สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 11
อย่ายิ้มรับ อย่าหัวเราะกลบเกลื่อน อย่ารับมุก
คนแซวจะยิ่งลามปามไม่ยอมหยุด เจอทีไรก็จะล้อต่อไปเรื่อย ๆ นึกว่าเลียปากได้
นึกเราไม่มีสิทธิโกรธ เห็นเราเป็นตัวตลกจริง ๆ ถึงยิ้มแย้มยอมให้เขาล้อเล่นได้
กับคนไม่รู้จัก แบบพวกวิน ไม่ตอบโต้ทำเฉย ๆ แบบที่เล่ามานั้นดีแล้ว
หูทวนลม อย่ารับว่าเขาแซวเรา ไม่สนใจ
แต่ไม่จำเป็นต้องหนีเร็ว ๆ จะดูจงใจเกินไปว่าเราเดินหนีพวกมัน พวกมันจะยิ่งสะใจ
เดินหนีได้แต่อย่าพรวดพราดให้ดูออกว่ารีบหนี
กับคนรู้จัก อย่างเพื่อนฝูง (ที่จริงเพื่อนดี ๆ เขาไม่ล้อเลียนกันแบบนี้นะ) คนรู้จักทั่วไป ญาติ ๆ คนที่ทำงาน ฯลฯ
อย่าแสดงอารมณ์ใด ๆ ห้ามพูดตลกตอบไปหรือยิ้มรับมุก แต่ก็ห้ามโกรธด้วย
ให้พูดตรง ๆ ด้วยเสียงธรรมดา แต่หนักแน่น จริงจัง ให้คนฟังรู้ว่าเราไม่ขำ
บอกเขา ว่า "อย่าล้อแบบนี้ ไม่ชอบให้ล้อแบบนี้"
เชื่อพี่ บอกตรง ๆ แบบนี้ได้ผลกว่าทำยิ้มรับ พูดตลกกลบเกลื่อน หรือโกรธตอบ
เพราะถ้าคนเห็นเราทำเป็นอารมณ์ดี เขาก็ไม่เข้าใจว่าเราไม่พอใจ
ถ้าเราไม่เล่นด้วย มันก็ไม่กล้าเล่นด้วย ต่อไปเจอหน้ากันอีกจะได้เลิกล้อเลียน
(คนล้อ "บางคน" พอเจอพี่บอกตรง ๆ ไปแบบนั้นก็มาขอโทษทีหลัง
ก็ยังดี.... แต่พี่ก็ไม่สนิทใจที่จะคบหาพูดคุยกับคนแบบนี้อีกหรอกนะ
เพราะเห็นแล้วเป็นคนที่พูดจาไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น
พอเห็นพี่เป็นคนอารมณ์ดี ไม่โกรธใคร ไม่มีเรื่องกับใครก็นึกว่าจะล้อเลียนได้หรือไง)
ในกรณีที่คนล้ออีกฝ่ายอาจอาวุโสกว่า หรือตำแหน่งงานสูงกว่า หรือแม้แต่เป็นหัวหน้า
คนที่ถูกล้อส่วนใหญ่มักเกิดความไม่กล้า ตามธรรมเนียมไทย ๆ ที่สอนกันมาว่าผู้น้อยห้ามขึ้นเสียงกับผู้ใหญ่
(อันที่จริงถ้าแค่อายุมากกว่าแต่ทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่ที่ดี และไม่มีผลอะไรต่อการทำงาน เราไม่ต้องพึ่งพาอะไรเขา
ก็ไม่ใช่คนที่เราควรต้องเกรงใจหรือกลัวผิดใจด้วยนะ)
เจอแบบนี้ให้ทำเฉย ๆ ไม่ต้องพูด ทำนิ่ง ๆ
บรรยากาศและคนรอบข้างจะรู้ได้เองว่าเราไม่เล่นด้วย ไม่สนุกกับมุกเหยียดหยามตัวเราแบบนี้
ต่อให้คนล้อจะไม่รู้ตัว แต่คนส่วนใหญ่ที่อยู่รอบตัวจะมองออกทันทีว่า
สิ่งที่คนล้อทำกับเรานั้นเป็นเรื่องไร้มารยาท ล่วงเกินเรา
คนล้อนั้นจะถูกมองในแง่ลบ ว่ามีภาพลักษณ์เป็นคนปากเสียไร้สมบัติผู้ดีเอง
