ทริปนี้ประมาณว่าตื่นขึ้นแล้วนึกอยากไป อยากไปไสล่ะ...เขากระโดง อะนะ   ข้อมูลที่มีเขากระโดงอยู่บุรีรัมย์ ห่างจากตัวเมือง ๖ กิโล (พ่วนข้อมูลแน่นบักคัก) แฮ่ๆ เยอะจริง  คิดได้แบบนั้นจะรออะไรล่ะคะ หยิบเสื้อผ้า ๑ ชุด กับกล้อง ๑ ตัว ใส่เป้ ขาดไม่ได้เลยปัจจัย ๓๐๐๐ และบัตรประชาชนไว้ยื่นยันสถานะคนไทย อิอิ หน้าตาต่างชาติมาก (ชาติไหน คิดเอาเองเด้อค่ะ)
     เตรียมทุกอย่างเสร็จบอก อิแม่ (ภาษาอิสานคำนี้ไม่หยาบนะคะ) “แม่เดี๋ยวไปบุรีรัมย์เด้อ” อิแม่มองหน้ามหากาพย์ความห่วงใยออกมาเป็นชุด ไอ้เราก็อยากจะไปให้ได้ ต้องหาแนวร่วมเดะใช่ม่า เวลา ณ ตอนนั้นประมาณ  ๘ โมงนิดๆ ไปถึงบ้านเพื่อนรุ่นพี่ คนที่บ้านบอกยังไม่ตื่น ไอ้เราก็บอกไปปลุก รอห้านาทีคุณเธองัวเงียออกมา “ปะไปบุรีรัมย์”  “อืม เดี๋ยวอาบน้ำก่อน”   เอิ่มคือตกลงแบบไม่คิดอะใจง่ายได้ใจจริงๆ อิอิ ช้อบชอบ
      เก้าโมงผ่านไปพร้อมออกเดินทาง ลืมบอกไปที่บ้านเราชนบทมากมาย ให้น้องขี่แมงไซด์มาส่งที่ถนนใหญ่ประมาณ ๕-๖ กิโล  รอรถหวานเย็นซึ่งหวานเย็นมากๆ เข้าจังหวัดระยาทาง ๓๘กิโล กินลมจนท้องป่องกว่าจะถึง  เมื่อถึงนั่งรอรถไปบุรีรัมย์อีก รถออกเที่ยงครึ่ง ค่ารถ ๑๑๐ บาท เป็นรถ ป.๒ แอร์นี่คงมีไว้หนักรถ หุหุ ไม่ได้ทำให้เกิดความเย็นเลยค่ะ  (งึดหลายฮ้อนโพดฮ้อนโพ) ระหว่างทางคำว่าเขาพนมรุ้งเข้ามาในมโน.....