14.00 13/07/2015 ณ บางแสน

การเดินทางของฉันได้เริ่มต้นขึ้นอีกแล้ว
เมื่อชีวิตของฉันเหมือนยืนอยู่ตรงทางแยก ไม่ใช่เพียงแยกซ้ายหรือขวาเท่านั้น แต่มันเป็นจำนวนที่นับไม่ไหว
จะกลับบ้านดีมั้ย? ไม่เอา ตัดตัวเลือกนี้ทิ้ง
จะอยู่กรุงเทพ? แต่ด้วยเงินจากการทำฟรีแล๊นอันน้อยนิด ไม่น่าจะพอ
จะไปกับคนอื่นๆ แล้วไปขอนอนบ้านใครซักคนทีหลัง? ไม่น่าจะเวิร์ค เค้าทำงานทำการกัน ไม่ดีๆ

คิดไปเรื่อยๆ จนติดรถเค้าจนมายืนอยู่สายใต้ สุดท้าย มุ่งตรงไปซื้อตั๋วอย่างเร็ว



ก่อนหน้านี้....

เทอๆอยู่บ้านรึเปล่า

อยู่ๆ มีอะไร

จะไปเที่ยวบ้านเธอ

มาเมื่อไร

ตอนนี้

ห๊าาาาา

เดี๋ยวถึงสายใต้แล้วจะไปซื้อตั๋ว รถออก1ทุ่ม มารับเราตอนเช้านะ

โอเคๆ ถ้าไง อัพเดตด้วย

......

จบบทสนทนา พร้อมกับการเดินทางครั้งใหม่
การนั่งรถทัวร์ตอนกลางคืนดูเหมือนจะไม่น่าพิสมัยเอาซะเลย แต่สำหรับฉัน มันไม่เคยเลวร้าย และตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ไป
ก่อนหน้านี้ไม่ต้องถามว่า ไปทำอะไร ไปแล้วนอนไหน ใครมารับ อยู่กี่วัน กลับเมื่อไร แล้วทำไรต่อ เอออออ... ตอบได้คำเดียว
ไม่แน่ใจเหมือนกัน คิดไปแล้วก็ตกใจเหมือนกันนะ นี่เรากลายเป็นคนไม่มีจุดหมาย ไม่มีการวางแผน ไปตั้งแต่เมื่อไร

6.40 14/07/2015

รู้สึกตัวอีกที มองมานอกกระจกรถเห็นป้าย "สถานีขนส่งจังหวัดตรัง"
ตายแล้วๆ หลับไม่รู้เรื่อง เพื่อนก็ยังไม่ได้โทรบอก เอาเป็นว่า ลงรถก่อนละค่อยว่ากันเนอะ
รอไม่นานประมาณหนึ่งชั่วโมง เพื่อนสาวชาวตรัง น่ารักตุ้ยนุ้ย ผู้กำลังจะมีงานทำเป็นหลักแหล่งเดือนหน้า ก็ขี่ม้าขาว(หมายถึงรถฟอจูนเนอร์สีขาว) มารับเพื่อนผู้ซึ่งอยากจะเรียกตัวเองว่านักเดินทาง ผู้แสวงหาความ"ใช่" วิถี Slow life ก็ไม่ปาน
ต้อนรับมื้อแรกด้วยขนมจีนใต้ ทั้งแกงไตปลา น้ำพริก น้ำยา ปลาท่องโก๋ ไก่ทอด เพื่อนบอกว่า เพิ่งเคยมากินที่ร้านครั้งแรกเหมือนกัน ปกตินางซื้อกลับไปกินที่บ้านตลอด อิ่มจนพุงกางด้วยราคาที่ไม่แพง บวกกับเพื่อนเลี้ยง โอ้โห เราก็เกรงใจ แต่ก็ไม่อยากให้เสียน้ำใจ เค้าว่าคนใต้ใจดี ใครมาเที่ยวบ้านที ต้อนรับอย่างดี ไม่มีบกพร่อง ไม่กินโกรธ ไม่ให้เลี้ยงโกรธ อ่ะๆ กินอีกก็ได้นะ

กลับขึ้นรถไม่ทันไร นางถามว่า กินอะไรอีกมั้ย? โอ้ย เพื่อนไม่ไหว กินไรก็ได้แต่ตอนนี้เพื่อนเข้าห้องน้ำแปปปป

มาตรังตอนฝนตกก็งี้แหละนะ ไปทะเลไม่ได้เลย เพื่อนเริ่มพาดราม่าให้เสียดายเล่น ก็เลยบอกเพื่อนไปว่า "ทะเลตรังอ่ะเคยไปแล้ว มาครั้งนี้จะมาอยู่แบบที่คนตรังเค้าอยู่กัน เที่ยวในเมืองตรังก็ได้ เราชอบความเป็นธรรมชาติ" น่ะ เอาหน่อย จริงๆแล้วไม่รู้จะไปไหนเลยมาหาเพื่อนก็บอกไป
ตอนเรียนเคยเปรยๆกับเพื่อนไว้หลายครั้งว่าจะไปเที่ยวบ้านตอนเรียนจบ ถือคติ พูดแล้วต้องไป ก็เลยต้องมา
ในเมื่อมาแล้ว ผู้ใหญ่เราก็ต้องเคารพ แวะไหว้ญาติพี่น้องซะก่อน แล้วต่อด้วยการไปที่ทำงานคุณแม่ ทานข้าวเที่ยงด้วยกันหนึ่งมื้อที่ร้านอาหารที่พี่สาวนางทำงานอยู่ คุณแม่ก็ไม่อั้นสั่งเลยลูกสั่งเลย แกงเลียงกุ้งสด ไข่เจียวปู ผัดคะน้าปลาเค็ม แกงคั่วกระดูกหมู แล้วจะเหลือมั้ยมื้อนี้ รู้สึกตัวอีกที เค้กมะพร้าวก็มาตั้งอยู่ตรงหน้าแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะแม่
ต่อด้วย ไปกินของหวานต่อ หลังจากกินเค้กมาเมื่อกี๊ เพื่อนของเพื่อนก็เหมือนเพื่อนเรา ในเมื่อเพื่อนนัดเจอเพื่อน เขาเหล่านั้นก็จะกลายเป็นเพื่อนเรา มิตรภาพ ไม่มีที่สิ้นสุด อย่าหยุดที่จะปรับตัวและทำความรู้จักกับผู้อื่น ขอบคุณการเดินทางที่ทำให้เราได้พบเจอ

