สวัสดีทุกคนค่ะ จขกท พึ่งจะเขียนกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกผิดพลาดตรงไหนไปต้องขออภัยด้วยนะคะ  เอาหละมาเริ่มเลยดีกว่าค่ะ  ตามหัวข้อเลยค่ะ"ใครว่าลูกเป็ดขี้เหร่มีแต่ในนิทาน" เป็นการรีวิวการเปลี่ยนแปลงตัวเองจากเด็กอ้วนดำผมหยิกคนหนึ่งให้ดูดีขึ้นมานิดนึง เป็นคนสายตาสั้นค่ะใส่แว่นตั้งแต่ป.4สั้นมาก ส่วนผมก็หยักศกตัดทรงนักเรียน
ตั้งแต่จำความได้เวลาไปทะเลอีนี่เห็นทะเลไม่ได้เลยค่ะจะพุ่งเข้าใส่อย่างเดียวโดยไม่สนหรอกค่ะแสงดงแสงแดดชั้นจะเล่น รู้ตัวว่าตัวเองดำอีกทีก็ตอนไปอาบน้ำจืด ขานี่เป็นรอยกางเกง รอยตามเสื้อที่ใส่พอจะนึกออกนะคะ แล้วฉายาแรกคือลูกเกดพ่อเป็นคนเรียกเราเองค่ะ เพราะสีผิวที่ใกล้เคียงกับลูกเกด5555. ส่วนเรื่องน้ำหนักเราเป็นคนที่กินอะไรก็อร่อยไปหมดทุกอย่างเลยค่ะ ไตอนเย็นก็จะกินข้าวกับพ่อกินทีก็3จานกว่าจะอิ่ม เสื้อผ้าหรอคะไม่ต้องพูดถึงเลยใส่เสื้อยืดกับกางเกงที่เป็น3ส่วนแบบของผู้ชายค่ะ ใส่ได้แค่นั้นจริงๆ คอเป็นยังไงไม่เคยมี กางเกงที่เป็นเดฟจำได้ว่ารอบเอว34ใส่แล้วฟิตเปรี้ยะเลยหละ ช่างน้ำหนักตอนอ้วนที่สุดก็ประมาณ75 (ตอนนี้อยู่ในช่วงม.ต้นนะคะ)  พึ่งจะมาถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตค่ะดันไปแอบชอบรุ่นพี่😭😭. แต่รูปร่างแล้วก็หน้าตาของเราตอนนั้น แถมข้าวสารยังต้องคิดเลยอ่ะ555555 เดี๋ยวมาต่อนะคะไปค้นรูปก่อน