คนแซวจะยิ่งลามปามไม่ยอมหยุด เจอทีไรก็จะล้อต่อไปเรื่อย ๆ นึกว่าเลียปากได้
นึกเราไม่มีสิทธิโกรธ เห็นเราเป็นตัวตลกจริง ๆ ถึงยิ้มแย้มยอมให้เขาล้อเล่นได้
กับคนไม่รู้จัก แบบพวกวิน ไม่ตอบโต้ทำเฉย ๆ แบบที่เล่ามานั้นดีแล้ว
หูทวนลม อย่ารับว่าเขาแซวเรา ไม่สนใจ
แต่ไม่จำเป็นต้องหนีเร็ว ๆ จะดูจงใจเกินไปว่าเราเดินหนีพวกมัน พวกมันจะยิ่งสะใจ
เดินหนีได้แต่อย่าพรวดพราดให้ดูออกว่ารีบหนี
กับคนรู้จัก อย่างเพื่อนฝูง (ที่จริงเพื่อนดี ๆ เขาไม่ล้อเลียนกันแบบนี้นะ) คนรู้จักทั่วไป ญาติ ๆ คนที่ทำงาน ฯลฯ
อย่าแสดงอารมณ์ใด ๆ ห้ามพูดตลกตอบไปหรือยิ้มรับมุก แต่ก็ห้ามโกรธด้วย
ให้พูดตรง ๆ ด้วยเสียงธรรมดา แต่หนักแน่น จริงจัง ให้คนฟังรู้ว่าเราไม่ขำ
บอกเขา ว่า "อย่าล้อแบบนี้ ไม่ชอบให้ล้อแบบนี้"
เชื่อพี่ บอกตรง ๆ แบบนี้ได้ผลกว่าทำยิ้มรับ พูดตลกกลบเกลื่อน หรือโกรธตอบ
เพราะถ้าคนเห็นเราทำเป็นอารมณ์ดี เขาก็ไม่เข้าใจว่าเราไม่พอใจ
ถ้าเราไม่เล่นด้วย มันก็ไม่กล้าเล่นด้วย ต่อไปเจอหน้ากันอีกจะได้เลิกล้อเลียน
(คนล้อ "บางคน" พอเจอพี่บอกตรง ๆ ไปแบบนั้นก็มาขอโทษทีหลัง
ก็ยังดี.... แต่พี่ก็ไม่สนิทใจที่จะคบหาพูดคุยกับคนแบบนี้อีกหรอกนะ
เพราะเห็นแล้วเป็นคนที่พูดจาไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น
พอเห็นพี่เป็นคนอารมณ์ดี ไม่โกรธใคร ไม่มีเรื่องกับใครก็นึกว่าจะล้อเลียนได้หรือไง)
ในกรณีที่คนล้ออีกฝ่ายอาจอาวุโสกว่า หรือตำแหน่งงานสูงกว่า หรือแม้แต่เป็นหัวหน้า
คนที่ถูกล้อส่วนใหญ่มักเกิดความไม่กล้า ตามธรรมเนียมไทย ๆ ที่สอนกันมาว่าผู้น้อยห้ามขึ้นเสียงกับผู้ใหญ่
(อันที่จริงถ้าแค่อายุมากกว่าแต่ทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่ที่ดี และไม่มีผลอะไรต่อการทำงาน เราไม่ต้องพึ่งพาอะไรเขา
ก็ไม่ใช่คนที่เราควรต้องเกรงใจหรือกลัวผิดใจด้วยนะ)
เจอแบบนี้ให้ทำเฉย ๆ ไม่ต้องพูด ทำนิ่ง ๆ
บรรยากาศและคนรอบข้างจะรู้ได้เองว่าเราไม่เล่นด้วย ไม่สนุกกับมุกเหยียดหยามตัวเราแบบนี้
ต่อให้คนล้อจะไม่รู้ตัว แต่คนส่วนใหญ่ที่อยู่รอบตัวจะมองออกทันทีว่า
สิ่งที่คนล้อทำกับเรานั้นเป็นเรื่องไร้มารยาท ล่วงเกินเรา
คนล้อนั้นจะถูกมองในแง่ลบ ว่ามีภาพลักษณ์เป็นคนปากเสียไร้สมบัติผู้ดีเอง
แสดงความคิดเห็น
ทำไมชอบแซวชอบล้อเวลาเจอผู้หญิงอ้วนคะ?
