ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องการรักแท้ที่มั่นคง และอยู่ในศีลธรรมมาโดยตลอด ฉันตั้งใจจะถือศีลตลอดชีวิต
แล้วความผิดบาปมันก็เกิดขึ้นกับฉัน ฉันมีแฟนที่คบกันมานานแล้ว แต่เราไม่ค่อยได้อยู่ใกล้ชิดกัน ความใกล้ชิดของเราคือเราจะคุยแต่โทรศัพท์กันตลอด
แต่ไม่ได้เจอหน้ากันมานานหลายปีแล้ว แต่ก่อนหน้านั้นเรารู้จักกันเพราะเขามาจีบฉันที่บ้าน สมัยที่ฉันยังเป็นเด็กมัธยมปลาย และเขาเป็นสุภาพบุรุษมาก แต่จากนั้นก็มีเหตุให้ฉันกับเขาต้องห่างไกลกัน เพราะเขาต้องไปเป็นทหารเกณฑ์ เราเป็นคนต่างจังหวัด ส่วนฉันต้องมาเรียนที่กทม.จากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
พอฉันเรียนมหาลัยถึงปี3เขาก็ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ เราก็เลยไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน แต่ก็ได้เจอกันก่อนที่เขาจะไปทำงานที่ต่างประเทศ หลังจากนั้นเราก็คุยกันทางโทรศัพท์กันทุกวัน เขาโทหาฉันทุกวันไม่เคยขาดฉันก็มั่นใจและเชื่อใจเขาว่าเขารักฉันจริงๆ
แต่ฉันเองที่เป็นฝ่ายทำผิดต่อเขาพอฉันเรียนจบก็ได้ไปทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง แล้วก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาอายุมากแล้ว และเขาก็อกหักมาฉันสงสารเขามากเขามาจีบฉัน แต่ฉันก็บอกเขาว่าฉันมีแฟนแล้ว เขาก็ไม่สนจะจีบต่อ และแล้วเราก็คุยคบกันสนิทกันมากเขาฝากเงินเขาให้ฉันเก็บไว้ให้ แล้วเขาให้ฉันจ่ายค่าหอพักให้เขาทุกเดือนจนวันนึงฉันรู้สึกว่าเราต้องจ่ายค่าหอรวมกันก็แพงมาก เพื่อนที่สนิทกันก็บอกว่าควรจะพักห้องเดียวกันจะได้จ่ายค่าห้องถูก
ฉันก็คิดแต่ในใจฉันรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง เพราะวัฒนธรรมประเพณี และพ่อแม่จะเสียใจหากว่าฉันพักกับผู้ชายใครจะเชื่อว่าอยู่ห้องเดียวกันมันบริสุทธิ์ใจไม่มีอะไรกัน ปต่ความจำเป็นก็มาถึงเมื่อฉันมีคชจ.ที่จำเป็น ต้องจ่ายมากขึ้นและเงินเดือนของพี่เค้ากับฉันใช้กันก็ไม่พอใช้
สุดท้ายฉันก็จำยอมให้พี่เขามาหักห้องเดียวกับฉัน เราพักห้องเดียวกัน มันทำให้ฉันอึดอัดเพราะกลัวแฟนและญาติรู้ แต่ว่าเราสองคนพักห้องเดียวกันเพื่อนที่สนิทก็ทำให้คนรู้ว่าเราพักห้องเดียวกันรวมทั้งตัวพี่เขาด้วย ยกเว้นทางครอบครัวและแฟนที่ไม่ทราบเรื่อง. แต่ฉันก็คิดไว้ว่าจะพักแค่ไม่กี่เดือนก็จะแยกห้อง