หลังจากนั้น กลับคืนสู่นิทรา ด้วยเวลา 12 ชั่วโมงเต็ม

10.05 15/07/2015

เพื่อนพาเดินชมสวนยาง ต้นไม้ใบหญ้า ผ่านวัด ผ่านบ้านคน ผ่านตรอกซอกซอยที่มีหมา และคนกลัวหมาสองคนก็แสร้งทำเป็นว่าไม่กลัวมัน แต่จ้ำอ้าวกันเร็วมาก ออกมาโบกรถสีสดสวย สีดอกศรีตรัง ม่วงสดสีดอกไม้ประจำจังหวัด นางเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนก็นั่งรถนี้ไปเรียนในเมือง เริ่มพูดถึงอดีต ฟังแล้วได้อารมณ์ ชีวิตคนเราผ่านอะไรมามากมาย ความทรงจำเป็นล้านๆเรื่องราวถูกถ่ายทอดออกมา ไม่ใช่แค่คำพูด มันคือการสื่อสารผ่านดวงตา สีหน้า และความคิดถึงสมัยอดีต ไม่มีที่สิ้นสุด ต่อไปเราก็อาจพูดได้ว่า "เมื่อก่อนตอนเรามาเที่ยว เราก็นั่งรถบัสนี้ไปในเมืองด้วยกันนะ"

เมื่อวานพบเพื่อนของเพื่อน วันนี้พบแม่ของเพื่อนและของเพื่อนอีกที ตามคอนเซปที่เพื่อนบอก "แม่เพื่อนก็เหมือนแม่เรา" ในเมื่อลูกอยู่ไกลโพ้น แม่ก็เลยพาเพื่อนไปเลี้ยงวันเกิดลูกแทน ไม่ใกล้ไม่ไกล ไปถึงกันตัง สถานีรัก สุดทางรถไฟสายอันดามัน คลาสสิก
นอกจากสถานีรถไฟหัวหินแล้ว ก็เห็นสถานีกันตังนี่แหละที่บอกได้เลยว่าสวย ด้วยโทนสีน้ำตาลเหลือง ทานข้าวทานกาแฟแก้วใหญ่ๆ ให้ตาค้างกันไปเลย แวะชมวิวเล็กน้อยที่อุโมงค์กองทัพญี่ปุ่น
แล้วก็เดินทางกลับ ขอบคุณ คุณแม่เพื่อนที่เสมือนเป็นแม่เรา ถึงจะไม่เคยเจอเพื่อนก็ตาม...ครั้งหน้านะเราจะเจอกัน

ชีวิตกลางคืน
ก็มีบ้างนะ ตามภาษาวัยรุ่น จิบเบียร์ เหล้าปั่น ผสมกันบ้างตามวิถีวัยอยากลอง
ฟังเพลงชิลๆ อยากเต้นก็ไปเต้น ลองจะได้รู้ แต่ลากกันกลับให้ไหวเป็นพอ เจอกันอีกทีที่ห้องนอนตอนเช้านะเพื่อน

10.03 16/07/2015
วันนี้ต้องกลับแล้วนะ ร่ำลาคุณลุงคุณป้า คุณแม่ ตามวิถีไทย ไปมาลาไหว้
ขนบธรรมเนียมไทยอย่าให้ขาด ขอบคุณที่ดูแลอย่างดี แล้วจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ (ที่พูดไปไม่ได้ตามมารยาทนะคะ หนูมาอีกจริงๆ)

มารถทัวร์ กลับรถอะไรดี ฉึกๆ ฉักๆ
สวัสดี รถไฟสถานีตรัง 13.29
จะกลับแล้ว ยังไม่วายเลี้ยงน้ำส้มปั่นเพื่อนก่อนกลับ คนใต้ใจดี ขอบคุณนะที่ดูแลอย่างดี
บ๊าย บาย เพื่อนรัก เจอกันอีกทีเมื่อเรามีโอกาสบวกกับความคิดถึง
ได้เวลาแล้ว รถไฟชั้น3 ที่ตอนซื้อตั๋ว เพื่อนหันหน้ามามองแบบทำหน้าตกใจว่า ชั้น3เลยหรอ?
บอกแล้วว่า ไม่มีอะไรเลวร้ายในสายตาเรา บนรถไฟ มีอีกหลายชีวิตให้ได้เรียนรู้ อยากรู้ต้องลอง

สถานีต่อไป...ลงที่ไหนดีนะ?