จุดที่ขำไม่ออก ฮาไม่ได้ มีแต่ก้อนอะไรก็ไม่รู้มาจุกแล้วจุกอีกที่คอเวลาดู บอกตรงๆ เรากลัวอาแพนจะตายจริงๆ ทั้งที่รู้แหละว่ายังไงก็ไม่ตายหรอก

แพนทีรา เธอทำได้ยังไงน้ำตาชุ่มหน้าตลอดเวลาเหมือนคนสิ้นหวัง แต่แววตาของเธอคือเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งมาก การตัดสินใจครั้งสุดท้ายก่อนตายของเธอบ่งบอกความเป็นตัวเธอมาก เธอรักเฮียคิ้มมากจริงๆ และเธอก็รับผิดชอบต่อความผิดของพ่อเธอด้วย

เฮียคิ้ม พอเฮียเครียดนี่เล่นเอาเราหงอยได้เลยนะ จากคนฮาๆ ก็พามึนได้เหมือนกัน ขนาดเฮียเมามายเรายังไม่กล้าขำซึ่งๆหน้าเลย เพราะรู้ว่าข้างในเฮียร้องไห้จริงๆ สงสารอะ

อากิตติ วันนี้ลื้อคือผู้ช่วยมือข้างขวาที่ยิ่งใหญ่ของเฮียคิ้มจริงๆ ตอนโดนชกก็อยากจะฮานะ แต่หน้าเฮียคิ้มชกจริงจังมาก รู้สึกเจ็บแทนอากิตติเลยอะ

เสียเส็ง กับเสี่ยปุ้ง วันนี้ทำให้เราได้รู้เลยว่าคนมีอำนาจบารมีเค้าเป็นกันยังไง ตำแหน่งหน้าที่บางอย่างไม่ใช่ใครที่ไหนก็เป็นได้ถ้าบารมีถึง มีพร้อมทุกอย่างก็ขึ้นไม่ได้อยู่ดี

เราว่าเรื่องนี้เขียนบทของอาแพนดีนะ คือการตัดสินใจทำอะไรของตัวละครมันสอดคล้องกับบุคลิกและพื้นฐานนิสัยของตัวละครด้วย ซึ่งบางเรื่องก็ทำให้เรารู้สึกหงุดหงิดรำคาญว่า ทำไมทำแบบนี้ ทำไมเป็นแบบนี้ แต่พอเรามาคิดๆ ดูอีกทีก็ทำให้เราเข้าใจได้ว่าเพราะเค้าเป็นคนแบบนี้ไง ถูกเลี้ยงดูมาแบบนี้ไง ก็เลยตัดสินใจแบบนี้แสดงออกแบบนี้ ชีวิตอาแพนเป็นตัวอย่างที่ดีมากเลยที่จะสอนให้เรามองคนว่าอย่าตัดสินชีวิตใครเลยถ้าเราไม่ได้มีชีวิตแบบเค้าร้อยเปอร์เซ็นต์ ดูมาจนถึงวันนี้เราว่าเราเข้าใจอาแพนมากขึ้นเลยนะกับทุกการกระทำที่ผ่านมาทั้งเรื่องของตัวละครตัวนี้

แต่ แต่ แต่ ที่เราไม่เข้าใจก็คือคืนแรกของเฮียคิ้ม เฮียอ่อนหัด ไม่ได้เรื่องจริงๆ หรือถึงต้องทิ้งกันไปทันทีเลย ใช่มะอาแพน  ตอบด้วย....555

ปล.พรุ่งนี้ละครจะจบแล้ว ยังสนุกอยู่ ฮือๆ