หยุดสองวัน ไม่ได้ทำอะไร นอกจากทำงานบ้าน
แล้วมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
แล้วรู้สึกว่า เอ่อ มันเหงาเนาะ
นั่งดูซีรีย์ อ่านหนังสือ ฟังเพลง ก็แล้ว
มันก็ยังเป็นเหมือนเดิม กลับมาวนเวียนแบบเดิน
ความเหงานี้ก็แปลก ชอบเข้ามาบ่อยๆ
หรืออาจเป็นเพราะบางทีเรา แค่ต้องการที่จะระบายเรื่องที่อึดอัด
มันไม่ได้เหงาแบบเศร้าๆนะ ไม่ได้เหงาแบบร้องไห้
แต่มันเป็นเหงาแบบ อุ่นๆ เหงา ที่รู้สึกว่าเออ มันเหงา แค่นั้นเอง
ทำอะไรมันก็เบื่อๆ
ไม่รู้ซิ อาจเป็นเพราะเราเหมือนดูใครหลายๆคน รอบๆตัวเรา
เดินออกไป ที่ละคนๆ แม้แต่สิ่งที่มีก็ยังรักษาไว้ไม่ได้
รู้สึกว่าเหนื่อยแล้วอะ
แปลกเนาะ ทั้งๆที่เราก็เรียนรู้อยู่กับมันมานานละ ยังไม่เข้าใจมันอีก
บางครั้งก็สุขแบบนี้ สุขแบบเหงาๆ
แปลกเนาะ
บ้างทีเราอาจแค่ต้องการคนทึ่จะรับฟังเรื่องที่เราทุกข์ใจบ้าง
หัวเราะไปกับเราบ้าง แม้มันจะ ไร้สาระ มันไม่มีอะไรเลยก็ตาม
เอ้อ.....เป็นอะไรมากปะเนี๊ยะเรา
กลับไปเหงาแบบอุ่นเหมือนเดิมได้แล้ว
เพราะความเหงามันไม่ได้ฆ่าเรา แต่มันทำให้เรารักตัวเองมากขึ้น
สุขแบบเหงาๆ ไม่ได้เศร้า
แล้วมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
แล้วรู้สึกว่า เอ่อ มันเหงาเนาะ
นั่งดูซีรีย์ อ่านหนังสือ ฟังเพลง ก็แล้ว
มันก็ยังเป็นเหมือนเดิม กลับมาวนเวียนแบบเดิน
ความเหงานี้ก็แปลก ชอบเข้ามาบ่อยๆ
หรืออาจเป็นเพราะบางทีเรา แค่ต้องการที่จะระบายเรื่องที่อึดอัด
มันไม่ได้เหงาแบบเศร้าๆนะ ไม่ได้เหงาแบบร้องไห้
แต่มันเป็นเหงาแบบ อุ่นๆ เหงา ที่รู้สึกว่าเออ มันเหงา แค่นั้นเอง
ทำอะไรมันก็เบื่อๆ
ไม่รู้ซิ อาจเป็นเพราะเราเหมือนดูใครหลายๆคน รอบๆตัวเรา
เดินออกไป ที่ละคนๆ แม้แต่สิ่งที่มีก็ยังรักษาไว้ไม่ได้
รู้สึกว่าเหนื่อยแล้วอะ
แปลกเนาะ ทั้งๆที่เราก็เรียนรู้อยู่กับมันมานานละ ยังไม่เข้าใจมันอีก
บางครั้งก็สุขแบบนี้ สุขแบบเหงาๆ
แปลกเนาะ
บ้างทีเราอาจแค่ต้องการคนทึ่จะรับฟังเรื่องที่เราทุกข์ใจบ้าง
หัวเราะไปกับเราบ้าง แม้มันจะ ไร้สาระ มันไม่มีอะไรเลยก็ตาม
เอ้อ.....เป็นอะไรมากปะเนี๊ยะเรา
กลับไปเหงาแบบอุ่นเหมือนเดิมได้แล้ว
เพราะความเหงามันไม่ได้ฆ่าเรา แต่มันทำให้เรารักตัวเองมากขึ้น