แต่เมื่อเราพักห้องเดียวกันถามว่าเขากับเรามีอะไรกันไหม บอกเลยว่าเรายังไม่เคยมีอะไรกัน แล้วผู้ชายกับผู้หญิงทนได้หรอที่อยู่ห้องเดียวกันแล้วไม่มีอะไรกัน ยอมรับว่าหลายครั้งพี่เขาพยายามล่วงเกินดิฉันแต่ว่าดิฉันก็เคลิ้มแต่มันเกิดขึ้นไม่ได้เพราะใจฉันมันมีอะไรมาเตือนสติ ฉันปิดกั้นตัวเอง นึกถึงหน้าครอบครัวและวันแต่งงานวันแรก ฉันก็ต้องหยุดเขาทุกครั้ง ที่มันเกิด
แล้วฉันก็เริ่มมีใจให้คนใหม่ ส่วนแฟนฉันโทมาหาฉันทุกวันมันทำให้ฉันละอายใจฉันเลยบอกเลิกเขาไปเพราะฉันไม่อยากเป็นคนเลว แต่แฟนฉันเขาก็ไม่ยอมเลิกกับฉันแต่เขาไม่รู้ว่าฉันพักกับผู้ชาย ฉันเลยบอกแฟนว่าฉันมีคนใหม่เขามาจีบฉัน และฉันก็รู้สึกอบอุ่นที่มีคนคอยดูแล แฟนฉันร้องไห้เสียใจมาก และเขาบอกขอเวลาก่อนได้ไหมขอเขาคุยกับฉันแบบนี้ทุกวัน ฉันก็คุยกับเขาทุกวันเช่นกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันก็คบกับผู้ชายสองคนนี้ไปพร้อมกัน แต่ฉันขอบอกตรงๆว่าฉันไม่เคยยินดีกับคำโกหกที่ฉันได้พูดออกไปซักครั้ง และฉันอยากจะย้ายพักอยู่คนเดียวมาก แต่พอฉันบอกกกับพี่เขาว่าจะย้ายพี่เขาก็บอกว่าจะไม่อยู่ให้เห็นเขา เขาจะไปเสพยาก่อนหน้านี้พี่เขาก็ติดยามาแต่มาเลิกได้เพราะคบกับฉัน แต่ฉันกับพี่เขาก็ไม่เคยมีอะไรกัน
ตลอดเวลาที่ฉันพักอยู่กับพี่เขา พี่เขาเป็นคนดีมากๆ เขาทำทุกอย่างที่ฉันต้องการและฉันก็อบอุ่นมากมีเขาดูแลฉันไม่อยากให้เขาไปไหนฉันอยากเห็นเขาเดินจากไป
พอฉันบอกจะย้ายเขาบอกจะไปจากที่นี่ฉันกลับเหมือนรู้สึกตกเหว หัวใจจะวายฉันเป็นอะไรกันแน่
แต่พอเวลาผ่านไปฉันกลับมีความรักกับแฟนของฉันที่อยู่ต่างประเทศมาก แล้ววันนึงเค้าบอกจะเป็นฝ่ายหลีกทางให้ แต่ฉันกลับไม่ยอมให้เขาไป ฉันทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เขาจากฉันไป ตอนนี้ฉันรู้สึกเป็นเหมือนผู้หญิงเลว ที่ไม่มีใครจะเป็นแบบฉันได้ฉันรู้สึกผิดบาปผิดศีลธรรมผิดต่อบิดามารดาญาติพี่น้องและแฟนของฉัน ฉันอยากจะเดินออกจากเส้นทางนี้เหลือเกินแต่ฉันก็ยังห่วงใยพี่เขาที่พักกับฉัน ฉันอยากจะพักอยู่คนเดียว และฉันอยากจะแต่งงานกับแฟนของฉันอีกคน แต่ถ้าหากว่าเขารู้ความจริงเขาจะรับฉันได้มั้ย แล้วใครจะเชื่อว่าพักกันมาสองสามปีจะไม่เคยมีอะไรกันแต่พี่คนที่ฉันพักอยู่กับเขา เขาก็เป็นคนดีมาก ดูแลฉันทุกอย่างเขารักฉันมากเหมือนกัน มันยิ่งทำให้ฉันไม่อยากทำร้ายใครเลย บางทีฉันอยากหนีไปบวช แต่ฉันก็มีหนี้สินและต้องเลี้ยงดูบิดามารดา ฉันหวาดกลัวความจริงฉันกลัวคนรู้ ฉันกลัวเสียเขาไปทั้งสองคน
