอ
คือผมชอบเธอตั้งแต่สมัยเด็กๆมัธยมเลย บอกเลยถ้าตอนนี้ก็หลายปีมาก ไม่รู้ทำไปได้ยังไงโง่หรือบ้าก็ไม่รู้ตัวเอง ผมอยากจะตัดใจให้ขาดไปเลย แต่ทำยังไงมันก็ทำไม่ได้สักที ผมก็ไม่รู้ตัวเองว่ามันเป็นเพราะอะไร ในหัวผมมันนึกถึงเธอตลอดเวลาเลย ผมกับเธอก็ไม่ได้เป็นแฟนกันนะ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกรักเธอถึงขนาดนี้ เจอใครผมก็ไม่รู้สึกขนาดนี้มาก่อน ถ้าจะบอกว่ามันคือรักแท้ของผมก็คงใช่ แต่สำหรับเขาคงจะไม่ คือผมก็รู้แหละว่าเธอยังไม่ลืมแฟนเก่า เธอก็รู้ว่าผมชอบเธออยู่ ผมก็ไม่เคยบอกความรู้สึกทั้งหมดที่มีกับเธอนะ แต่ทำไงได้เขามีคนที่เขารักอยู่แล้ว ผมก็เป็นห่วงเธอนะว่าจะเจอคนที่ดูแลเธอได้ดี ไม่อยากให้เธอเจอเรื่องแย่ๆ ผมเองก็ไม่ใช่คนดีอะไร ผมเองก็ควรต้องตัดใจ พยายามยังไงก็ไม่ได้สักที จะทำอะไรก็ทำไม่เต็ม 100% เพราะในหัวคิดแต่เรื่องเขาว่าจะเป็นยังไง ผมควรจะทำยังไงดีคับบบ
ปล.ยาวนิดนึงมึนหัวไปหมด