สำหรับเรา เราเป็นโรคจิตมั้งชอบมีแฟนไกล คือสำหรับเราเราคิดในมุมที่ว่า ไกลกันเราจะมีช่องว่างซึ่งการมีช่องว่างมันเหมือนพิสูจน์ไรหลายอย่างความเชื่อใจความซื่อสัตย์ ความเชื่อมั่น แล้วแบบเจอกันทีนึงมันรู้สึก

เรารู้จักกันมา8ปี ในฐานะพี่น้อง แล้วพึ่งจะเริ่มคบกัน ก่อนที่จะมาคบกัน โดนเทมาทั้งคู่ ระยะทางเรากับเขาอยู่คนละจังหวัด นานๆทีจะได้เจอกัน แต่ก่อนคุยก็ตกลงกันว่าระยะทางไม่ใช่ปัญหา จะติดอย่างเดียวคือเขาอยู

คือเราอยากมีแฟนมากๆคะ รู้สึกเหงาและเบื่อโลกมากๆไปไหนเพื่อนก็เอาแฟนไปกันด้วย😓มีเราคนเดียวที่โสด คนอื่นๆก็ชมเราว่าเราหน้ารัก แต่ทำไมเราถึงยังไม่มีแฟนล่ะ (เราเลือกเยอะเพราะบางคนที่เข้ามาก็หลอกฟันเล่นๆเรา

เรากับแฟนคบกันมา2ปีแล้วแรกๆแฟนใส่ใจมากตามจีบเราจนจน6เดือนเราถึงตัดสินใจคบกับเขาเพราะเขาดีทุกอย่างเอาชนะใจเราได้พอหลังๆมาอะไรที่เคยใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆกับหายไป คนที่เคยโดนกระทำพอวันนึงไม่ทำแล้วมันรู้ส

ต้องบอกก่อนว่านี่คือ"ชีวิตมหาลัย" ขอถามเพื่อนๆหน่อยได้มั้ยว่า ระหว่างแฟนที่คบกันมาสามปีเกือบจะสี่ปีแล้ว แต่เรียนคนละมหาลัยกัน เวลาเจอกันก็น้อยมาก เฉลี่ยแล้วรวมๆไม่เกินสองวัน ทะเลาะกันเรื่องเ

ก่อนหน้านี้ เราคบกับผู้ชายแล้วโดนเทตลอด มีทอมเข้ามาจีบ ในช่วงจังหวะที่เราเหงา เราก็คบดู เขาก็ดีนะ เทคแคร์เราทุกอย่าง เอาใจใส่ ย้ายเข้ามาอยู่หอด้วยกันช่วงเขาฝึกงาน ก็หลายเดือนอยู่ แต่พอสักพัก มีผู้ชายม

ก็ตามที่ตั้งคำถามไว้เลยครับ ตอนนี้ผมอายุ 19 ปี และโสดมา 19 ปีแล้ว ตอนนี้เรียนคณะสัตวแพทย์ปี 1 ครับอยากจะถามว่าทำไมผมไม่เคยรู้สึกหวั่นไหวกับผู้หญิงที่พร้อมจะคบกับผมเลยครับ ทั้งที่บางคนนี่เป็นเน็ตไอดอลเ

เพียงพัดผ่าน พบพาน มาผ่านพบ ได้เจนจบ พบเจอ เธอหวั่นไหว ได้พบเธอ ก็รักเธอ เผลอแล้วใจ ใยอ่อนไหว แพ้ใจ อยู่ทุกที ไม่รู้จะแต่งอะไร