ทำไมการจะมีแฟนสักคนันช่างยากเย็นเหลือเกินคะ ทั้งๆที่เราก็มั่นใจว่าเราไม่ได้รูปร่างหน้าตาแย่อะไร แต่ก็ไม่มีหนุ่มๆมี่ตรงเสป็คเข้ามาจีบเลยค่ะ ไปลองเล่นแอฟนัดเดทดูก็มาๆหายๆ ไม่ได้จริงจังอะไร เราเบื่อมากค่

อยากหาใครสักคนที่คุยแล้วไม่ได้กลายเป็นพี่น้องผิดห้องต้องอภัยคับ

ตั้งแต่ไม่มีเธอ รู้ว่าต้องก้าวต่อไป แต่ทำไมการก้าวไปข้างหน้ามันช่างยากเย็น และทุกข์ทนเหลือเกิน มีวิธีไหนให้ผมไม่นึกถึงเธอที่ใจร้ายกับผมบ้าง? ปล.เหมือนทิ้งผมไปมีคนใหม่เลยครับ

ทำไมการเดินออกมาจากชีวิตเค้ามันช่างยากเย็นเหลือเกิน เค้าไล่เราออกจากชีวิตเค้าหลายต่อหลายครั้งทำไมเราไม่ไปสักที ทำไมเราต้องทนเห็น ทนได้ยินในสิ่งที่เราไม่อยากได้ยินด้วยอ่ะ เคยคิดจะปล่อยเค้าไปแต่เอาเข้าจ

แอบชอบรุ่นน้องที่ทำงานเดียวกัน น้องเขาอายุ 23 เป็นช่าง เรา 38 เป็นเมด เราไม่รู้ว่าน้องเขามีใจให้เราบ้างมั้ย แต่เวลาเรามีปัญหาภายในห้องแขกโซนที่เรารับผิดชอบ เพื่อนเขาชอบส่งน้องคนนี้มาให้เรา ชอบแซวเรา เ

ชีวิตที่ไร้คู่ ไร้คนรัก มันช่างน่าตลกเนอะมองไปคนรอบข้างกลับกลายเป็นว่าเขามีคนรักเขามีเนื้อคู่ ตอนนี้ก็18ละแฟนสักคนยังไม่เคยมีเลยชีวิตเหมือนถูกสาปเรื่องความรักยังไงไม่รู้ผิดหวังอยู่เรื่อย สงสารตัวเองเห

ยังหวังว่าเราจะพบกันใหม่✌️😓❤️‍🩹

ยังหวังว่าเราจะพบกันใหม่✌️😓❤️‍🩹

สวัสดีทุกคนนะคับ เริ่มเรื่องเลยนะคับคือผมเคยคบกับคน คนหนึ่งมาซึ่งคบกันมาได้เกือบ2ปีแต่รู้จักที่คุยกันมาก่อนก็รวม5ปี มันคงสนิทเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อนมีเรื่องอะไรเราจะปรึกษาเล่าระบายให้ฟังกันผมคบกับเขา

วันก่อนไปรับลูกชายอายุ 12 เรียน ม.1 เจอเพื่อนลูกชาย  มีพี่สาวที่อายุมากกว่าเกิน 10 ปี (น่าจะอายุ 25 ปี)  มารับกลับบ้าน ได้เห็นการสั่งสอนน้องชาย   สอนแบบวิธีการเอาตัวรอดแบบเทาๆ&nbs