ทำอย่างไรดี คำถามนี้วนไปวนมาในใจหลายครั้ง สุดท้ายคำตอบก็โผล่ออกมา
รับผิดชอบสิ อย่าทำบาป เราจะรับแค่เด็ก ดูแลเธอ แต่จะไม่อะไรต่อไปทั้งนั้น
แต่เหมือนว่าทางผู้หญิงจะไม่ได้ต้องการอย่างนั้น
ปัจจุบัน ฉันอายุ 41 แต่งงานมาแล้ว 8 ปี แน่นอนปีแรกๆ ฉันกับแฟนก็มีอะไรกันตามปกติ น่าจะเป็นช่วง ปีถึง 2ปีแรก แต่หลังจากนั้น เรื่องอย่างว่า แทบจะหายไปเลยจากชีวิตคู่ คือ ปีที่ 3-4 น่าจะ รวมๆกันไม่เกิน 5 ครั้ง ปัญหาฉันไม่ได้โทษว่าจะเกิดจากฝ่ายภรรยา อาจจะเป็นเพราะฉันเองที่ไม่ได้เรื่องก็ได้ จนกระทั้ง เราตัดสินใจจะมีลูกในปีที่ 5 เราเริ่มบรรจงทำกันมากขึ้น แต่ก็ไม่สำเร็จ ฉันไปตรวจครั้งแรก แล้วพบว่า เชื่อฉันงง คือว่ายวนไปวนมา ไม่ไปไหน หมอให้ยามากิน แล้วพยายามต่อไป ไม่เกิดผลเหมือนเดิม ชักเริ่มท้อใจ ปีที่ 6ฉันเลยไปหาหมอที่โรงพยาบาลอีกแห่ง แล้วตรวจใหม่ ผลยืนยันเหมือนเดิม เชื้อฉันหลงทาง ว่ายวนไปวนมา ฉันกับภรรยาตกลงใจว่า จะทำเด็กหลอดกัน นับตั้งแต่เริ่มโครงการเด็กหลอด ฉันกับภรรยา น่าจะไม่เคยมีอะไรกันอีกเลยจวบจนกระทั่งวันนี้ รวมระยะเวลาน่าจะ 20 เดือน
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 เดือนที่แล้วฉันเจอผู้หญิงคนนึง โดย 2 เดือนนั้น ฉันสังเกตุดูว่าเธอมีใครหรือไม่ และไม่น่าจะมี มีโอกาสพาเธอไปหาหมอ ตรวจเลือดเพราะเธอดันไม่สบายพอดี เออ ปราศจาก H และมันเป็นความเลวของฉันเองไปเผลอใจมีอะไรกับเธอด้วย เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ทั้งที่ฉันป้องกันแล้ว ใส่ถุงยางอนามัยแล้ว แต่ถุงยางอนามัย แตก ระหว่างที่ทำกิจกรรม ซึ่งช่วงที่ปลอกแตก ฉันมั่นใจว่าไม่น่าเกิน 1 นาที และฉันมั่นใจเกินร้อยว่าฉันยังไม่ถึงจุดหมายปลายทางแน่ ฉันเปลี่ยนปลอกแล้วทำการต่อไปจนกระทั้งสำเร็จ ฉันถามเธอว่า เมนมาเมื่อไหร่ เมนมาตรงมั้ยปกติ เธอบอกว่าตรง และมาครั้งที่แล้ว 14 มิถุนา ฉันมีอะไรกับเธอ 4 กรกฎา มันควรเข้าใกล้คำว่าปลอดภัยแล้วนิ ประกอบกับฉันไม่ได้หลั่ง ฉันเป็นผู้มีบุตรยาก เนื่องจากเชื้อไม่แข็งแรง แต่ผลไม่ใช่อย่างนั้น เธอท้อง
อะไรกันเนี่ย ฉันทำกับเมียฉันตั้งนานไม่ท้องทั้งที่ใส่ไปเต็มที่ จนต้องใช้บริการผสมเทียม แต่กับเธอที่ฉันเผลอชั่วไปแค่ครั้งเดียว ท้องได้ ท้องโดยไม่หลั่ง ฉันรู้ว่าฉันควรดีใจว่าโรคภาวะผู้มีบุตรยากของฉันน่าจะหายได้ แต่ไม่รู้จะหายได้ด้วยการรักษาแบบไหน แต่ฉันก็ทุกข์ใจว่าจะทำอย่างไรดี มันเป็นความทุกข์ใจของฉันเนื่องจากความชั่วของฉันเอง ฉันไม่โทษใคร แต่ถ้าฉันไม่ทำอะไรเลย จะมีผลร้ายมากกว่าแน่นอน
