พระพุทธพจน์

ยสฺส  ปาปํ  กตํ  กมฺมํ   กุสเลน  ปิถียติ
โสมํ   โลกํ  ปภาเสติ     อพฺภา  มุตฺโต ว  จนฺทิมา.

ผู้ใดเคยทำความชั่วไว้
แต่มาแก้ตัวได้ด้วยความดี
ผู้นั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่างไสว
เหมือนพระจันทร์พ้นแล้วจากเมฆหมอกฉะนั้น

^{คาถาธรรมบท โลกวรรคที่ ๑๓
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=25&A=721&Z=747&pagebreak=0
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25.0&i=23&p=5}

พระเทวทัตได้สำนึกผิด ใคร่จะเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าในวาระสุดท้ายของชีวิต
เมื่อก้าวขาลงมายืนบนแผ่นดิน ก็ถูกธรณีสูบ เท้าทั้งสองนั้นก็จมแผ่นดินลง
จมลงแล้วโดยลำดับเพียงข้อเท้า ... เพียงเข่า ...
เพียงเอว ... เพียงนม ... จนถึงคอ ...

ในเวลาที่กระดูกคางจดถึงพื้นดิน ได้กล่าวคาถาสรรเสริญบูชาพระพุทธเจ้า
ได้ขอประทานอภัย และถวายกระดูกคางเป็นพุทธบูชา ดังนี้ว่า

“ข้าพระองค์ขอถึงพระพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ผู้เป็นบุคคลเลิศ เป็นเทพยิ่งกว่าเทพ เป็นสารถี ฝึกนรชน
มีพระจักษุรอบคอบ มีพระลักษณะ (แต่ละอย่าง) เกิดด้วยบุญตั้งร้อย
ว่าเป็นที่พึ่ง ด้วยกระดูกเหล่านี้ พร้อมด้วยลมหายใจ.”

(พระพุทธเจ้าได้ตรัสพยากรณ์ว่า พระเทวทัตในชาติสุดท้ายจะได้บังเกิดเป็น พระปัจเจกพุทธเจ้า)

http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=11&p=12