จากวันนั้นวันที่พวกเจ้าเกิด ฉันเป็นคนแรกที่ได้เห็นพวกเจ้าออกมาสู่โลกใบใหม่

วันนั้นฉันรู้สึกตื่นเต้น ดีใจ แปลกใจ งง ไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะเริ่มทำอะไรก่อนดี

จากวันนั้น วันที่พวกเจ้าเกิดมา พวกเจ้า เกิดมา 3 ตัวด้วยกัน รู้ใหม พวกเจ้าเหมือนหนูที่ตกน้ำตัวเปียก

ฉันไม่กล้า กลัวที่จะจับตัวพวกเจ้า กลัวเพราะน่าขยะแขยง กลัวว่าพวกเจ้าจะได้รับบาทเจ็บ

แต่ฉันก็เอาพวกเจ้ามาห่อผ้าได้สำเร็จ ฉันเฝ้าหาข้อมูล ทั้งยังเตรียมตัวสำหรับเลี้ยงดูพวกเจ้า

เฝ้าคอยดูพัฒนาการของพวกเจ้าทุกๆวัน เฝ้าคอยนับวันที่พวกเจ้าจะรอดปลอดภัย เฝ้าคอยเวลาที่พวกเจ้าจักลืมตา

เฝ้าคอยนับวัน หนึ่งวัน สองวัน สามวัน จนตอนนี้พวกเจ้าเติบโตมาได้สิบวันแล้ว

พวกเจ้าเริ่มแข็งแรง เริ่มจะลืมตา และเริ่มจะเดินได้แล้ว แต่การเฝ้าคอยของฉันก็ถึงวันนี้ วันที่พวกเจ้า ตัวหนึ่งได้รับบาทเจ็บ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วันอีฟมาถึง ฉันพาพวกเจ้ากลับบ้านเพราะที่ห้องไม่มีคนดูแล

เจ้าตัวหนึ่งได้ตกลงมาจากตะกร้า ตกลงมาสู่พื้น วินาทีนั้น ฉันวิ่งไปคว้าตัวเจ้าและตัวอื่นๆ ด้วยอาการตกใจเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้น ฉันก็เหลือบไปเห็น พวกเจ้าตัวหนึ่ง ที่ตกลงมาจากตะกร้า มีเลือดออกจากหู หัวใจของฉันก็เจ็บปวดทันที

เจ็บปวดที่เห็นเจ้าได้รับบาทเจ็บ อยู่ๆน้ำตาของฉันไหลลงมา และมันก็ไหลลงมาอย่างที่ฉันควบคุมไม่ได้ ฉันปล่อยเสียงออกมา

ฉันร้องให้หนักมาก ในขณะที่คนอื่นมองฉันอย่างขบขำ ฉันยิ่งร้องให้หนักมากขึ้น เมื่อคิดว่าเจ้าจะจากไป เพียงสิบวัน

สิบวันเท่านั้น ฉันทำไม่รู้ต้องทำไง จะพาไปหาหมอ ละแวกที่ฉันอยู่ก็ไม่มีโรงบาลสัตว์สักแห่ง แล้วยิ่งเป็นวัน อีฟ อีกด้วย ฉันต้องทำยังไง

สุดท้าย ฉันก็วางเจ้าให้อยู่กับพี่น้องของเจ้า เวลาผ่านไป หัวใจของฉันไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บปวดน้อยลงเลย ฉันกลับมาดูพวกเจ้าอีกครั้ง

พระเจ้าคงอยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่ อาการของเจ้าดูดีขึ้น ใจฉันชื่นขึ้นมา แต่ ความดีใจของฉันยังไม่พ้นวัน ฉันก็ต้องเสียใจอีกแล้ว

ด้วยความที่กลัวเจ้าจะตกลงมาอีก ฉันก็วางตะกล้าพวกเจ้าไว็บนตู้แทนที่จะแขวนเหมือนเดิม ในขณะที่ฉันกำลังพักผ่อน

เจ้าหนูนา เจ้าแมวตัวแสบของน้องสาว ก็ได้ตะกายขึ้นไปหาตะกร้าของพวกเจ้า แล้วไปงับ พวกเจ้าตัวหนึ่งจากไป ทันที ที่ฉันได้ยินเสียง

