เมื่อสามสี่เดือนก่อน จขกท.เก็บลูกนกโพระดกที่ตกจากรังได้ตัวหนึ่ง  เอามาเลี้ยงโดยป้อนอาหารเอง
เลี้ยงเหมือนลูกเลยค่ะ จนกระทั่งเขาเริ่มจิกกินอาหารเองได้ ขนเริ่มงอกสวย และโตเกือบจะเต็มวัย

พอเขาเริ่มโตขึ้น เราสังเกตว่าเขาอยากออกจากกรง ก็เลยคิดว่าน่าจะปล่อยเขาสู่ธรรมชาติ ซึ่งตอนเก็บ
มาเลี้ยงก็ตั้งใจแบบนั้นอยู่แล้ว แต่ก็กังวลเหลือเกินว่าเขาจะหากินเองเป็นไหม จะโดนงูหรือนกใหญ่
จับกินหรือเปล่า ก็เลยรอเวลามาเรื่อยๆ ระหว่างนั้นก็เห็นว่านกปีนป่ายกรงทั้งวัน เหมือนอยากออกมากๆ

จนวันหนึ่ง จขกท. ไปเที่ยวสวนญาติ ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านราว 10 กม. เห็นว่าเป็นที่สงบมาก นกเยอะ
ที่สำคัญคือมีตำลึงสุก ซึ่งนกชอบสุกแดงเต็มไปหมด ก็เลยตัดสินใจว่าจะเอานกมาปล่อยที่นี่

เราเอากรงนกมาแขวนไว้ใต้ต้นมะขามใหญ่ที่สวนญาติ  ให้เขาอยู่ตรงนั้นหนึ่งวันกับหนึ่งคืน พอรุ่งขึ้น
เราก็เปิดกรง สักพักเขาก็บินออกไป เรารู้สึกเหมือนหัวใจหลุดออกไปด้วย สับสนไปหมดว่าคิดผิดหรือถูก
กลับมานอนร้องไห้ที่บ้าน

พอช่วงบ่ายๆ วันรุ่งขึ้น ญาติก็โทร. มาบอกว่านกกลับมาเข้ากรงนะ มากินกล้วยใหญ่เลย ท่าทางจะหิวมาก อาบน้ำ
ตัวเปียก บินเข้าบินออกกรงตลอด  ตกค่ำก็ไปนอนบนยอดไม้ใกล้ๆ จขกท. ดีใจสุดๆ เพราะจริงๆ แล้ว
ความต้องการคืออยากให้เค้าได้บินออกไปเที่ยว พอหิวก็กลับมากินอาหารมาอาบน้ำในกรง

นกทำแบบนั้นอยู่สักสามสี่วันได้ค่ะ เราก็ไปเยี่ยมเค้าตลอด สังเกตว่าเค้าดูสดใส แข็งแรง และตัวโตผิดตา
และช่วงไหนถ้า จขกท. อยู่ เค้าจะอยู่ในกรงไม่ออกไปไหน รอจนเราไปแล้วจึงจะบินออกจากกรง หรือ
บางครั้งเราไปหาแล้วเค้าไม่อยู่ในกรง ถ้าเค้าเห็นเราก็จะมาหาทันที

จนกระทั่งเมื่อสามวันก่อน ญาติบอกว่าเค้าหายไปนานขึ้นนะ หลายๆ ชั่วโมงจะมาที จขกท. ก็เลยรีบไปที่
สวนนั้น  นกเค้าเห็นเราก็บินมาเข้ากรง และที่แปลกกว่าทุกครั้งคือเค้ามาเกาะคอนตรงจุดที่ใกล้ จขกท.
มากที่สุด และมองเรานิ่ง มีเสียงร้องสามสี่ครั้งเหมือนพยายามจะคุยกับเรา แล้วก็เกาะนิ่งอยู่อย่างนั้น
ซึ่งปกติเค้าจะไม่อยู่นิ่งเลย จะโดดไปโดดมา  

จขกท. สังหรณ์ใจขึ้นมาวูบหนึ่งว่านี่อาจจะเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายหรือเปล่า...แล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมา
ถ่ายรูปเค้า ซึ่งเป็นรูปแรกและรูปเดียว  นกยังคงมองเราอยู่อย่างนั้น จนเราเดินออกมาเอง และเค้าก็บินไป

และนั่นเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายจริงๆ ค่ะ  ผ่านมาสามวันแล้วเค้าไม่กลับเข้ากรงอีกเลย ญาติคอยมองให้
อยู่ทั้งวัน

เราร้องไห้อยู่เรื่อยเลยค่ะ รู้สึกคิดถึงนกมาก ตอนพิมพ์อยู่นี่ก็ร้องไห้ กลัวว่าเค้าจะไปป่วยหรือบาดเจ็บอยู่
ที่ไหน หรืออาจจะตายไปแล้ว นึกโทษตัวเองว่าเราไม่น่าปล่อยเค้าไปเลย แต่อีกใจก็คิดว่าทำถูกแล้ว ไม่งั้น
เค้าก็ต้องถูกขังในกรงไปตลอดชีวิต  และตั้งแต่ปล่อย เรารู้สึกได้ว่าเค้ามีความสุขมาก ตัวโตขึ้น แข็งแรงขึ้น
ผิดหูผิดตา

สิ่งที่อยากให้ช่วยคือ ช่วยดูให้หน่อยว่านกเราตายไปแล้วหรือเปล่า หรือเค้าไปกับเพื่อน หรือไปหลงทาง
ไปลำบากอยู่ที่ไหน เราจะได้พบเค้าอีกไหม

นี่คือรูปเค้าค่ะ ไม่ได้ตั้งชื่อ เพราะไม่คิดจะเก็บเค้าไปเป็นสัตว์เลี้ยงตั้งแต่ต้น