ฉันบอกกับเธอว่า เรื่องของเราเป็นไปไม่ได้ เธอรับได้หรือไม่ ถ้าฉันจะรับเลี้ยงลูก ส่งเสียเธอให้สบายตามสมควร แต่ฉันจะไม่สามารถยุ่งกับเธอได้อีก ไม่สามารถมีความรักให้เธอได้ ฉันรู้ว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัวของผู้ชาย แต่ ฉันไม่ต้องการนอกใจภรรยาฉันอีกแล้ว และไม่ต้องการทำบาปทำกรรมอีก
แต่เธอไม่ต้องการเช่นนั้น เธอต้องการให้ฉันเลือก คือ ดูแลลูก ไม่จำเป็นต้องส่งเสียเธอ แต่ต้องรักและอยู่กันเหมือนครอบครัว แม้แต่จะเป็นสถานะบ้านเล็ก คือง่ายๆ เธอเข้าใจอยู่แล้วว่าฉันมีครอบครัว เธอจะอยู่แบบบ้านเล็ก มาหาบ้างตามโอกาส และที่เธอต้องการไม่ใช่ส่งเสียเธอและลูก แต่เธออยากให้ฉันทำหน้าที่สามีเธอด้วย ซึ่งฉันไม่อยากทำผิดอีก ไม่อยากถล่ำลึกเกินไปกว่านี้ มันเป็นนรกในใจฉันทุกทีที่คิดถึงเรื่องนี้ เวลามาหาเธอ ฉันก็รู้สึกผิดเสมอที่ไม่เอาเวลาไปอยู่กับภรรยากับลูกฉัน แต่นั้นมันคือความเลวของฉันเอง ซึ่งฉันต้องการแก้ไข
หรืออีกอย่าง เธอจะเอาลูกออก เพราะ ถึงมีลูกไว้ เธอไม่ได้ความรักจากฉัน ไม่รู้จะมีไว้ทำไม ซึ่งฉันก็ไม่อยากให้เธอทำอย่างนั้นเช่นกัน
ฉันควรเลือกทางเดินแบบไหน
จะกิ๊ก หรือ เมียน้อย มันก็ปวดหัวเหมือนกันแหละ เมื่อรู้ว่าท้อง
รับผิดชอบสิ อย่าทำบาป เราจะรับแค่เด็ก ดูแลเธอ แต่จะไม่อะไรต่อไปทั้งนั้น
แต่เหมือนว่าทางผู้หญิงจะไม่ได้ต้องการอย่างนั้น
ปัจจุบัน ฉันอายุ 41 แต่งงานมาแล้ว 8 ปี แน่นอนปีแรกๆ ฉันกับแฟนก็มีอะไรกันตามปกติ น่าจะเป็นช่วง ปีถึง 2ปีแรก แต่หลังจากนั้น เรื่องอย่างว่า แทบจะหายไปเลยจากชีวิตคู่ คือ ปีที่ 3-4 น่าจะ รวมๆกันไม่เกิน 5 ครั้ง ปัญหาฉันไม่ได้โทษว่าจะเกิดจากฝ่ายภรรยา อาจจะเป็นเพราะฉันเองที่ไม่ได้เรื่องก็ได้ จนกระทั้ง เราตัดสินใจจะมีลูกในปีที่ 5 เราเริ่มบรรจงทำกันมากขึ้น แต่ก็ไม่สำเร็จ ฉันไปตรวจครั้งแรก แล้วพบว่า เชื่อฉันงง คือว่ายวนไปวนมา ไม่ไปไหน หมอให้ยามากิน แล้วพยายามต่อไป ไม่เกิดผลเหมือนเดิม ชักเริ่มท้อใจ ปีที่ 6ฉันเลยไปหาหมอที่โรงพยาบาลอีกแห่ง แล้วตรวจใหม่ ผลยืนยันเหมือนเดิม เชื้อฉันหลงทาง ว่ายวนไปวนมา ฉันกับภรรยาตกลงใจว่า จะทำเด็กหลอดกัน นับตั้งแต่เริ่มโครงการเด็กหลอด ฉันกับภรรยา น่าจะไม่เคยมีอะไรกันอีกเลยจวบจนกระทั่งวันนี้ รวมระยะเวลาน่าจะ 20 เดือน
