จากที่ผมบําเพ็ญตบะครองโสดมานานถึงหลายปีตลอดจนการถ่ำมองมานานนับไม่ถ้วน  (หึหึหึหึหึ) คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปสุดท้ายก็แค่ได้คุย แล้วก็ไม่มีบทต่อในที่สุด (จีบไม่เป็นก็ว่าได้ครับเห้ออออ)  จนถึงตอนนี้เพื่อนๆในกลุ่มผมก็มีคนรู้ใจกันหมดแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกว่า เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่เราไม่มีแฟนคนเดียวในกลุ่ม
ขอเข้าเรื่องเลยละกันครับ คือ ผมมีเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งที่ผมแอบมองเขา ดูเขามาตลอด 2 ปี (ตอนนี้เรียนอยู่ปี 3 ละครับ) เธอเป็นคนเดียวที่ผมไม่กล้าคุย แต่กับเพื่อนคนอื่นในห้องผมก็คุยปกตินะครับ นานๆทีจะได้คุยเป็นครั้งๆ     แต่ส่วนมากผมก็ได้แต่มองดูเธออยู่ห่างๆ และในบางครั้งก็เหมือนเธอก็มองกลับมาที่ผม (น่าจะมโนไปเอง ) และเพื่อนที่น่ารักของผมก็มักจะสร้างบทให้ผมเสมอ ในกรณีต่างๆไม่ว่าจะเป็น อย่างเช่นตะโกนชื่ออีกคนดังๆครับ ล่าสุดที่ผ่านมาก็บอกว่าผมอยากถ่ายรูปคู่ด้วย แต่ก็น่าเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายครับ 5 5555   จนมาถึงจุดนี้ผมอยากเก็บรอยยิ้มของเธอไว้กับผมคนเดียว ไม่อยากให้รอยยิ้มไปเป็นของคนอื่นตอนเธอหันมายิ้มให้ทีไรผมนี่ละลายทุกทีครับ 5 5555 ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ  เข้าหาเธอยังไงดีครับ