ลักษณะของผู้ชายสองคน คนแรกเป็นลูกสุดท้อง พ่อแม่รักมาก และเขาเป็นผู้ชายที่ตั้งใจจะไปทำงานเพื่อหาเงินมาแต่งฉัน เขาทำทุกอย่างเพื่อฉัน
แต่เขาดูเป็นคนไม่สู้คน เขาเป็นผู้ชายหัวอ่อนและอาจจะปกป้องฉันด้วยกำลังไม่ได้ แต่มีรักแท้ที่จริงใจ มาก เขาอายุมากกว่าฉัน3ปี ซึ่งก็อยู่ในข่ายของคนที่ฉันฝันไว้ เขาเป็นคนหน้าตาดี และก็นิสัยดีมาก
คนที่สอง เป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง ปกป้องฉันได้ มีความรู้ฉลาด มีไหวพริบ และเป็นคนใจกว้างมาก เพื่อนๆทุกคนรักเขาเพราะเขาเป็นคนดี
เคยมีแฟนมาแล้ว สี่คนแต่ก็โดนทิ้งหมด เขามาตัวเปล่า ทรัพย์สมบัติไม่มี เพราะให้แฟนไปหมดทุกครั้งที่เคยสร้างตัวมาได้กับใครกพอเลิกก็จะไปตัวเปล่า
อายุ 40 แต่มีรักที่จริงใจ ไม่เจ้าชู้
ใครจะช่วยบอกฉันทีว่าสิ่งที่ถูกต้องฉันควรทำยังไงกับความรักและทางเลือกสองทางที่มันเกิดขึ้น มันบาปมากใช่มั้ย ศีลที่อยากจะถือไว้มันขาดหมด ใช่มั้ย ฉันเป็นคนเห็นแก่ตัวมากฉันยอมรับ ฉันควรจะเลือกใครดีและควรตัดสินใจยังไงดี รบกวนกัลยานมิตรที่ดีช่วยชี้ทางที่ถูกต้องด้วยค่ะ
รักที่เลือกไม่ได้ ควรหาทางออกยังไง ช่วยหาทางออกที่ถูกต้องให้หน่อยได้ไหม
แล้วความผิดบาปมันก็เกิดขึ้นกับฉัน ฉันมีแฟนที่คบกันมานานแล้ว แต่เราไม่ค่อยได้อยู่ใกล้ชิดกัน ความใกล้ชิดของเราคือเราจะคุยแต่โทรศัพท์กันตลอด
แต่ไม่ได้เจอหน้ากันมานานหลายปีแล้ว แต่ก่อนหน้านั้นเรารู้จักกันเพราะเขามาจีบฉันที่บ้าน สมัยที่ฉันยังเป็นเด็กมัธยมปลาย และเขาเป็นสุภาพบุรุษมาก แต่จากนั้นก็มีเหตุให้ฉันกับเขาต้องห่างไกลกัน เพราะเขาต้องไปเป็นทหารเกณฑ์ เราเป็นคนต่างจังหวัด ส่วนฉันต้องมาเรียนที่กทม.จากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
พอฉันเรียนมหาลัยถึงปี3เขาก็ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ เราก็เลยไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน แต่ก็ได้เจอกันก่อนที่เขาจะไปทำงานที่ต่างประเทศ หลังจากนั้นเราก็คุยกันทางโทรศัพท์กันทุกวัน เขาโทหาฉันทุกวันไม่เคยขาดฉันก็มั่นใจและเชื่อใจเขาว่าเขารักฉันจริงๆ
