เอาจริงๆถ้าสั่งใจได้ก็เลือกคนที่ใช่แหละค่ะ แต่ถ้าถึงจุดนั้นอะ จุดที่เราต้องเลือก เราก็อยากอยู่กะคนที่เราชอบอยู่ดี. ซึ่งบ้างทีการที่เลือกคนที่ชอบอย่างเดียวก็ไม่พอหรอกค่ะ อย่าเอาชีวิตในนิยายมาปนกะชีวิตจริงที่แบบชอบกันแล้วก็หนีไปอยู่ด้วยกันได้เลย แต่ชีวิตจริงมันไม่ใช่ไงคะ มันมีหลายๆอย่างที่ต้องคิด เช่น บางครอบครัวที่จะคบใครก็ต้องผ่านความคิดเห็นก่อน มันก็ดูโหดร้ายนะ แต่เราลองนึกถึงมุมนั่นดู มุมที่เราเป็นแม่คนเราก็อยากให้ลูกคบกับคนดีๆอะแนอะ
-แต่ถ้าคนที่ดีถึงแม้เขาจะจนแต่เขาทำงานหาเลี้ยงครอบครัวอันนี้ #ยอมใจคะ 555
*ความคิดเราเราไม่ตัดสินคนที่ฐานะค่ะ คนที่จนแต่ขยันทำมาหากินกับคนที่รวยแต่ขี้เกียจนี่ต่างกันนะคะ

คนที่ใช่สำหรับเราคือ คนที่ทัศนคติตรงกัน  คนที่รักเรา ชอบอะไรเหมือนๆกัน ดีกับเรา บลาๆ. แต่บางทีเราไม่ได้ชอบเขาไง
But. แต่คนที่ชอบคือ คนที่ใจมันบอกว่าใช่ ส่วนมากเราจะดูที่หน้าตากันนะส่วนใหญ่ คือสมมุติว่าเห็นครั้งแรกละชอบเลย บางคนนิสัยโคตรจะเสียเลยแต่ก็แบบยังทนคบอยู่ก็เพราะมันรักเขาไปแล้วมันชอบไปแล้ว ยากที่จะถอยออกมา

#บางความคิดเราไม่ตรงกันก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ #ขอพื้นที่ในพันทิประบายหน่อย

ในชีวิตเราก็เจอค่ะ ลองคบกับคนที่ใช่คือเขาดีกับเรา แต่ใจเรามันบอกว่าไม่รักอะค่ะ เลยต้องเลิก. อาจจะดูโหดร้ายสำหรับเขาแต่บางทียื้อไปก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี