เบื่อคนกลุ่มนี้จังอยากอยู่ห่างๆแต่บางทีก็เป็นคนรอบตัวเราเองนี่เอง เพื่อน ญาติ คนใกล้ชิด บางทีอยากรู้ว่ามันเป็นปมด้อยรึเปล่าที่หัวเราะบนความล้มเหลวของคนอื่นตัวเองจะได้ดูมีค่าขึ้นรึเปล่าก็ไม่ทราบ อยากให้บางทีไม่ต้องถึงกับเห็นใจคนอื่นหรอกแต่ไม่ต้องแสดงออกถึงความสะใจอะไรก็ได้ บางคนเรารู้จักเค้าเผินๆด้วยซ้ำชีวิตทุกคนมีล้ม(ไม่ได้โลกสวย) สักวันตัวเราเองต้องมีวันล้มเหมือนกัน
มาระบายแค่รับฟังคนรอบข้างมาแล้วรู้สึกเป็นประจุลบ