แต่ฉันเองที่เป็นฝ่ายทำผิดต่อเขาพอฉันเรียนจบก็ได้ไปทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง แล้วก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง เขาอายุมากแล้ว และเขาก็อกหักมาฉันสงสารเขามากเขามาจีบฉัน แต่ฉันก็บอกเขาว่าฉันมีแฟนแล้ว เขาก็ไม่สนจะจีบต่อ และแล้วเราก็คุยคบกันสนิทกันมากเขาฝากเงินเขาให้ฉันเก็บไว้ให้ แล้วเขาให้ฉันจ่ายค่าหอพักให้เขาทุกเดือนจนวันนึงฉันรู้สึกว่าเราต้องจ่ายค่าหอรวมกันก็แพงมาก เพื่อนที่สนิทกันก็บอกว่าควรจะพักห้องเดียวกันจะได้จ่ายค่าห้องถูก
ฉันก็คิดแต่ในใจฉันรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง เพราะวัฒนธรรมประเพณี และพ่อแม่จะเสียใจหากว่าฉันพักกับผู้ชายใครจะเชื่อว่าอยู่ห้องเดียวกันมันบริสุทธิ์ใจไม่มีอะไรกัน ปต่ความจำเป็นก็มาถึงเมื่อฉันมีคชจ.ที่จำเป็น ต้องจ่ายมากขึ้นและเงินเดือนของพี่เค้ากับฉันใช้กันก็ไม่พอใช้
สุดท้ายฉันก็จำยอมให้พี่เขามาหักห้องเดียวกับฉัน เราพักห้องเดียวกัน มันทำให้ฉันอึดอัดเพราะกลัวแฟนและญาติรู้ แต่ว่าเราสองคนพักห้องเดียวกันเพื่อนที่สนิทก็ทำให้คนรู้ว่าเราพักห้องเดียวกันรวมทั้งตัวพี่เขาด้วย ยกเว้นทางครอบครัวและแฟนที่ไม่ทราบเรื่อง. แต่ฉันก็คิดไว้ว่าจะพักแค่ไม่กี่เดือนก็จะแยกห้อง
แต่เมื่อเราพักห้องเดียวกันถามว่าเขากับเรามีอะไรกันไหม บอกเลยว่าเรายังไม่เคยมีอะไรกัน แล้วผู้ชายกับผู้หญิงทนได้หรอที่อยู่ห้องเดียวกันแล้วไม่มีอะไรกัน ยอมรับว่าหลายครั้งพี่เขาพยายามล่วงเกินดิฉันแต่ว่าดิฉันก็เคลิ้มแต่มันเกิดขึ้นไม่ได้เพราะใจฉันมันมีอะไรมาเตือนสติ ฉันปิดกั้นตัวเอง นึกถึงหน้าครอบครัวและวันแต่งงานวันแรก ฉันก็ต้องหยุดเขาทุกครั้ง ที่มันเกิด
แล้วฉันก็เริ่มมีใจให้คนใหม่ ส่วนแฟนฉันโทมาหาฉันทุกวันมันทำให้ฉันละอายใจฉันเลยบอกเลิกเขาไปเพราะฉันไม่อยากเป็นคนเลว แต่แฟนฉันเขาก็ไม่ยอมเลิกกับฉันแต่เขาไม่รู้ว่าฉันพักกับผู้ชาย ฉันเลยบอกแฟนว่าฉันมีคนใหม่เขามาจีบฉัน และฉันก็รู้สึกอบอุ่นที่มีคนคอยดูแล แฟนฉันร้องไห้เสียใจมาก และเขาบอกขอเวลาก่อนได้ไหมขอเขาคุยกับฉันแบบนี้ทุกวัน ฉันก็คุยกับเขาทุกวันเช่นกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันก็คบกับผู้ชายสองคนนี้ไปพร้อมกัน แต่ฉันขอบอกตรงๆว่าฉันไม่เคยยินดีกับคำโกหกที่ฉันได้พูดออกไปซักครั้ง และฉันอยากจะย้ายพักอยู่คนเดียวมาก แต่พอฉันบอกกกับพี่เขาว่าจะย้ายพี่เขาก็บอกว่าจะไม่อยู่ให้เห็นเขา เขาจะไปเสพยาก่อนหน้านี้พี่เขาก็ติดยามาแต่มาเลิกได้เพราะคบกับฉัน แต่ฉันกับพี่เขาก็ไม่เคยมีอะไรกัน
