มีเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อพิน เธอชอบร้อยพวงมาลัยเองเพื่อไหว้พระที่บ้าน บ้านของเธอปลูกดอกมะลิลาไว้เยอะแยะมากมาย และมีต้นดอกลีลาวดี 2-3 ต้น เธอชอบเก็บดอกไม้เหล่านั้นในตอนเช้าและนำมาทำพวงมาลัยแบบง่าย ๆ โดยจะร้อยดอกมะลิลาสลับกับดอกลีลาวดีแล้วผูกเข้าด้วยกันเป็นพวงวงกลม บ้านของพินอยู่นอกเมืองแต่อยู่ใกล้รถไฟฟ้า เธอจึงได้ไปเรียนในกรุงเทพฯ เพราะสะดวกขึ้นรถไฟฟ้าและไปต่อรถเมล์อีกแค่ 2 ป้าย แม่ของเธอไปส่ง แล้วก็เลยไปทำงาน ตอนเย็นแม่ก็ไปรับกลับบ้าน พ่อของเธอขายของอยู่บ้าน ทำกับข้าวอร่อยมาก พอกลับถึงบ้านเธอก็หิวพอดี ได้กินมื้อเย็นฝีมือพ่อทุกวัน เธอเลี้ยงหมาตัวนึงชื่อว่า พลอย เจ้าพลอยเป็นหมาพันธุ์ลาบราดอร์ แสนรู้มากเธอชอบเล่นกอดกับมันทุกวัน
วันนี้แม่ซื้อมือถือให้พิน เพราะบางทีตอนแม่ไปรับที่โรงเรียนจะหาพินไม่เจอพินจึงจำเป็นต้องมีมือถือ พินดีใจมากรีบโทรไปบอกดาวเพื่อนสนิทแล้วเล่นไลน์กัน
วันนึงพินรู้สึกแปลก ๆ กับมือถือ เหมือนมือถือมีชีวิต
ตอนบ่ายขณะที่เธอร้อยพวงมาลัยอยู่นั้น อยู่ ๆ ก็มีเสียงไลน์ 'ติ๊งตึง' ดาวไลน์มาคุยว่าทำการบ้านเสร็จแล้ว พินก็ตอบว่าเธอก็ทำเสร็จแล้วเหมือนกันกำลังร้อยพวงมาลัยอยู่ หลังจากแชทเสร็จ พินก็วางมือถือไว้ที่หน้าตัก แล้วก็ร้อยพวงมาลัยต่อ อยู่ ๆ มือถือก็ปรับเป็นกล้องถ่ายรูป ถ่าย แชะ ทีนึง เนื่องจากพินวางมือถือไว้ที่หน้าตักทำให้รูปออกมาเป็นหน้าพินที่กำลังร้อยพวงมาลัยอยู่พอดี พินตกใจนิดหน่อยเพราะเธอไม่ได้แตะต้องมือถือเลยแต่มันถ่ายรูปเอง
พินเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็คิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ จึงไม่ได้สนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่พินสงสัยจนเก็บไปฝัน
พินฝันว่ามือถือเรียกเธอ "สวัสดีจ้าพินฉันคือมือถือของเธอนะ" พินได้ยินเสียงนั้นจากมือถือ เธอรู้สึกดีใจที่มือถือของเธอพูดได้ มือถือบอกว่า "ฉันดีใจมากที่มีพินเป็นเจ้าของเพราะพินน่ารักและทนุถนอมมือถือใช้มือถืออย่างระมัดระวังไม่เคยทำตกเลย" พอพินตื่นขึ้นมาก็มองหามือถือ แต่ว่ามันหายไปจากหัวเตียงของเธอ
เจ้าพลอยคาบมือถือมาให้ พินแปลกใจที่เห็นเจ้าพลอยคาบมือถือมา เธอจึงนึกได้ว่าเธอลืมมือถือไว้ที่โต๊ะร้อยพวงมาลัยเมื่อคืนนี้นั่นเอง เจ้าพลอยนี่รู้ใจเธอจริง ๆ เธอชื่นชม
ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์แปลก ๆ กับมือถือของเธออีกเลย เธอยังคงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น
นิทาน เรื่องสั้น มือถือของพิน
มีเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อพิน เธอชอบร้อยพวงมาลัยเองเพื่อไหว้พระที่บ้าน บ้านของเธอปลูกดอกมะลิลาไว้เยอะแยะมากมาย และมีต้นดอกลีลาวดี 2-3 ต้น เธอชอบเก็บดอกไม้เหล่านั้นในตอนเช้าและนำมาทำพวงมาลัยแบบง่าย ๆ โดยจะร้อยดอกมะลิลาสลับกับดอกลีลาวดีแล้วผูกเข้าด้วยกันเป็นพวงวงกลม บ้านของพินอยู่นอกเมืองแต่อยู่ใกล้รถไฟฟ้า เธอจึงได้ไปเรียนในกรุงเทพฯ เพราะสะดวกขึ้นรถไฟฟ้าและไปต่อรถเมล์อีกแค่ 2 ป้าย แม่ของเธอไปส่ง แล้วก็เลยไปทำงาน ตอนเย็นแม่ก็ไปรับกลับบ้าน พ่อของเธอขายของอยู่บ้าน ทำกับข้าวอร่อยมาก พอกลับถึงบ้านเธอก็หิวพอดี ได้กินมื้อเย็นฝีมือพ่อทุกวัน เธอเลี้ยงหมาตัวนึงชื่อว่า พลอย เจ้าพลอยเป็นหมาพันธุ์ลาบราดอร์ แสนรู้มากเธอชอบเล่นกอดกับมันทุกวัน
วันนี้แม่ซื้อมือถือให้พิน เพราะบางทีตอนแม่ไปรับที่โรงเรียนจะหาพินไม่เจอพินจึงจำเป็นต้องมีมือถือ พินดีใจมากรีบโทรไปบอกดาวเพื่อนสนิทแล้วเล่นไลน์กัน
วันนึงพินรู้สึกแปลก ๆ กับมือถือ เหมือนมือถือมีชีวิต
ตอนบ่ายขณะที่เธอร้อยพวงมาลัยอยู่นั้น อยู่ ๆ ก็มีเสียงไลน์ 'ติ๊งตึง' ดาวไลน์มาคุยว่าทำการบ้านเสร็จแล้ว พินก็ตอบว่าเธอก็ทำเสร็จแล้วเหมือนกันกำลังร้อยพวงมาลัยอยู่ หลังจากแชทเสร็จ พินก็วางมือถือไว้ที่หน้าตัก แล้วก็ร้อยพวงมาลัยต่อ อยู่ ๆ มือถือก็ปรับเป็นกล้องถ่ายรูป ถ่าย แชะ ทีนึง เนื่องจากพินวางมือถือไว้ที่หน้าตักทำให้รูปออกมาเป็นหน้าพินที่กำลังร้อยพวงมาลัยอยู่พอดี พินตกใจนิดหน่อยเพราะเธอไม่ได้แตะต้องมือถือเลยแต่มันถ่ายรูปเอง
พินเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็คิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ จึงไม่ได้สนใจเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่พินสงสัยจนเก็บไปฝัน
พินฝันว่ามือถือเรียกเธอ "สวัสดีจ้าพินฉันคือมือถือของเธอนะ" พินได้ยินเสียงนั้นจากมือถือ เธอรู้สึกดีใจที่มือถือของเธอพูดได้ มือถือบอกว่า "ฉันดีใจมากที่มีพินเป็นเจ้าของเพราะพินน่ารักและทนุถนอมมือถือใช้มือถืออย่างระมัดระวังไม่เคยทำตกเลย" พอพินตื่นขึ้นมาก็มองหามือถือ แต่ว่ามันหายไปจากหัวเตียงของเธอ
เจ้าพลอยคาบมือถือมาให้ พินแปลกใจที่เห็นเจ้าพลอยคาบมือถือมา เธอจึงนึกได้ว่าเธอลืมมือถือไว้ที่โต๊ะร้อยพวงมาลัยเมื่อคืนนี้นั่นเอง เจ้าพลอยนี่รู้ใจเธอจริง ๆ เธอชื่นชม
ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์แปลก ๆ กับมือถือของเธออีกเลย เธอยังคงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น