เรามีเพื่อนอยู่คนนึง เป็นทอม เพื่อนเราคนนี้ก็สนิทกันมากๆมีอะไรเราก็จะเล่าให้ฟัง จะระบายให้ฟังตลอด เพื่อนคนนี้เรารักมากเป็นเพื่อนที่ดีมาตลอด  เราเล่นกันแบบเป็นแฟน ตั้งสถานะในFacebook ทำให้เพื่อนหลายคนในโรงเรียนเชื่อ แต่บางคนก็รู้ว่าตั้งกันเล่นๆ แต่เพราะความสนิทกันมาก ก็จะเล่นกันแบบเป็นแฟนกันประมาณนี้ แต่ก่อนหน้านี้ เพื่อนเราคนนี้ทักเฟสเรามาบอกว่าชอบ เราก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริงเพราะเราก็แกล้งๆพูดแบบนี้กันบ่อย แต่พอมาถึงจุดจุดนี้ เพื่อนเราเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม เราก็ไม่รู้หรอกว่าเราคิดไปเองหรือเปล่า แต่สิ่งที่ทำให้เราสังเกตุได้คือ มีอยู่วันหนึ่งที่โรงเรียนเป็นเวลาตอนเย็น เพื่อนเราคนนั้นบอกว่าขอดูโทรศัพท์หน่อย แต่เราก็หวงโทรศัพท์เพราะว่าเราก็ต้องมีเรื่องส่วนตัวของเรา (แต่ตอนนี้เพื่อนเรามันรู้แล้วแหละว่าเรื่องที่เราปิดบังมันคือเรื่องอะไร) เพื่อนเราก็เหมือนว่าไม่พอใจประมาณนี้ที่ไม่ไห้ดูโทรศัพท์ แต่ประเด็นนี้มันไม่สำคัญหรอก แต่เราพึ่งรู้ว่าเพื่อนคนนี้ชอบเราจริงๆ
         เข้าเรื่องเลยแล้วกัน.. ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วยังไม่คุยกับกูเลย และที่อยากบอกกับก็คือ กูขอโทษนะที่พูดกับแรงเกินไป กูไม่ได้ตั้งใจมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของกู กูไม่คิดว่าจะชอบกูจริงๆ มันเป็นความผิดของกูเองแหละที่เล่นกับแบบนั้นกูขอโทษ กลับมาคุยกลับมาคุยกับกูได้มั้ย กลับมาเล่นกันกูเหมือนเดิมนะ แต่ก็ขอบคุณนะบางวันที่กูกลับบ้านเร็วก็มาเพื่อนกูว่ากูกลับบ้านแล้วหรอ หรือว่า เวลากูเดินสวนกับแล้วกูทำเฉย ก็จะบอกเพื่อนกูว่า กูไม่ทักอีกแล้ว กูก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วอ่ะจะโกรธกูต่อไปก็ได้นะ แต่กูก็ไม่ได้ผิดคนเดียวอ่ะเองกูมีส่วนผิดเหมือนกัน แต่ที่กูขอโทษเพราะว่ากูลองอ่านแชทดูแล้ว กูว่ากูพูดกับแรงเกินไป "ขอโทษนะ"