20 ปี...กับความผูกพันธ์
ไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแบบนี้อีก
เมื่อต้องแยกกันอยู่กับสามี เพราะอะไรหน่ะหรือ ก็เพราะการถูก "นอกใจ" จากสามีที่เรารัก
เมื่อมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งยิงคำถามว่า "เราบกพร่องในหน้าที่อะไรหรือเปล่า"
ก็มานั่งนิ่ง และคิดว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา 20 ปี เราบกพร่องอะไรบ้างไหม
ก็ไม่ได้เข้าเข้างตัวเองแต่อย่างไร มองไม่เห็นจริงๆ ว่าเราบกพร่องในหน้าที่อะไรบ้าง
งานบ้านงานเรือนแม้แต่เรื่องบนเตียง ก็ไม่มีอะไรเลยนิ ที่เราจะบกพร่อง
แม้แต่การให้ "อภัย" เราก็มีให้เสมอๆ เพราะการนอกใจในครั้งนี้มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้น ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 4 ได้แล้วมัง
เราคบกันมาตั้งแต่ปลายปี 2538 และแต่งงานกัน 2540 มีลูกชายหนึ่งคน
ตลอดเวลาทีผ่านมา เราก็รู้ว่า สามีของเราเป็นอย่างไร และก็ไม่ได้คาดหวังให้เค้าเป็นอย่างที่เราคิด เพียงแค่คิดว่า เค้าก็คือเค้า เรารักเค้าเพราะเค้าเป็นเค้า เค้าเป็นคนกินคนเล่น การที่เค้าจะเป็นอย่างที่เราต้องการ ถ้าเค้าทำให้เราบ้าง แม้จะน้อยนิด ก็ดีแล้ว
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้า..สามีของเรา ก็เคยนอกใจหน่ะ
ครั้งแรก 2541 ไปเกาะแกะน้องสาวพี่เขย ไอ้เราก็รุ้ และเตือนเค้า และขอให้เค้าเลิกทำแบบนี้ ซึ่งเค้าก็....เลิกหน่ะ
แต่พอเวลาผ่านไปได้ ไม่กี่ปี เค้าก็มีอีก คราวนี้แหละ ที่เราก็เหมือนเรื่อง "เมียหลวง" นั้นคือ เราไม่ต้องจัดการอะไรเลย คนที่มาที่หลัง มาเป็นเมียอีกคนของสามี เค้าคอยจัดการระรานผู้หญิงที่เค้ามี..........เหมือนในละครจริงๆ และแล้ว...ทุกอย่างก็คลี่คลาย นั้นคือครั้งที่ 2
ครั้งที่ 3 ก็ไม่รู้จริงๆว่าเค้านอกใจเราตอนไหน รู้แต่ว่าเค้ามาสารภาพว่าทำผู้หญิงท้อง และทำแท้งไปแล้ว และติดต่อผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ เพราะอะไรเค้าถึงมาสารภาพ ก็เพราะว่าเวรกรรมมาลูกที่ลูกชาย เพราะจู่ๆ ลูกชายก็ผิดปกติ (ตอนนั้นลูกยังไม่ 5 ขวบเลย) ชอบผวา ละเมอ กล่าววาจาแปลกๆ อยากไปนรก อยากลงไปบาดาล.... ด้วยเพราะความผิดปกติของลูกชาย จนมีคนมาทักว่า ที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะคนเป็นพ่อ ได้ไปกระทำสิ่งที่ไม่ดี และวิญญานตนนั้นตามมาแต่ทำอะไรไม่ได้ เลยมาทำกะลูกกะเด็กที่จิตอ่อน สามีเลยบอกความจริงไป.............
3 ครั้ง 3 ครา กับการนอกใจของสามี เราก็ให้อภัยเค้า และขอให้เค้าปรับตัวเองเพื่อลูก เพื่อครอบครัวที่จะมีกันสามคนพ่อแม่ลูก ถามว่าเค้าดีขึ้นไหม มันก็ดีขึ้นหน่ะ แต่เราเองก็รุ้ว่า เรืองผู้หญิงเค้าก็ไม่มีแล้ว คงมีแต่เรื่องกิน และเล่น ซึ่งเราก็ไม่ว่าอะไร จวบจนลูกเป็นหนุ่มอายุ 19
และครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่ "ร้ายแรง" ทีสุด ในเมือเค้าไปมีใหม่ และได้เอยปาก "ขอ" มีผู้หญิงคนนี้ในชีวิต โดยบอกว่าจะไม่ "ทิ้ง" เราและลูก
แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้ามักที่จะไปคลุกกะเพื่อน ไปกินเหล้าเล่นพนัน จนเราไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์เช่นนี้ และเห็นว่าเค้าน่าจะเป็นตัวอย่างให้กับลูกในวัยนี้ได้ แต่ก็เปล่าเลย.....................
