เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้บอกก่อนว่าเป็นเรื่องแปลกชวนขนลุกที่เจอกับตัวเองโดยตรงและหลายครั้งมาก รวมทั้งที่จากเพื่อนที่เคยอาศัยอยู่ได้เจอเหตุการณ์แปลกๆเช่นกัน สำหรับบางท่านอาจไม่น่ากลัวแต่ถ้าได้เจอแบบเรา เราว่าก็คงย้ายหนีเหมือนเราเช่นกัน คือเราก็เป็นคนเฉยๆกับเรื่องผี ชอบฟัง ชอบดู ชอบอ่าน แต่ถ้าเจอก็ต้องดูให้เห็นไปเลยจะได้อุ่นใจ555 หรือไม่ก็กลัวสุดขีดไปเลย เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดได้สัก2-3ปีมาแล้ว อาจจะยาวหน่อย ถ้าพิมพ์ผิดหรือพลาดตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ
   
   เริ่มเรื่องเลยก็แล้วกัน..เราเป็นนักศึกษาอยู่ที่มหาลัยชื่อดังย่านรังสิต โดยเราอยู่หอกับเพื่อนแถวๆหน้าเมืองเอกซึ่งเป็นหอใหม่ใกล้ๆร้านเหล้าที่มีข่าววัยรุ่นขี่มอเตอร์ไซค์ยิงกัน ด้วยความที่ช่วงแรกๆเราอยู่กับเพื่อนหลายคนมาก นอนกันที่ห้องคืนๆนึงก็5-6คน จึงไม่มีเรื่องน่ากลัวสักเท่าไหร่เพราะจะโหวกเหวกโวยวายเล่นเกมส์กันทั้งคืน(เพื่อนส่วนใหญ่เป็นผู้ชายค่ะ) เป็นการอยู่อาศัยที่สงบและปกติดีในช่วงระยะเวลาเดือนกว่าๆ จนเกิดเหตุการณ์ขึ้นครั้งแรกที่ทำให้เราสงสัยไม่น้อยจนถึงทุกวันนี้
  คืนนั้นเราก็ออกไปกินเหล้ากับพวกเพื่อนๆกันแต่เราเกิดทะเลาะกับแฟน เราก็เลยขอตัวกลับก่อนโดยมีเพื่อนที่สนิทกับเราที่สุดในกลุ่ม(เป็นผู้ชาย)กลับมาพร้อมกับเรา ตอนนั้นเป็นเวลาเที่ยงคืนบวกกับคืนนั้นเราร้องไห้เยอะมากจึงทำให้เพลียแล้วก็เผลอหลับไป ส่วนเพื่อนก็นั่งเล่นเกมส์อยู่ สักพักเราก็สะดุ้งตื่นเพราะเพื่อนมันเลิกเล่นเกมส์แล้วมาสะกิดบอกให้เรานอนดีๆ คือมันจะนอนเหมือนกัน
นี่คือแปลนห้องเราคร่าวๆจะได้เห็นภาพชัดเจนในการเล่า


   โดยเพื่อนเราจะนอนด้านในเรานอนด้านนอก เราก็นอนปิดไฟไม่ถึง5นาที เรากับมันก็เห็นแสงไฟ แว้บ! ที่ปลายเท้าเราหน้าทีวี เป็นแสงที่มาจากพื้น เรากับมันก็ร้อง เห้ย!! พร้อมกับลุกขึ้นนั่งพร้อมกันทั้งคู่ แล้วมันก็หันมาถามว่า ' เห็นปะวะ' เราก็ตกใจพอกันก็เลยตอบไปว่า 'เออ กูก็เห็น' ยอมรับว่ากลัวมาก ต่างคนต่างไม่มีใครกล้าลุกไปเปิดไฟเพราะสวิตช์ไฟมันอยู่ตั้งหน้าห้องน้ำ เพื่อนมันคงรู้ว่าเรากลัวมากมันก็พูดปลอบใจว่า 'เออๆไม่มีอะไรหรอก นอนๆ' พร้อมกับลูบหัวให้เรานอน(แต่เสือ ก ให้เรานอนด้านนอก) เราก็นอนไปสั่นไปพร้อมกับถามกันว่าใครชาร์จแบตโทรศัพท์ไว้ที่พื้นหรือเปล่า หรือว่าไฟฟ้าลัดวงจร(คุยกันแบบกระซิบเพราะกลัวกันมาก) ก็ไม่ใช่ทั้งคู่..

  คุยกันไม่ถึง3นาที แสงมันก็แว้บ!ขึ้นมาอีกรอบ ทีนี้เราเริ่มสติแตกนอนกอดกันกลม ไม่มีใครพูดอะไรทั้งห้องเงียบสงบ ได้ยินแต่เสียงแอร์ แทบจะนอนคลุมโปงเลยก็ว่าได้ หน้าเรานี่ซุกกับเพื่อนไม่กล้าเงย เราก็พยายามข่มตาให้รีบๆหลับจะได้ไม่ต้องเจออะไรอีก พยามคิดตลอดว่าบางทีมันอาจไม่มีอะไรหรอก...

  ผ่านไปเกือบ10นาที เรากับเพื่อนก็ต้องสติแตกกันอีกครั้ง ในห้องที่กำลังเงียบสงบ จู่ๆคราวนี้ก็มีเสียงดังขึ้น แต่มันไม่ใช่เสียงพูด เสียงร้อง หรือเสียงตะโกน หัวเราะอะไรทำนองนั้น แต่มันเป็นเสียงเหรียญหล่นจากโต๊ะคอม เสียงเหรียญแน่นอน และดังใกล้มากไม่ใช่ห้องอื่นแน่ๆ (คือเพื่อนเราพวกผู้ชายด้วยความมักง่ายมันจะชอบเอาพวกเหรียญที่ได้เป็นเงินทอนซื้อของมากองๆไว้บนโต๊ะคอม) เรากับเพื่อนสะดุ้งทั้งคู่ คิดในใจว่าไม่ใช่แล้ว ไม่ใช่แน่ๆ กลัวฉี่จะแตกแทบจะร้องไห้ เราก็นอนกอดกันอยู่แบบนั้นด้วยความกลัวมากจนหลับไป หลับไปตอนไหนไม่รู้จริงๆรู้แต่ว่านานมากเป็นชั่วโมงได้

  พอตื่นเช้ามาสิ่งแรกที่เราเห็นก็คือเหรียญ5บาทตกอยู่ที่พื้น1เหรียญ นั่นก็แสดงว่าสิ่งที่เราได้ยินเมื่อคืนมันเป็นเรื่องจริง แล้วสิ่งที่เราสงสัยต่อมานั่นก็คือ เหรียญมันตกลงมาได้อย่างไร พอเพื่อนเราตื่นมันก็บอกให้เราไปอาบน้ำแล้วออกไปกินข้าวกัน (สรุปคืนนั้นมีเรากับมันกลับห้องมานอนกันอยู่2คน) พออาบน้ำกันเสร็จมันก็รีบพาเราออกไปกินข้าว คือมันเร่งเรามากแต่เราไม่ได้อะไรคิดว่ามันคงหิว  พอถึงร้านก็นั่งกินกัน จู่ๆมันก็ถามขึ้นมาว่า 'เมื่อคืนนอนหลับป่ะ' เราก็บอกว่า 'เนี่ยกูเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้' มันเลยเล่าให้ฟังต่อว่า 'ตอนที่หลับไปแล้วหลังจากเสียงเหรียญหล่น กูเห็นเงาลอดช่องประตูมา เป็นเงาคนเดินไปเดินมาหน้าห้องหลายรอบมากประมาณ5นาทีได้ สักพักก็หายไป กูไม่กล้าเรียกเห็นหลับแล้วกูก็นึกว่าไม่มีอะไรแล้ว แต่อีกแปบนึงก็มีเสียงเคาะประตูห้อง3-4ครั้ง แล้วก็หยุด แล้วก็เคาะอีกรอบ กูก็พยายามคิดว่าอาจเป็นคนเมาแล้วเคาะผิดห้องหรือเปล่า แต่พอเสียงเคาะไม่มีแล้วกูก็เห็นเงาคนเดินไปเดินมาเหมือนเดิมเป็นชั่วโมง'