ของพวกเจ้า ฉันรีบวิ่งไปหา ตะกร้าคว่ำ มีพวกเจ้าแค่ สองตัว แล้วแม่ของฉันก็อุ้ม พวกเจ้าอีกตัวมาให้ฉัน ฉันมองดูร่างกายที่โดน

เจ้าหนูนางับ น้ำตาของฉันก็หลั่งไหลออกมาอีกครั้ง พลางคิดในใจ ทำไม่เจ้าหนูนา ไม่งับตัวที่บาทเจ็บ ทำไม่ไปงับอีกตัวหนึ่ง

คืนนี้เป็นที่ยาวนานมากสำหรับฉันและพวกเจ้า ฉันได้พาพวกเจ้าไว้ด้วยกันอีกครั้ง

ตอนเช้าของอีกวัน ฉันตื่นขั้นมา พวกเจ้า ยังมีลมหายใจ ฉันรีบไปเอานมมาป้อนพวกเจ้า แม้พวกเจ้าจะได้รับบาทเจ็บ

ฉันก็จะป้อนนมให้พวกเจ้า ไม่ถึงครึ่งวัน พวกเจ้าตัวหนึ่งที่โดนเจ้าหนูนางับ ก็ได้สิ้นลมหายใจ จากฉันไปอย่างไม่มีวันกลับ

ฉันเสียใจ เสียใจที่ไม่สามารถเลี้ยงเจ้าให้เติบโตขั้นมา ไม่สามารถเลี้ยงเจ้าให้ปลอดภัยได้ ขอให้เจ้าหลับให้สบาย

ฉันจะทุ่มเท เลี้ยงพวกเจ้าที่เหลืออีกสองตัวให้ดี เย็นวันนี้ฉันก็ได้พาพวกเจ้ากลับมา ยังที่พวกเจ้าเกิด

ฉันเฝ้ามางดูพวกเจ้าสองตัว เอามาใส่ในกรงพร้อมแม่ของพวกเจ้า แต่แม่ของพวกเจ้าไม่ดูแลพวกเจ้าเลย

หัวค่ำฉันแอบไปดูพวกเจ้าในกรง ทำไม่ตัวของพวกเจ้าถึงได้เปียกปอนอย่างนี้ ฉันก็อุ้มพวกเจ้าออกมา ใส่ตะร้าที่มีฝาปิดอย่างดี

กับผ้าที่แห้งและนุ่ม แต่แล้วฉันก็ต้องเสียในตาอีกครั้ง เจ้าตัวหนึ่งที่ตกลงมาจากตะกร้าเมื่อวาล มีเลือดออกที่ขา

เจ้าไปโดนอะไรมา แผลเมื่อวาลเจ้ายังไม่หายเลย ทำไม่ต้องมาเจ็บตัวอีกแล้ว ฉันต้องทำยังง ฉันจะล้างแผลให้เจ้าและจะทายาให้นะ

คืนนี้พวกเจ้าต้องนอนนะ และพรุ่งนี้พวกเจ้าต้องตื่น ตื่นขึ้นมาทั้งสองตัว อย่าจากฉันไปอีกตัวเลย

ฉันด้แต่วิงวอน ขอให้เจ้าปลอดภัย ปลอดภัยนะ แล้วเติบโตมาทั้งสองตัว ฉันจะเฝ้าคอยพวกเจ้า ลืมตามามองฉัน คนที่เฝ้าตอยพวกเจ้านะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ได้โปรดอย่าด่าฉันเลย นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เลี้ยงดูสัตว์แรกเกิด และเป็นกระต่ายคอกแรก ที่ฉันได้เลี้ยงมา

อย่าโทษฉันเลยที่ฉันเลี้ยงพวกมันได้ไม่ดีพอ กระทู้นี้ฉันแค่มาระบายความในใจ ความเจ็บปวดของฉันที่มีต่อลูกๆกระตายเท่านั้น

ขอบคุณทุกคนที่อดทนอ่านบทความที่งี่เง่าของฉัน แด่ลูกกระต่ายทั้งสามตัวแรกของฉัน แด่ลูกกระต่ายที่จากไปของฉัน และแด่ลูก

กระต่ายที่ได้รับบาทเจ็บของฉัน ขอให้อีกสองตัวที่ยังอยู่ อยู่กับฉันจนสิ้นอายุขัยด้วยเทิด