เดินพลางนางก็รีบเก็บผลาผลแต่ตามได้  ใส่กระเช้าสาวพระบาทบทจรดุ่มเดินมาโดยด่วน  พอประจวบจวนพญาพาฬมฤคราช   สะดุ้งพระทัยไหวหวาดวะหวีดวิ่งวนแวะเข้าข้างทาง  พระทรวงนางสั่นระรัวริกเต้นดั่งตีปลา  ทรงพระกันแสงโศกาไห้พิไรร่ำว่ากรรมเอ๋ยกรรม    กรรมของมัทรี  โอเวลาปานฉะนี้พระลูกน้อยจะคอยหาอนึ่งมรคาก็ช่องแคบหว่างคีรี  เป็นตรอกน้อยรอยวิถีที่เฉพาะจร  ทั้งสามสัตว์ก็มาเนื่องนอนสกัดหน้า  ครั้นจะลีลาหลีกลัดตัดเอาไปทางใดก็เหลือเดิน  ทั้งสองข้างเป็นโขดเขินขอบคันข้นกั้นไว้     ( นีเจ  โวลมฺพเก  สุริเย )   ทั้งเวลาก็เย็นลงเย็นลงไร ๆ จะค่ำแล้ว   ยังไม่เห็นหน้าพระลูกแก้วของแม่เลย      อกเอ๋ยจะทำไฉนดี   จึ่งจะได้วิถีทางที่จะครรไล  พระนางจึ่งปลงหาบคอนลงวอนไหว้แล้วอภิวาทน์  ข้าแต่พญาพาฬมฤคราชอันเรืองเดช   ท่านก็เป็นพญาสัตว์ในหิมเวศวนาสณฑ์  จงจงผินพักตร์ปริมณฑลทั้งสามรา  มารับวันทนาน้อมไปด้วยทศนัขเบญจางค์     ( เม  เมาะ  มยา )   แห่งน้องนางนามชื่อพระมัทรี   ( ราชปุตฺตี )  น้องก็กลายเป็นกัลยาณี  หน่อกษัตริย์มัททราชสุริยวงศ์   อนึ่งน้องเป็นเอกองค์อัครบริจาริกากรแห่งพระเวสสันดรราชฤๅษี   อันจำจากพระบุรีมาอยู่ไพร  น้องนี้ก็ตั้งใจสุจริตติดตามมาด้วยกตเวที  อนึ่งพระสุริยศรีก็ย่ำสนทยาสายัณห์แล้ว   เป็นเวลาพระลูกแก้วจะอยากนมกำหนดเสวย  พระเจ้าพี่ของน้องเอ๋ยพระสามรา  ขอเชิญกลับไปยังรัตนคูหาห้องแก้ว  แล้วจะได้เชยชมซึ่งลูกรักและเมียขวัญ  อนึ่งน้องนี้จะแบ่งปันผลไม้ให้สักกึ่ง  ครึ่งหนึ่งน้องจะขอไปฝากพระหลานน้อย ๆ ทั้งสองรา    ( มคฺคํ  เม  เทถ  ยาจิตา )    พระเจ้าพี่ทั้งสามของน้องเอ่ย  จงมีจิตคิดกรุณาสังเวชบ้าง  ขอเชิญล่วงครรไลให้หนทาง  พนาวันอันสัญจร  แก่น้องที่วิงวอนอยู่นี้เถิด