เราถึงมาคิดว่าเราบกพร่องอะไรหรือเปล่า ตลอดเวลา เราทำทุกอย่างให้ "ครอบครัว" อดทนอดกลั่นมาเสมอ ยามเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ดูแลไม่ห่าง จะกลับดึก กินเหล้า ไปกะเพื่อน เราก็ไม่เคยว่า ยอมรับในสิ่งเป็นในตัวตนของเค้า
แต่ตัวเราเองก็มีโรคประจำตัวคือ "หัวใจเต้นผิดปกติ" และจากการกระทำของสามีในครั้งนี้ ทำเอาเราทรุดจนหมอเกรงว่าหัวใจจะหยุดเต้น และรับมือไม่ไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะเค้าจะมองเราเหมือนเป็นอากาศ ทำเหมือนไม่มีเราในบ้าน กลับมาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไป กลับมาอีกทีก็หลังเที่ยงคืน เป็นอย่างนี้มาตลอดนับจากเค้าเอยปาก ขอมีอีกคน ตลอดระยะเวลา 2 เดือน นับจากเดือนเมษา สุขภาพของเราก็ทรุด หัวใจเต้นผิดปกติตลอด หน้ามืดไปก็หลายครั้ง สามีก็ไม่เคยมาดูแล จนเราเองตัดสินใจที่จะเดินออกมาจากชีวิตเค้า เพราะคำพูดที่ 2 ที่เค้าพูดคือ "ขอชีวิตผมคืน" เราเดินออกมาด้วยน้ำตา เรามองหาแต่จุดบกพร่องของเราว่ามีตรงไหน เพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้ 20 ปี มันไม่มีความหมายอะไรเลยหรือ 20 ปี มาพ่ายแพ้คนที่มา แค่ 3 เดือน 20 ปี ที่ฝ่าฝันมาด้วยกันสร้างฐานะมาด้วยกัน มันไม่มีค่าอะไรเลยหรือ
เราบอกเค้าว่า เราจะกลับมาอยู่กับพ่อที่กรุงเทพ จะมารักษาตัวด้วย เพราหมอจะทำการจี้ไฟฟ้าหัวใจ เค่าก็ไม่ว่าอะไร นับจากเดือน มิถุนายน เค้าก็ไม่เคยมาพูดอะไรกับเราอีกเลย ทุกอย่างเหมือนตนแปลกหน้าต่อกัน ....................
ให้ตายเถอะ เราหาสิ่งผิด หรือบกพร่องในตัวเองไม่เจอจริงๆ
หรือจะผิดตรงที่ไม่ให้เค้า มี...อีกคน
เมื่อเจอคำถาม "บกพร่องอะไรหรือเปล่า"
ไม่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแบบนี้อีก
เมื่อต้องแยกกันอยู่กับสามี เพราะอะไรหน่ะหรือ ก็เพราะการถูก "นอกใจ" จากสามีที่เรารัก
เมื่อมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งยิงคำถามว่า "เราบกพร่องในหน้าที่อะไรหรือเปล่า"
ก็มานั่งนิ่ง และคิดว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา 20 ปี เราบกพร่องอะไรบ้างไหม
ก็ไม่ได้เข้าเข้างตัวเองแต่อย่างไร มองไม่เห็นจริงๆ ว่าเราบกพร่องในหน้าที่อะไรบ้าง
งานบ้านงานเรือนแม้แต่เรื่องบนเตียง ก็ไม่มีอะไรเลยนิ ที่เราจะบกพร่อง
แม้แต่การให้ "อภัย" เราก็มีให้เสมอๆ เพราะการนอกใจในครั้งนี้มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้น ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 4 ได้แล้วมัง
เราคบกันมาตั้งแต่ปลายปี 2538 และแต่งงานกัน 2540 มีลูกชายหนึ่งคน
ตลอดเวลาทีผ่านมา เราก็รู้ว่า สามีของเราเป็นอย่างไร และก็ไม่ได้คาดหวังให้เค้าเป็นอย่างที่เราคิด เพียงแค่คิดว่า เค้าก็คือเค้า เรารักเค้าเพราะเค้าเป็นเค้า เค้าเป็นคนกินคนเล่น การที่เค้าจะเป็นอย่างที่เราต้องการ ถ้าเค้าทำให้เราบ้าง แม้จะน้อยนิด ก็ดีแล้ว
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้า..สามีของเรา ก็เคยนอกใจหน่ะ
ครั้งแรก 2541 ไปเกาะแกะน้องสาวพี่เขย ไอ้เราก็รุ้ และเตือนเค้า และขอให้เค้าเลิกทำแบบนี้ ซึ่งเค้าก็....เลิกหน่ะ
แต่พอเวลาผ่านไปได้ ไม่กี่ปี เค้าก็มีอีก คราวนี้แหละ ที่เราก็เหมือนเรื่อง "เมียหลวง" นั้นคือ เราไม่ต้องจัดการอะไรเลย คนที่มาที่หลัง มาเป็นเมียอีกคนของสามี เค้าคอยจัดการระรานผู้หญิงที่เค้ามี..........เหมือนในละครจริงๆ และแล้ว...ทุกอย่างก็คลี่คลาย นั้นคือครั้งที่ 2
ครั้งที่ 3 ก็ไม่รู้จริงๆว่าเค้านอกใจเราตอนไหน รู้แต่ว่าเค้ามาสารภาพว่าทำผู้หญิงท้อง และทำแท้งไปแล้ว และติดต่อผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ เพราะอะไรเค้าถึงมาสารภาพ ก็เพราะว่าเวรกรรมมาลูกที่ลูกชาย เพราะจู่ๆ ลูกชายก็ผิดปกติ (ตอนนั้นลูกยังไม่ 5 ขวบเลย) ชอบผวา ละเมอ กล่าววาจาแปลกๆ อยากไปนรก อยากลงไปบาดาล.... ด้วยเพราะความผิดปกติของลูกชาย จนมีคนมาทักว่า ที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะคนเป็นพ่อ ได้ไปกระทำสิ่งที่ไม่ดี และวิญญานตนนั้นตามมาแต่ทำอะไรไม่ได้ เลยมาทำกะลูกกะเด็กที่จิตอ่อน สามีเลยบอกความจริงไป.............