ตลอดเวลาที่ฉันพักอยู่กับพี่เขา พี่เขาเป็นคนดีมากๆ เขาทำทุกอย่างที่ฉันต้องการและฉันก็อบอุ่นมากมีเขาดูแลฉันไม่อยากให้เขาไปไหนฉันอยากเห็นเขาเดินจากไป
พอฉันบอกจะย้ายเขาบอกจะไปจากที่นี่ฉันกลับเหมือนรู้สึกตกเหว หัวใจจะวายฉันเป็นอะไรกันแน่
แต่พอเวลาผ่านไปฉันกลับมีความรักกับแฟนของฉันที่อยู่ต่างประเทศมาก แล้ววันนึงเค้าบอกจะเป็นฝ่ายหลีกทางให้ แต่ฉันกลับไม่ยอมให้เขาไป ฉันทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เขาจากฉันไป ตอนนี้ฉันรู้สึกเป็นเหมือนผู้หญิงเลว ที่ไม่มีใครจะเป็นแบบฉันได้ฉันรู้สึกผิดบาปผิดศีลธรรมผิดต่อบิดามารดาญาติพี่น้องและแฟนของฉัน ฉันอยากจะเดินออกจากเส้นทางนี้เหลือเกินแต่ฉันก็ยังห่วงใยพี่เขาที่พักกับฉัน ฉันอยากจะพักอยู่คนเดียว และฉันอยากจะแต่งงานกับแฟนของฉันอีกคน แต่ถ้าหากว่าเขารู้ความจริงเขาจะรับฉันได้มั้ย แล้วใครจะเชื่อว่าพักกันมาสองสามปีจะไม่เคยมีอะไรกันแต่พี่คนที่ฉันพักอยู่กับเขา เขาก็เป็นคนดีมาก ดูแลฉันทุกอย่างเขารักฉันมากเหมือนกัน มันยิ่งทำให้ฉันไม่อยากทำร้ายใครเลย บางทีฉันอยากหนีไปบวช แต่ฉันก็มีหนี้สินและต้องเลี้ยงดูบิดามารดา ฉันหวาดกลัวความจริงฉันกลัวคนรู้ ฉันกลัวเสียเขาไปทั้งสองคน
ลักษณะของผู้ชายสองคน คนแรกเป็นลูกสุดท้อง พ่อแม่รักมาก และเขาเป็นผู้ชายที่ตั้งใจจะไปทำงานเพื่อหาเงินมาแต่งฉัน เขาทำทุกอย่างเพื่อฉัน
แต่เขาดูเป็นคนไม่สู้คน เขาเป็นผู้ชายหัวอ่อนและอาจจะปกป้องฉันด้วยกำลังไม่ได้ แต่มีรักแท้ที่จริงใจ มาก เขาอายุมากกว่าฉัน3ปี ซึ่งก็อยู่ในข่ายของคนที่ฉันฝันไว้ เขาเป็นคนหน้าตาดี และก็นิสัยดีมาก
คนที่สอง เป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง ปกป้องฉันได้ มีความรู้ฉลาด มีไหวพริบ และเป็นคนใจกว้างมาก เพื่อนๆทุกคนรักเขาเพราะเขาเป็นคนดี
เคยมีแฟนมาแล้ว สี่คนแต่ก็โดนทิ้งหมด เขามาตัวเปล่า ทรัพย์สมบัติไม่มี เพราะให้แฟนไปหมดทุกครั้งที่เคยสร้างตัวมาได้กับใครกพอเลิกก็จะไปตัวเปล่า
อายุ 40 แต่มีรักที่จริงใจ ไม่เจ้าชู้
ใครจะช่วยบอกฉันทีว่าสิ่งที่ถูกต้องฉันควรทำยังไงกับความรักและทางเลือกสองทางที่มันเกิดขึ้น มันบาปมากใช่มั้ย ศีลที่อยากจะถือไว้มันขาดหมด ใช่มั้ย ฉันเป็นคนเห็นแก่ตัวมากฉันยอมรับ ฉันควรจะเลือกใครดีและควรตัดสินใจยังไงดี รบกวนกัลยานมิตรที่ดีช่วยชี้ทางที่ถูกต้องด้วยค่ะ