ิดิฉันได้พาคุณตาไปส่งห้องฉุกเฉิน ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ริมแม่น้ำเจ้าพระยา

ระหว่างนั้นดิฉันรอผลเลือด และดูอาการคุณตาอยู่นั้น

และได้นั่งรออยู่ในส่วนของที่นั่งรอของญาติผู้ป่วย ซึ่งอยู่ไม่ไกลกัน

มีครอบครัวนึง มารอเหมือนดิฉัน มากันหลายคน มีผู้ใหญ่น่าจะ 5-6 คน

หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงที่ใช้แทนตัวเองว่า
อาม่าอายุประมาณ ไม่เกิน 60 ปี

และหลาน 2 คน อายุประมาณ 4-5 ขวบ

เด็กทั้งสองวิ่ง ไปมา ส่งเสียงดังตลอดเวลา

ปืนขึ้น ปืนลงโซฟาผ้าของ รพ. ทั้งๆ ที่ใส่รองเท้า ตัวอาม่าก้อ คุยกับหลานบ้าง เตือนหลานบ้าง

แต่เหมือนเป็นการเตือนที่ไม่ได้ผล และไม่หวังผล  แต่ประการสำคัญ เสียงอาม่าก็ดังไม่แพ้กัน

เวลาผ่านไปสักพักเด็กก็ยังวิ่งเล่น ส่งเสียงดังไม่ได้ลดลง

ดิฉันเดินไปดูคุณตา ตรงเตียงผู้ป่วย  ก็ยังได้ยินเสียงเด็ก 2 คน ตะโกน กรีดร้อง กระแทกประตูเล่นเสียงดังโครมคราม แว่วมาตลอด

ดิฉันจึงเดินกลับมา ตรงที่นั่งรอของญาติแล้วเข้าไปใกล้ๆ แล้วบอกเบาๆกับอาม่าว่า "เสียงน้องดังมากนะคะ ดังถึงเตียงคนไข้เลย "

อาม่าตอบดิฉันว่า "ไม่รู้จะทำยังไง"

ดิฉันก็ไม่พูดอะไรต่อ

ดิฉันเลยถามพยาบาลแถวนั้นว่าปกติแล้ว เจอเด็กวิ่งเล่น เสียงดัง ทำยังไง
พยาบาลตอบดิฉันว่า เป็นเรื่องปกติ

ดิฉันไป รพ.บ่อยๆ ก็ไม่เคยเจอเหตุการณแบบนี้นะคะ  

เล่าสู่กันฟังนะคะ