3 ครั้ง 3 ครา กับการนอกใจของสามี เราก็ให้อภัยเค้า และขอให้เค้าปรับตัวเองเพื่อลูก เพื่อครอบครัวที่จะมีกันสามคนพ่อแม่ลูก ถามว่าเค้าดีขึ้นไหม มันก็ดีขึ้นหน่ะ แต่เราเองก็รุ้ว่า เรืองผู้หญิงเค้าก็ไม่มีแล้ว คงมีแต่เรื่องกิน และเล่น ซึ่งเราก็ไม่ว่าอะไร จวบจนลูกเป็นหนุ่มอายุ 19
และครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่ "ร้ายแรง" ทีสุด ในเมือเค้าไปมีใหม่ และได้เอยปาก "ขอ" มีผู้หญิงคนนี้ในชีวิต โดยบอกว่าจะไม่ "ทิ้ง" เราและลูก
แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้ามักที่จะไปคลุกกะเพื่อน ไปกินเหล้าเล่นพนัน จนเราไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์เช่นนี้ และเห็นว่าเค้าน่าจะเป็นตัวอย่างให้กับลูกในวัยนี้ได้ แต่ก็เปล่าเลย.....................
เราถึงมาคิดว่าเราบกพร่องอะไรหรือเปล่า ตลอดเวลา เราทำทุกอย่างให้ "ครอบครัว" อดทนอดกลั่นมาเสมอ ยามเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ดูแลไม่ห่าง จะกลับดึก กินเหล้า ไปกะเพื่อน เราก็ไม่เคยว่า ยอมรับในสิ่งเป็นในตัวตนของเค้า
แต่ตัวเราเองก็มีโรคประจำตัวคือ "หัวใจเต้นผิดปกติ" และจากการกระทำของสามีในครั้งนี้ ทำเอาเราทรุดจนหมอเกรงว่าหัวใจจะหยุดเต้น และรับมือไม่ไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะเค้าจะมองเราเหมือนเป็นอากาศ ทำเหมือนไม่มีเราในบ้าน กลับมาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไป กลับมาอีกทีก็หลังเที่ยงคืน เป็นอย่างนี้มาตลอดนับจากเค้าเอยปาก ขอมีอีกคน ตลอดระยะเวลา 2 เดือน นับจากเดือนเมษา สุขภาพของเราก็ทรุด หัวใจเต้นผิดปกติตลอด หน้ามืดไปก็หลายครั้ง สามีก็ไม่เคยมาดูแล จนเราเองตัดสินใจที่จะเดินออกมาจากชีวิตเค้า เพราะคำพูดที่ 2 ที่เค้าพูดคือ "ขอชีวิตผมคืน" เราเดินออกมาด้วยน้ำตา เรามองหาแต่จุดบกพร่องของเราว่ามีตรงไหน เพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้ 20 ปี มันไม่มีความหมายอะไรเลยหรือ 20 ปี มาพ่ายแพ้คนที่มา แค่ 3 เดือน 20 ปี ที่ฝ่าฝันมาด้วยกันสร้างฐานะมาด้วยกัน มันไม่มีค่าอะไรเลยหรือ
เราบอกเค้าว่า เราจะกลับมาอยู่กับพ่อที่กรุงเทพ จะมารักษาตัวด้วย เพราหมอจะทำการจี้ไฟฟ้าหัวใจ เค่าก็ไม่ว่าอะไร นับจากเดือน มิถุนายน เค้าก็ไม่เคยมาพูดอะไรกับเราอีกเลย ทุกอย่างเหมือนตนแปลกหน้าต่อกัน ....................
ให้ตายเถอะ เราหาสิ่งผิด หรือบกพร่องในตัวเองไม่เจอจริงๆ
หรือจะผิดตรงที่ไม่ให้เค้า มี...อีกคน