ขอบอกก่อนเลยว่าปัจจุบัน จขกท. อายุ 22 แล้วค่ะ บ้านอยู่กทม.นี่แหละ
ตั้งแต่เด็กจนปัจจุบันพ่อแม่ไปรับส่งตลอด ไม่ว่าจะไปที่ไหน
หลังๆพอเริ่มโตขึ้น นั่งบีทีเอสเป็นแล้ว ก็รับส่งที่บีทีเอสแทนค่ะ
อีกอย่างคือเป็นคนไม่แม่นเส้นทางค่ะ พ่อแม่เลยไม่อยากให้ไปเอง
เรียกว่าสบายใจกว่าถ้าไปส่งลูกที่บีทีเอส เพราะหลังจากนั้นลูกไปเองได้แล้ว

คราวนี้เรื่องมีอยู่ว่าแฟนของ จขกท. เค้าบอกว่าทำไมเธอถึงไม่ออกจากบ้านเอง
จะได้มาเจอกันง่ายๆ จะได้เจอกันได้ทุกวันด้วย ทำไมต้องรอพ่อแม่ไปส่งล่ะ
นี่โตแล้วนะ ยังจะทำตัวเป็นเด็กที่ออกจากบ้านไม่ได้อีกเหรอ
เราก็ได้แต่บอกว่า เราขึ้นรถเมล์ไม่เป็น จะออกจากบ้านเองพ่อแม่แล้วก็ญาติๆเค้าก็เป็นห่วง
เพราะบ้านอยู่ในซอยค่ะ แล้วถ้าจะเดินไปหน้าปากซอยนี่มีแต่พวกคนน่ากลัวง่ะ
(คนงานก่อสร้าง พวกเล่นยา วงเหล้าอะไรก็มี มันเลยทำให้ไม่กล้าเดินไปเสี่ยงค่ะ T^T)

แล้วมันก็กลายเป็นสาเหตุที่ทำให้ไม่เข้าใจกันซะงั้นอ่ะ คือ จขกท. ไม่อยากทะเลาะนะคะ
เราแค่คิดว่าครอบครัวถูกเลี้ยงมาต่างกัน มันผิดด้วยเหรอที่เราโตแล้วแต่ออกจากบ้านเองไม่ได้
เราแคร์แฟนนะคะ แต่เราก็แคร์ครอบครัวเราด้วย เราไม่อยากไปไหนด้วยความรู้สึกกังวลของคนที่บ้านอะค่ะ
คือมันกลายเป็นปัญหา ทั้งที่ไม่น่าเป็นปัญหาเลยค่ะ แต่ก่อนก็ไม่มี เพิ่งจะมามีนี่แหละนะ
เห้อ~ เหนื่อยจังเลยค่ะ เพื่อนๆมีความคิดเห็นว่าไงบ้างคะกับเรื่องนี้