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 เดือนที่แล้วฉันเจอผู้หญิงคนนึง โดย 2 เดือนนั้น ฉันสังเกตุดูว่าเธอมีใครหรือไม่ และไม่น่าจะมี มีโอกาสพาเธอไปหาหมอ ตรวจเลือดเพราะเธอดันไม่สบายพอดี เออ ปราศจาก H และมันเป็นความเลวของฉันเองไปเผลอใจมีอะไรกับเธอด้วย เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา ทั้งที่ฉันป้องกันแล้ว ใส่ถุงยางอนามัยแล้ว แต่ถุงยางอนามัย แตก ระหว่างที่ทำกิจกรรม ซึ่งช่วงที่ปลอกแตก ฉันมั่นใจว่าไม่น่าเกิน 1 นาที และฉันมั่นใจเกินร้อยว่าฉันยังไม่ถึงจุดหมายปลายทางแน่ ฉันเปลี่ยนปลอกแล้วทำการต่อไปจนกระทั้งสำเร็จ ฉันถามเธอว่า เมนมาเมื่อไหร่ เมนมาตรงมั้ยปกติ เธอบอกว่าตรง และมาครั้งที่แล้ว 14 มิถุนา ฉันมีอะไรกับเธอ 4 กรกฎา มันควรเข้าใกล้คำว่าปลอดภัยแล้วนิ ประกอบกับฉันไม่ได้หลั่ง ฉันเป็นผู้มีบุตรยาก เนื่องจากเชื้อไม่แข็งแรง แต่ผลไม่ใช่อย่างนั้น เธอท้อง
อะไรกันเนี่ย ฉันทำกับเมียฉันตั้งนานไม่ท้องทั้งที่ใส่ไปเต็มที่ จนต้องใช้บริการผสมเทียม แต่กับเธอที่ฉันเผลอชั่วไปแค่ครั้งเดียว ท้องได้ ท้องโดยไม่หลั่ง ฉันรู้ว่าฉันควรดีใจว่าโรคภาวะผู้มีบุตรยากของฉันน่าจะหายได้ แต่ไม่รู้จะหายได้ด้วยการรักษาแบบไหน แต่ฉันก็ทุกข์ใจว่าจะทำอย่างไรดี มันเป็นความทุกข์ใจของฉันเนื่องจากความชั่วของฉันเอง ฉันไม่โทษใคร แต่ถ้าฉันไม่ทำอะไรเลย จะมีผลร้ายมากกว่าแน่นอน
ฉันบอกกับเธอว่า เรื่องของเราเป็นไปไม่ได้ เธอรับได้หรือไม่ ถ้าฉันจะรับเลี้ยงลูก ส่งเสียเธอให้สบายตามสมควร แต่ฉันจะไม่สามารถยุ่งกับเธอได้อีก ไม่สามารถมีความรักให้เธอได้ ฉันรู้ว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัวของผู้ชาย แต่ ฉันไม่ต้องการนอกใจภรรยาฉันอีกแล้ว และไม่ต้องการทำบาปทำกรรมอีก
แต่เธอไม่ต้องการเช่นนั้น เธอต้องการให้ฉันเลือก คือ ดูแลลูก ไม่จำเป็นต้องส่งเสียเธอ แต่ต้องรักและอยู่กันเหมือนครอบครัว แม้แต่จะเป็นสถานะบ้านเล็ก คือง่ายๆ เธอเข้าใจอยู่แล้วว่าฉันมีครอบครัว เธอจะอยู่แบบบ้านเล็ก มาหาบ้างตามโอกาส และที่เธอต้องการไม่ใช่ส่งเสียเธอและลูก แต่เธออยากให้ฉันทำหน้าที่สามีเธอด้วย ซึ่งฉันไม่อยากทำผิดอีก ไม่อยากถล่ำลึกเกินไปกว่านี้ มันเป็นนรกในใจฉันทุกทีที่คิดถึงเรื่องนี้ เวลามาหาเธอ ฉันก็รู้สึกผิดเสมอที่ไม่เอาเวลาไปอยู่กับภรรยากับลูกฉัน แต่นั้นมันคือความเลวของฉันเอง ซึ่งฉันต้องการแก้ไข
หรืออีกอย่าง เธอจะเอาลูกออก เพราะ ถึงมีลูกไว้ เธอไม่ได้ความรักจากฉัน ไม่รู้จะมีไว้ทำไม ซึ่งฉันก็ไม่อยากให้เธอทำอย่างนั้นเช่นกัน
ฉันควรเลือกทางเดินแบบไหน