แฟนเก่านามย่อนางนอ…ชื้อกระต่ายมาเลี้ยงจากจตุจักรตัว150บาท(เราไม่ได้อยากเลี้ยงเพราะกัวโดนกัด)เคยเห็นเพื่อนเลี้ยงหนูแฮมเตอร์ลองไปเล่นแล้วโดนกัดเลือดออกเรยไม่ชอบพวกมีฟันคมอีกเรย!!…แต่ทำไงได้!ชื้อมาแร้วก็ต้องรับไว้เป็นสมาชิกในครอบครัว(เลี้ยงหมาพันธุ์ชิสุไว้1ตัวแต่ให้แม่แฟนเลี้ยงเพราะอพาตเม้นเค้าห้ามเลี้ยง)ประมานว่าอยากได้ไรต้องได้อยากเลี้ยงไรก็จะเลี้ยงจะเห่อตอนแรกๆช่วงที่มันกำลังน่ารักตัวเล็กๆทั้งหมาแระกระต่าย,พอโตมาขี้เหร่กลายพันก็จะไม่สนใจเรยนิสัยนางนอ…ทีนี้ล่ะพาระเลี้ยงหมาต่อคือแม่แฟน,,ส่วนกระต่ายอยู่ร่วมกับหมาลำบาก,ตัวก็โตขึ้นทุกวัน,,สุดท้ายแร้วคนดูแลคือเราต้องไปชื้อผักให้กินชื้ออาหารเม็ดเก็บขี้เช็ดเยี่ยวเพราะคนชื้อมาไม่สนใจไม่ใส่ใจที่จะเลี้ยงเค้าแร้วเป็นกระต่ายเพศเมียตาสีแดงตัวสีขาวตัวใย่เท่าแมวเรยแมวบ้านอ้วนก่าอีก(เนื่องจากไม่ได้ศึกษาวิธีเลี้ยงเรยเรยดูแลเท่าที่ทำได้)กระต่ายตั้งชื่อให้ว่ากุ๊บกิ๊บ,ตอนแรกๆก็ให้ผักคะน้ากินปากน้องขนหลุดมีแผลยังเด็กยุเรยเปลี่ยนมาเป็นผักบุ้งแทนแระอาหารเม็ดด้วยน้องกินจุมาก(เคยมีครั้งนึงกระต่ายกระโดดเข้าไปในแกงจืดแร้วเราไม่รุเรยกินไป…แฟนเก่าเห็นแต่ไม่บอกคิดว่าไม่เป็นรัย,เราท้องเสียขั้นรุนแรงไปหาหมอโรงบาลพระรามเก้า1ชั่วโมงหมดไป4,500บาทค่ารักษา)หมอบอกติดเชื้อเพราะกระต่ายขามันเหยียบทั้งฉี่แระขี้ตัวเองตลอดเวลา. เช็ดทำความสะอาดไงก็ไม่ปลอดภัย,,,จากนั้นก็เคยเอาน้องใส่กระเป๋าเป้ขับมอไชค์ไปห้องเพื่อน,,นึกว่าน้องจะตกใจตายเหมือนตัวอื่นแอบกัวแต่ไม่เป็นไรแค่ขี้กะเยี่ยวแตกเพราะว่ามันอาจจะมืดแระแปลกที่เลี้ยงน้องยุแต่ในห้องตลอด,หลังถ้าพาน้องไปไกลๆก็จะใส่ตะกล้าคุมผ้านิสๆ,,,แต่นิสัยน้องชอบกัดเก้าอี้ไม้จนเป็นโพรง(เสียตัง)กัดตู้เสื้อผ้า,กัดรองเท้า,กัดสายพัดลม,กัดสายชาตโทรศัพ,กัดสายตู้เย็นจนขาด(ไฟไม่ดูดน้องยังงงยุเรย)กัดปุ่มรีโหมดทุกอัน,เวลาน้องกัวฟ้าร้องหรืออะไรเสียงดังจะวิ่งไปหลบยุใต้ตู้เย็น(ตอนเด็ก…ตอนโตเข้าไม่ได้)บางทีก็วิ่งไปหลบยุในโพรงเก้าอี้ที่น้องแทะไว้บางอารมน้องชอบกระโดดขึ้นที่นอนมานอนด้วย,,ไม่พอชอบฉี่แระขี้ตอนเราเผลอ,,ตลอดเรย,,ทั้งที่ปกติน้องจะมีมุมส่วนตัวไว้ขี้แระฉี่,,,เราก็จะลูบหัวเบาๆพูดคุยด้วย,,แต่เราจะให้น้องนอนในกรงแระเอาผ้าปูให้นอนข้าวแระน้ำจะอยู่ในกรงชื้อผักบุ้งกระเพราให้ตลอดจนแม่ค้าจำได้55น้องเวลาได้ยินเสียงเวลาเรากินมาม่าหรือเลย์มักจะวิ่งมาแบบเบรคไม่ทันหัมทิ่งบ้างน่าสงสาร,,เหมือนจะมาขอกินเราก็ให้กินจนเป็นของโปรดน้องไปเรยบางเวลานะ,,ถ้าได้ยินเสียงเปิดตู้เย็นก็จะหูพึ่งว่าเราต้องเอาผักให้เค้าแน่ๆบางทีเราก็แกล้งนะหมั่นใส้เบาๆชอบเอาไม้ขนไก่ไปแหย่ลำตัวเบาๆน้องก็จะโกรธโจมตีต่อสู้ขู่เสียงเสียงๆในลำคอแระก็วิ่งหนีบ้างหลบบ้าง,,แต่ก็สงสารกัวน้องเหนื่อแระตกใจตายก็หยุดลูบหัวเบาๆน้องก็สงบศึกกันเวลาเปิดประตูหลังบ้านไว้น้องจะแอบไปสำรวจระเบียงหลังบ้าน(ยุชั้น9)นึกว่าน้องจะกระโดดแต่ไม่แค่ยืดดูเฉยๆลมปะทะหน้าก็วิ่งเข้ามาในห้องน้องชอบคว่ำอาหารบ่อยเวลาโกรธ,,กัดกรงบ้าง,,กรงไม่ได้ปิดเลี้ยงแบบปล่อยตามสบายวิ่งทั่วห้องเข้าออกๆกรงบ้างห้องน้ำบ้างระเบียงบ้างโต๊ะที่เป็นโพรงที่นางแทะไว้บ้าง,,วันดีคืนดีเปิดประตูหน้าห้องไว้,,ชอบแอบวิ่งออกตอนเราดูทีวีไปทั่วชั้น9ดีที่จับต้อนกลับห้องทัน,,มีครั้งนึงนึกว่าน้องยุในโพรงโต๊ะ,,แอบหนีออกห้องไปไม่รุเข้าลิฟเอง,,หรือมีแม่บ้านอุ้มไปตื่นเช้ามาตามหาว่าหายไปไหนเพราะมันเงียบผิดปกติ,,ยุลอปบี้ชั้น1แม่บ้านจับใส่ตะก้าผ้าไว้ทั้งคืน,,น่าสงสารดื้อนัก,,(สาเหตุที่ไม่รุนิสัยกระต่ายแต่แรก,เพราะไม่ได้ตั้งใจจะเลี้ยงเอง)น้องชอบยืนสองขาดูเรา,,เวลาเรานอนบนเตียง,,แระน้องชอบกัดเราสดุ้งเราก็ไม่เข้าใจว่าเป็นไร,โกรธหรือดุกันแน่,,บางทีก็ใช้ปากดุนๆผ้าในกรงเขี่ยๆทิ้งบางทีก็สบัดเป็นพักๆ,บางอารมก็กระโดดโลดเต้น,บางทีก็กัดเลียขนตัวเองเป็นพวงๆตกใจหมด,,บางทีก็ทิ้งตัวนอนแผ่หลาท่าเท้าชี้ฟ้านึกว่าตาย,,นอนหงายด้วยนะ,,กลางคืนจะกัดโต๊ะทั้งคืน,นี่ชอบตะโกนด่ายัยกุ๊บกิ๊บเสียงดัง,,นางก็หยุดไปพักนึงก็เริ่มแทะไปทั้งคืนจนเราชิน,,กลางวันมานี่สงบเงียบตาอ่อนเพลีย,,ยังคิดยุเรยแระสักเกตุว่าน้องนอนหลับแบบตาไม่ปิด,,สนิท,,แร้วน้องนอนตอนไหนได้หลับบ้างป่าวมาหลายปี,,บางทีไปต่างจังหวัดไม่ได้ไปด้วย,,ก็จะเทอาหารแระเตรียมน้ำไว้เผื่อเรย1อาทิตย์แระฝากเพื่อนมาดู,,(คงไม่มาดูหรอก)ให้น้องยุห้องตัวเดียว,,,เข้าใจว่าคงเหงา,,ไม่อยากจะหาคู่ให้เพราะกัวกัดกันแระผสมพันเพิ่ม,,กลับมาจาก,ตจว,,น้องผอมลงทุกที,,อาจเพราะไม่ได้กินผักคิดเอง,,หรือน้องเหงา,,,น้องจะขึ้นไปนอนที่นอนประจำเวลาเราไปไหนนานๆ,,ทั้งขี้แระเยี่ยวตามปกติเต็มที่นอน,,เวลาจับได้ว่าแอบขึ้นที่นอนจะตกใจโดดลงอย่างไว,,เวลาหนาวน้องจะขนพอง,,เวลาร้อนก็จะเหมือนเส่าๆเราก็จะเอาน้ำแข็งหรือหลอดน้ำเย็นๆไปไว้ให้,,,เช็ดบ้างบางเวลา,,,จะชอบจับน้องมานอนหงายแระดูฟันเล่นจมูกแระมีเหนียงตงคอขาน้องจะสั่นมาก,,เราค่อยลูบหัวแระเรียกชื่อจ้องตามองหน้า,,ถามว่านี่ใครรุจักไหม,,เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก,,เลี้ยงมาหลายปี3-4ปีได้แฟนเก่าบอกเลิกทิ้งไปมีคนใหม่,,บอกให้เค้าดูแลหมาไปส่วนเราจะเลี้ยงกระต่ายไว้เอง,,,ยอมรับว่าเสียใจหนักเพราะไม่เคยคบคัยนานขนาดนี้,,,แต่ทุกครั้งที่เหนื่อยล้าท้อแท้กลับห้องมาก็เจอกระต่ายรอเรายุตลอดเวลา,เหมือนเค้าจะรุว่าเราเศร้า,,เค้าก็กระโดดมาบนเตียงนอนเป็นเพื่อนเรา,ดูทีวีนะ,รุสึกว่าน้องจะชอบดูนอนลูบหัวคุยกะเค้าไป,,น้องช่วยเราผ่านช่วงเวลานั้นมาได้เยอะเรย,,เคยพาน้องไปวิ่งสนามหญ้ายุครั้งนึงเรานั่งดูเพราะที่นั่นเค้าพากระต่ายแคะไปวิ่งกัน,กกท,,เราก็ดูว่าน้องไปไกลไหม,,เวลาตกใจจะหมอบติดหญ้าเรย,,เราก็ปล่อยเค้าวิ่งไปเรื่อยๆ,,สงสัยเหนื่อย,,วิ่งกลับมาหาเรา,,(นึกว่ามันจะไม่ฉลาดรุว่าคัยเป็นคนเลี้ยงมา55แอบคิดว่าถ้าไม่วิ่งกลับมาสงสัยต้องวิ่งจับกลับมา)รู้ก็ตอนนั้นแหละว่าเราคือเจ้าของมันเลี้ยงดูมันตลอดชีวิต,เค้าคือสมาชิกคนสุดท้องในครอบครัว,,พอมาถึงก็กระโดดมาตักแร้วก็ใช้ปากดันๆเราเรางงเหมือนเดิมคือไร,,เราก็อยากกลับห้องเหรอ,,ลูบหัวเบาๆอุ้มกลับมาน้ำมูกไหลเรยสงสัยจะไม่ชินข้างนอกอากาศเย็นเพราะยุแต่ในห้อง,,,จนวันนึงต้องย้ายห้องใหม่,,หอใหม่เค้าไม่ให้เลี้ยงกระต่าย,,แอบเลี้ยงคงได้แต่ก็กัวยุดี,,ช่วงนั้นน้ากลับบ้านพอดีเรยตัดสินใจเอากระต่ายไปไว้บ้านภาคเหนือ,,ใส่ตะกล้าไปในรถน้องไม่กินไม่ขี้ตลอดทาง,,ได้แค่ฉี่แปดร้อย่าโลร่วม11ชั่วโมงสงสารมากพูกพันไปแร้ว,รับภาระเลี้ยงมาแต่เด็ก,,,พอไปถึงบ้าน,,กัวน้องจัปรับตัวไม่ได้เรยให้ยุในบ้านโซนหลังบ้านเอาตู้มาเรียงๆกันเขตไว้,,ทำไม้เปิดเลื่อนเข้าออกได้,,น้องก็นอนในกรงปกติออกมาวิ่งบ้างเพราะเป็นฟื้นกระเบื้อง,,ตอนแรกคิดต่างๆนานากัวน้องตกใจเสียงฟ้าร้อง,กัวงูจะแอบมาฉกน้องกลางคืนให้แม่เอาผ้ามาคุมกันลมกันหนาวเอาผ้านุ่มๆดีๆทำมุมให้นอน,,,,พักหลังๆมาแม่ไม่ค่อยทำความสะอาดเรยเหม็นอับหลังบ้าน,ญาติก็บอกเอาไปเลี้ยงนอกบ้านใส่กรงไว้เราก็ยังห่วงยุ,,ตอนเราขึ้นมากรุงเทพ,,แม่ป่วยเข้าโรงพยาบาล,,คนต่างโทษว่าแม่เอากระต่ายมานอนด้วยในห้องนอนมันเป็นเชื้อโรค,,อย่างโน่นอย่างนี้,,เป็นห่วงแม่ก็ใช่น้อย,,คิดจะเอาไปให้คนอื่นเลี้ยงแร้วนะมีคนมาขอ,,จะไปฝากไว้กะกรงบ้านเพื่อน,,คนอื่นไปสำรวจดู,,เค้าเลี้ยงแบบแออัดยุหลายตัวแย่งกันกินนอนเลอเทอะกัดกันด้วยเราคิดสภาพไม่ออกเรย,,ว่ากระต่ายเราจะยุรอดไหมจะตายไหม,,,อีกบ้านก็ปล่อยเกินรัวก็ไม่มิดชิด,,กัวหมามากัด,,งูด้วย,,สรุปตัดใจปล่อยมันไปผเชิญชตากรรมลำพังไม่ได้,,หาอาหารกินเองก็ไม่เป็น,,,เรยขอกรงเก่าบ้านอาใหญ่หน่อยมาซ่อมเชื่อมกะกรงเก่า,,ว่างบนล้อรถไถมีมุ้งคุมมีผ้าคุม,,มีกระเบื้องปูมีช่องให้น้องฉี่แระขี้,,เป็นที่ๆ,,,,คอยบอกแม่,,ตลอดว่า,,ก่อนนอนคุมมุ้งให้น้องด้วย,คุมผ้าให้บ้างบางฤดู,,ฝนตกหนักจริงๆก็เอามานอนในบ้านให้นอนในบ้านปิดประตูปูผ้าให้นอน,,(ที่บ้านเลี้ยงแมว1ตัวแก่แร้ว,,)ไม่ทำไรกันบอกแร้วเป็นน้องนะ,,อยู่ด้