สวัสดีค่ะ วันนี้ขอมาระบายเรื่องราวในพันทิปหน่อยค่ะ และหวังว่าจะเป็นอุทาหรณ์ให้หลายๆ คนได้บ้าง

เริ่มเลยนะ... เราอายุ 24 ปีค่ะ (ปัจจุบัน) เป็นผู้หญิงชอบอ่านนิยายตามประสา อ่านมาตั้งแต่ ม.ต้น ช่วงแรกๆ ที่อ่านก็มีนิยายรัก (สนพ.ชื่อดังปกสีขาว) อ่านหวานแหววตามประสาเด็กๆ ค่ะ ชอบเรื่องราว ชอบภาษา สนพ.นี้ไม่มีฉากเลิฟซีนวาบหวิวค่ะ อ่านสบายไร้กังวล แล้วก็มีอ่านนิยายแฟนตาซีบ้างสนุกๆ แนวเพ้อฝันแบบเด็กๆ จนโตมาเรื่อยๆ ก็ยังอ่านอยู่

จนสักประมาน ม.ปลายค่ะ ได้เริ่มเข้ามาอ่านนิยายในเน็ต และเป็นจุดเริ่มต้นที่ได้อ่านนิยาย 18+ หรือ 25+
มันก็สนุกและน่าอ่านไปอีกแบบค่ะ ส่วนใหญ่เรื่องราวก็จะเป็นเรื่องของนางเอกที่ได้กับพระเอก พอได้กันพระเอกก็รักและหวงนางเอกขึ้นมาคนเดียว อะไรทำนองนี้ ไม่ว่าจะด้วยพรหมจรรย์หรือความสวยของนางเอกหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่มันก็ทำให้เกิดจุดเปลี่ยนในชีวิตเราค่ะ

เราไม่ใช่เด็กดื้อนะคะ เรียนดีปานกลาง ทำกิจกรรมในโรงเรียน เป็นที่รู้จักของครูอาจารย์ ที่บ้านเราอบรมมาค่ะ แต่ค่อนข้างเลี้ยงแบบปล่อย เพราะเชื่อว่าเราจะไม่ออกนอกลู่ทาง แต่เราก็ทำให้พ่อแม่ผิดหวังจนได้ ความดีบางอย่างไม่ได้การันตีว่าชีวิตเราจะดีกว่าเด็กคนอื่นค่ะ มันเกิดขึ้นเพราะความขาดวิจารณญาณของเราทั้งที่เราควรจะมี และควรจะนึกถึงพ่อกับแม่มากๆ กว่านี้

ตอนนั้นเราอยู่ ม.5-ม.6 ค่ะ มีแฟนคือคนในโรงเรียนเดียวกัน (เรียกแทนว่าหนึ่งนะคะ) เรากับหนึ่งคบกัน พ่อแม่เราทั้งคู่รู้ค่ะ ตอนนั้นก็คิดว่าจริงจังแล้วนะ เด็กอ้ะเนาะ บวกกับยามรักอ้ะค่ะ ตอนรักก็รักมากจริงๆ ไม่คิดว่ามันจะมีวันที่เราไม่รักได้ ตอนอยู่ ร.ร. ก็ปกติค่ะ เจอกันพูดคุยตามประสาแฟน เรื่องมันเกิดตอนปิดเทอมค่ะ เราเป็นเด็ก ตจว. เข้าไปเรียนพิเศษที่ กทม. อยู่หอกับเพื่อนสนิทค่ะ เป็นผู้หญิงด้วยกัน แฟนเราก็ไปเรียนที่ย่านเดียวกัน เลยเป็นโอกาสให้เรากับหนึ่งได้เสียมีอะไรกันค่ะ ครั้งแรกของเราอันเกิดจากความเต็มใจ ความเต็มใจที่มาจากความเชื่อจากการอ่านนิยายอิโรติก มโนว่าตัวเองเป็นนางเอก ที่พอพระเอกรู้ว่าตัวเองเป็นผู้ชายคนแรกของเราแล้วเขาจะรักเราไปตลอดแบบในนิยาย...... หลายคนอาจจะมองว่ามันไม่เกี่ยวกันนะคะ แต่สำหรับเรามันมีผลค่ะ ถึงนิยายจะเขียนว่านางเอกรักษาพรหมจรรย์และมาเสียให้พระเอกคนเดียว และรักกันจนแต่งงานมีลูก แต่ในชีวิตจริงเราไม่ใช่นางเอกค่ะ และเราไม่มีทางรู้เลยว่าสุดท้ายแล้วใครจะเป็นพระเอกของเรา