  หลังจากที่มันเล่าจบเรานี่ขนลุกทั้งตัวแบบ เ-ี้ย! อะไรวะเนี่ย ตอนนั้นคิดวนไปวนมาแต่เรื่องนี้ ทั้งกลัวทั้งสงสัย พอเรากินข้าวกันเสร็จก็ออกไปคณะต่อ ทำงานจนดึกดื่นก็ลืมเรื่องนี้ไป หลังจากคืนนั้นก็ไม่เจออะไรอีก ที่ห้องก็กลับมาคึกครื้นเหมือนเดิม อาศัยอยู่กันหลายๆคน แต่เรากับเพื่อนคนนี้ก็ไม่ได้เล่าที่เจอให้คนอื่นฟังเพราะกลัวว่าพวกมันจะกลัวแล้วไม่มีใครกล้ามานอน

   จนเหตุการณ์เกิดขึ้นอีกครั้งเป็นช่วงไฟนอล ซึ่งเรากับเพื่อนเรียนคณะที่งานท่วมหัวมากๆ เรื่องอ่านหนังสือสอบไม่ค่อยมี จะมีก็แต่โปรเจคงานเลยต้องทำงานกันหามรุ่งหามค่ำ โดยเฉพาะโปรเจคไฟนอล ด้วยความที่เราทำงานไม่ได้นอนมา2วันติด หลังจากพรีเซ็นต์งานเสร็จเรียบร้อยแล้วเวลาประมาณ3โมง เราจึงกลับหอก่อนมาเป็นคนแรกเพื่อนอนหลับ ด้วยความที่เพลียมากน้ำท่าอะไรก็ไม่ได้อาบ ถึงเตียงก็สลบทันที จนเราสะดุ้งตื่นอีกทีตอนทุ่มนึงเพราะเพื่อนที่เจอผีด้วยกันกับเพื่อนอีกคนมาปลุกเราให้ออกไปกินข้าว แต่อารมณ์นั้นเราไม่ไหวจริงๆ เลยขอนอนต่อ ทีนี้เราเลยหลับต่อแบบยาวๆ ตื่นอีกที5ทุ่มกว่าแบบมึนๆงงๆก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่ที่ห้องก็นึกในใจ ทำไมมันไปกินข้าวกันนานจังวะ ก็เลยไลน์ไปถามว่าอยู่ไหนกันทำไมยังไม่กลับอีก มันก็บอกว่ามากินเหล้ากันต่อที่หลังมอ พวกกูปลุกแล้วก็ไม่มา เราก็เลยไม่ได้อะไรเพราะเพลียมากจากงานไฟนอล ก็เลยกะว่าจะอาบน้ำสักหน่อยจะได้สดชื่น
  เราก็เข้าไปแปรงฟันก่อนยังไม่ถอดเสื้อผ้าแต่ปิดประตูไว้ โดยประตูห้องน้ำเราเป็นประตูสไลด์อยู่ตรงอ่างล้างหน้าพอดี เป็นแบบกระจกขุ่นๆ เวลาใครเข้าห้องน้ำหรือยืนด้านนอกก็จะเห็นเป็นรูปร่างแต่ไม่ชัด เราก็ปิดประตูล้างหน้าแปรงฟันไปไม่ได้อะไร จนอาบน้ำโดยฝักบัวมันจะติดผนังหันหน้าออกทางประตู เราก็อาบน้ำสระผมร้องเพลงอารมณ์ดี จนเราได้ยินเสียงประตูห้องเปิดแล้วก็ปิดสักพักก็มีเสียงเรียกชื่อเราประมาณ2รอบได้ แต่มันก็ไม่ชัดทั้ง2รอบเพราะเราอาบน้ำอยู่ แต่ยังไงก็ได้ยินเป็นชื่อเราชัวร์ ในใจเราก็นึกว่า เออเพื่อนกลับมาแล้วแน่ๆ เพราะเราล็อคห้องไว้ มีแค่เพื่อนเราแค่นั้นที่มีกุญแจเข้าห้องได้ สักพักก็ได้ยินเสียงประตูตู้เสื้อผ้าเลื่อน คือตู้เสื้อผ้าหอนี้จะเป็นแบบบิ้วท์อินประตูบานเลื่อนติดกระจก ทำให้เวลาเปิดมันจะเป็นเสียงอะลูมิเนียมสีกัน เราก็เลยหันไปมอง ก็เห็นเป็นคนยืนหน้าตู้เสื้อผ้าที่อยู่ตรงข้ามประตูห้องน้ำพอดี ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรเลยเพราะในใจนึกอยู่แล้วว่าเป็นเพื่อนแน่ๆเพราะเพื่อนกลับมาแล้ว
  เราก็เช็ดตัวแต่งตัวเสร็จออกมาจากห้องน้ำ เราแทบล้มทั้งยืนเลยจริงๆเพราะในห้องไม่มีใครอยู่เลย ในใจก็แอบคิดหรือว่าเพื่อนจะออกไปนอกห้อง แต่ถ้าเพื่อนออกไปทำไมไม่ได้ยินเสียงประตูเปิดปิด แถมลูกบิดก็ยังล็อคเหมือนเดิม แล้วคนที่เราเห็นหน้าตู้เสื้อผ้า แถมเสียงที่เรียกชื่อเรา มันคืออะไรแล้วเป็นเสียงใครกันแน่ ตอนนั้นระแวงในห้องมาก ขาก็รีบวิ่งไปที่เตียง มือก็รีบไลน์ไปหาเพื่อนถามพวกมันว่าอยู่ไหน มันก็บอกว่ากูยังอยู่ร้านเหล้า เราก็ถามอีกว่าจะกลับกี่โมงมันดึกแล้วกูเหงา มันก็บอกว่า เออๆอีกแปบเดี๋ยวกลับ
  ตอนนั้นกลัวมาก ไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ในชีวิต แล้วก็เป็นครั้งแรกที่เจอ มันแทบจะช็อคจริงๆเพราะเกิดมาไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย หลังจากวันนั้นเหตุการณ์ที่เราเจอบ่อยที่สุดก็คือเสียงประตูตู้เสื้อผ้าเลื่อน มันบ่อยแบบบ่อยมากๆ ถึงจะบ่อยแค่ไหนเราก็ไม่ชินอยู่ดี จนสุดท้ายเราก็ทนอยู่ให้ครบปีเพื่อเอาเงินประกันคืนแล้วก็ขอยอมแพ้ย้ายออกจากหอนั้น
  หลังจากที่เราย้ายหอไปแล้วเราก็ได้มาทราบทีหลังจากเพื่อนคณะอื่นที่เคยอยู่ที่หอนั้นว่าเคยเจอเหตุการณ์แปลกๆเหมือนกัน แถมเพื่อนคนอื่นๆ(ไม่ใช่เพื่อนกลุ่มเรา) ที่เคยมานอนห้องเรา ก็ได้เจอเรื่องแปลกๆที่ห้องเราเช่นกัน(อะไรกันวะเนี่ย) เดี๋ยวจะมาต่อให้จนจบนะคะกลัวมันจะยาวเกิน น่ากลัวไม่แพ้กัน อันนี้พิมพ์doneรอบเดียวจบ ผิดพลาดอย่างไรขอโทษนะคะ.