วยกันจนชินแร้ว,,แมวก็จะไปนอนเฝ้าหลังกรงบ้างบางเวลา,,หน้าร้อนกลางวันถ้าร้อนก็เอาน้ำแข็งให้น้อง,,เอาขวดน้ำอัดช่องฟิตให้วางใกล้ๆตัว,,ปล่อยน้องออกมาวิ่งเล่นหลังบ้านห้องคริวบ้างกลัวน้องจะเบื่อแระหงุดหงิด,,เปิดพัดลทให้ด้วย,นะหน้าร้อน,,,ฟื้นกรงเป็นกระเบื้องเย็นยุ,,แระชามข้าวกะน้ำเป็นโอ่งดินเล็กๆ,,น้องชอบกินกระเพรามากจนหมดสวน,,หนาวก็ก่อไฟไว้ข้างกรงด้วยเผื่อน้องหนาว,,แมวแระหมาข้างบ้านชอบมานอนเฝ้าน้องประจำได้แค่ดมๆ,แระนอนเฝ้า(เรื่องจริง)ถ้าคัยเข้าใกล้กรงจะกัดเรยคนที่ไม่รุจัก,,แระหมาตัวอื่น,,เราก็กลับบ้านทุกเดือน,บางครั้งก็2เดือนหน3เดือนหน,,เคยคิดจะล้อมรั้วบ้านนะให้หมดเรย,,(ใช้ตังเยอะพอสมควรเก็บตังยุ)จะทำบ้านใหม่ดีดีเรยให้น้องก็ไม่มีช่างมาทำให้,,จนน้องยุกะเรามานานพอสมควร7-8ปีเรย,,กรงก็เริ่มเก่าเราก็ซ่อมให้ตลอดทั้งลวดใช้ไม้ตีทับหุ้มด้วยกระสอบอีกแระกรงก็เป็นลวดทับกัน2ชั้น,,,,คือเรา,คิดว่าเราตรวจความปลอดภัยแร้ว,,งูเข้าไม่ได้หรอก,หมาก็เข้าไม่ได้หรอกไม่มีรูพอให้ตัวเข้าได้,เราก็โทหาแม่ทุกวันนะถามหาทุกวันบอกว่าแกล้งน้องเอาใบไม้แหย่เด่วก็มีเสียงเอง,,ก็ฟังเสียงทักวัน,,เวลาที่ต้องมาทำงานที่กรุงเทพ,,จนวันเช้าวันศุกร์ที่17/7/58ที่ผ่านมา,,ปกติโทหาแม่ช่วงบ่ายโมง(แม่โทศัพไม่เป็น)รับสายแระชาติเป็นอย่างเดียว,มีรัยฉุกเฉินให้ญาติสกิดมาให้,,แม่ร้องไห้โหเราตกใจมาก,,แม่บอกกระต่ายตายแร้ว,,เราอึ้งตกใจ,แม่พูดไปร้องไห้ไปฟังไม่รุเรื่องเรย,,ว่าจะจับใจความได้,เราขึ้นเสียงใส่แม่ว่าตายได้ไงไรไง,แม่ก็น้อยใจพูดว่าจะแขวนคอตายตามกระต่ายไปอีก,เราต้องลดอารมลงแร้วประชุมสายให้น้าคุยช่วยปลอบ,,คุยไปสักพักถึงสงบลง,ถึงรุว่าหมาบ้าไหนไม่รุมากัดตายคากรงเรย,ตอนแม่ได้ยินเสียงเห่าออกมาดูน้องยุนอกกรงหมายุในกรง,น้องโดนกัดที่ช่วงก้นเป็นแผลลึกสมควร,แต่ตรงอื่นไม่มีรอย,,แม่บอกตัวน้องอุ่นๆยุแต่ตาค้างไม่หายใจไม่กระดิกไรเรยแม่หายามาใส่,เช็ดเลือดให้หวังว่าน้องจะรู้สึกตัวขึ้นมาแต่ไม่เรย,น้องไม่ฟื้นเรย,,นอนแน่นิ่ง,น้องตายแร้ว,เราเรยข้องใจหมามันเข้าไปในกรงได้ไง,,แต่เข้าไปแร้วกัดน้องเรยเหรอ,น้องต้องต่อสู้บ้างแหละ,,หรือน้องตกใจตายก่อนแร้วหมามากัดสบัดปลิวออกนอกกรงเอง,,ถ้าน้องสูแร้วสู้ไม้ได้แระหนีออกไม่ได้,,เรยตอนกัดแระทนความเจ็บไม่ได้,,สิ้นใจตาย,,บอกเรยทำใจรับไม่ได้,,เราไม่สามารถช่วยได้เรย,เราไม่เข้าใจว่าหมามันมาเจาะจงจะฆ่าน้องเรยเหรอ,,มันกัดมุงงัดกรงตะกุยแผ่นผ้าคุมฝนผืนใย่ยาวยุได้ไง,แระอีกอย่างฝากรงน้องยุด้านบน,มันกระโดดคุ้ยงัดจนเปิดเข้าไปกัดน้องเรยเหรอ,เพราะปกติหมาระแวกบ้านเดียวกันจะมาเฝ้าแต่คืนเกิดเหตุไม่ยุ,แม่บอกว่าหมาระแวกอื่นมันติดเดือน12ผสมกัน,ให้หลานดูสภาพกรงแร้วหลานก็บอกเป็นไปได้ยากมากที่จะเข้าได้,น้องนอนตายข้างกรงด้านนอก,แต่หมายุในกรง,ตอนแม่มาดู,ช่วงตี5-6โมงเช้าได้,แม่เสียใจที่ช่วยไม่ทัน,เราเองก็นอนไม่หลับสนิดมา2วันแร้วปลอบแม่ด้วยปลอบตัวเองด้วย,แม่จะตีหมาหลานห้ามไว้กลัวบาป,เราเลี้ยงกระต่ายมาอย่างดี,มากัดถึงบ้านแระในกรง,รับไม่ได้อย่างแรง,คิดว่าวันึงน้องต้องตายแต่คิดว่าคงจะแก่ตายเป็นโรคตายแบบสงบ,,แต่มันโหดร้ายไป,เกินรับได้,น้องเข้ามาเติมเต็มความรักความพูกพันให้เราแระแม่,พยายามคิดว่าน้องไปสบายแร้วขึ้นสวรรค์แร้ว,ระยะที่ทำใจก็เข้าเวฟพันทิปดูวิธีเลี้ยงกระต่ายแระนิสัยเค้า,,แต่มันก็สายไปแร้ว,จะกลับบ้านสิ้นเดือนไปเจอน้องก็ไม่มีอีกแร้ว,,เค้าตายแร้วตายแบบทรมานเรารูสึกผิด,ที่ดูแลเค้าได้ไม่เต็มที่,ไม่ดีที่สุด,ไม่ได้บอกลาเค้านาทีสุดท้าย,,แมร่งพิมไปน้ำตาไหลไป,,7-8ปีแร้วที่มีเค้ายุด้วยแม้ห่างกันก็คุยผ่านแม่,แระกลับไปเยี่ยมเค้าบ่อยก่าคนมีลูกขริงๆเสียอีก,,ทำใจไม่ได้ใจจะขาด,เค้ายุในความคิดแระความทรงจำดีดีเสมอ,มีแต่รูปภาพแระวีดีโอดูต่างหน้า,,  เค้าไปแร้ว………TT
ถ้าย้อนไปได้จะศึกษาแระเข้าใจสิ่งที่เค้าบอกต่างๆได้ดีกว่านี้แระ,,ตั้งใจที่จะรับเค้ามาเลี้ยง,ไม่ใช่คนอื่นมาทิ้งไว้ให้เลี้ยงแบบนี้,,มันสายไปแร้ว……………