แต่อย่างน้อย...เวลาเจอผู้หญิงอ้วนให้เกียรติกันบ้างได้ไหมคะ?
บางครั้งเดินผ่านแล้วโดนแซวมา บางครั้งก็พยายามฝืนยิ้มบางครั้งก็พยายามทำเฉยๆ
แต่คนที่แซวที่ล้อจะรู้บ้างมั้ยว่าในใจมันอายเหมือนอยากร้องไห้
การที่ถูกล้อต่อหน้าคนเยอะๆมันรู้สึกแย่นะ
คนอ้วนไม่ใช่ตัวตลกที่จะมองล้อเลียนแล้วมานั่งขำกัน คนอ้วนไม่ใช่ตัวน่ารังเกียจที่เวลาอยากแต่งตัวสวยบ้างแต่ถูกมองว่าช่างกล้าแต่ง
ในชีวิตเจอมาบ่อยค่ะโดยเฉพาะวินมอ'ไซค์ เจอบ่อยเป็นพิเศษแถบจะเกือบทุกที่ อยากถามว่าเป็นอะไรมากไหมคะพี่?
บางทีหนูก็เจียมตัวแล้วนะคะว่าหนูอ้วนหนูไม่ขึ้นหรอกมอ'ไซค์ แค่เดินผ่านเฉยๆ(มันจำเป็นต้องเดินผ่านไปซื้อของจริงๆ)
แต่ทำไมพวกพี่ต้องล้อต้องส่ายหัวต้องแซวต้องหัวเราะเยาะต้องทำหน้าปฎิเสธ?
(บางทีอยากตะโกนใส่หน้าว่า... "กูนั่งรถเก๋งค่ะกูไม่นั่งหรอกมอ'ไซค์" แต่ด้วยความเป็นมนุษย์สอนไว้ว่าคนเราต้นทุนชีวิตต่างกันไม่ควรดูถูกซึ่งกันและกันเราจึงไม่สามารถพูดในสิ่งที่แว๊บมาในสมองตอนเวลาโกรธได้ ก็ได้และรีบเดินเร็วๆให้มันผ่านๆไป..
ส่วนคนขับวินดีๆก็มีค่ะ เห็นเราเดินไปซื้อของอยู่เป็นประจำก็จอดมอ'ไซค์บอกว่าไปไหมอย่าเดินเลยมันร้อน เรายิ้มแล้วบอกไม่เป็นไรค่ะขอบคุณมาก
คนดีๆมีน้อยค่ะที่จะคิดแบบนี้ขอให้พี่มีลูกค้าเยอะๆนะคะนับถือน้ำใจพี่เลย
ไม่ว่าจะเป็นใครควรให้เกียรติกันและกันนะคะ
ถ้าพี่อยากมีแฟนสวยช่วยดูหน้าและสัน....พี่ด้วยนะคะ
พี่มาล้อหนู หนูอยากจะบอกว่าคนอ้วนทุกคนไม่ได้ง่าย ไม่ได้โหยหาผู้ชาย อ้วนก็เลือกค่ะ พี่น่าจะสงสารตัวเองนะคะว่า..ขนาดคนอ้วนอย่างหนูที่พี่ล้อปมด้อยหนูบ่อยๆเนี๊ย หนูยังไม่เอาพี่เลย!! รังเกียจ!! ไม่ได้รังเกียจที่หน้าตานะคะ รังเกียจที่จิตใจพี่มากกว่าค่ะ
แม่บอกว่า"ผู้ชายที่ไม่ให้เกียรติผู้หญิงไม่ถือว่าเป็นผู้ชาย"
ต่อไปนี้จะดูแลตัวเอง..ไม่ให้ใครมาล้อได้อีก แต่ก็ต้องใช้เวลา....ฮึ๊บๆสู้ๆ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน เราแค่มาระบายๆ อ่อ ..เราเป็นคนอ้วนแต่สมส่วนค่ะ ไม่ได้ลำบากต่อการใช้ชีวิตในปัจจุบัน
ความอ้วนไม่ได้ทำให้เราอยู่บนโลกนี้ยาก แต่ที่อยู่ยากเพราะปากคนต่างหาก ...จบแล้ว ขอบคุณทุกคนนะคะ สบายใจไปนิดนึงได้ระบาย