ไม่ได้ปล่อยค่ะ เเต่จะให้ห้ามยังไง???

ปีหนึ่งเทอมเเรก ลูกสาวอายุสิบเเปดปีเดินเข้ามาบอกว่า เค้ามีเเฟนเเล้ว เค้าเรียนอยู่มหาลัยเดียวกัน พักหอเดียวกันเพียงเเค่คนละชั้น เเถมมหาลัยยังอยู่ไกลบ้านตั้งเกือบสี่ชั่วโมง ปกติเเล้วเค้าจะไม่กลับบ้านเสาร์อาทิตย์ นอกเสียจากว่าจะมีวันหยุดมากกว่าสามวัน

ตอนที่อยู่มอปลายเราเคยขอไว้ว่าอย่าเพิ่งมีเเฟน เค้าก็ไม่มี พอถึงวันนี้เค้าอายุเกินสิบเเปดปีเเล้ว ถือว่าบรรลุนิติภาวะ ต่อให้เราไปห้าม เค้าก็จะเเอบทำอยู่ดี

ทันทีที่เรารู้ว่าเค้ามีเเฟน เราให้เค้าโทรนัดหมอตรวจร่างกาย ฉีดวัคซีนป้องกันโรคบางชนิดที่จะติดต่อกันได้ทางเพศสัมพันธ์ ขอยาคุมกำเนิดจากเเพทย์ เเละเรียนรู้ที่จะใช้ถุงยางอนามัย (เรียนมาหมดเเล้วก็จริง เเต่เราต้องนั่งคุยกันให้รู้เรื่องอีกครั้ง)

เราย้ำเสมอว่าเราไม่ว่าที่มีเเฟน เเต่เราห่วงเรื่องท้องในวัยเรียน โรคติดต่อ เเละเกรงว่าจะเสียการเรียน ซึ่งเด็กทั้งคู่ก็รับปากว่าจะเรียนให้จบ เเละสัญญาว่าจะป้องกันตัวเอง

เวลาที่ลูกสาวไปเที่ยวบ้านเเฟน ทางบ้านเค้าก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เเละหลายๆที่เเฟนเค้ามาเที่ยวบ้าน เราก็ให้การต้อนรับอย่างดีเหมือนกัน

ตอนที่คบหากันใหม่ๆ เราไม่ให้เเฟนเค้าพักที่บ้าน เเต่ตอนนี้เวลาที่เเฟนเค้ามาเที่ยวบ้านเราจะให้พักที่ห้องรับเเขก บางครั้งเเฟนเค้าก็มาพักบ้านเรานานเกือบอาทิตย์ ก็เลี้ยงดูเหมือนลูกอีกคนอ่ะนะ เวลามาเที่ยวบ้าน ทางพ่อเเม่เค้าก็จะฝากขนมนมเนยมาให้

จริงๆเเล้วลูกวัยรุ่นมีเเฟน มันก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะทั้งหมดหรอก อย่างน้อยเราก็เชื่อได้ว่าเด็กทั้งคู่รักกันมาก เค้าช่วยกันติวหนังสือเรียน ไปออกกำลังกายด้วยกัน เวลาขนย้ายของเข้าหอเค้าก็ช่วยเหลือกัน ปีนเขาลงทะเลเค้าก็ไปด้วยกัน ดูๆไปเเล้วเค้ามีความสุขกันดีนะ ลูกสาวจะขอบคุณเราทุกครั้งที่เราให้การต้อนรับเเฟนเค้าเป็นอย่างดี

ต่อไปในวันข้างหน้า ถ้าเค้าได้เเต่งงานกันก็ดี หรือต่อให้เค้าเลิกรากันไป เราก็จะไม่คิดว่าใครหลอกใคร เเค่ไปกันไม่ได้ เราไม่ได้คิดว่าใครได้ใครเสียหรือว่าอะไร

้เคยมีคนถามเราต่อหน้าว่า ทำไมถึงปล่อยให้ลูกมีเเฟน ตอนนั้นเราไม่ทันได้คิด เราตอบเค้าไปว่า มีตอนนี้หน่ะดีเเล้ว อย่างน้อยเค้าก็เป็นเเฟนกันเพราะเค้ารักกันจริง ไม่ได้มีข้อเเม้อีกร้อยเเปดเหมือนมีเเฟนตอนอายุเยอะๆ (เค้าทำงานอะไร ได้เงินเดือนเท่าไหร่ ที่บ้านมีฐานะไหม อนาคตเค้าจะเป็นยังไง)

ให้เราพูดจริงๆเลยนะ ต่อให้วันข้างหน้าเค้าเกิดพลาดท้องในวัยเรียน หรือว่าเรียนไม่จบ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆ เราก็จะยังคงให้คำเเนะนำเเละให้ความช่วยเหลือเค้า ถ้าชีวิตที่เค้าเลือกเดินมันหักเข หนทางมันขรุขระ เค้าก็เลือกได้ว่าจะเดินหน้าต่อไปหรือเปลี่ยนทางเดิน เราขอเเค่ให้เค้าเดิน สักวันเค้าก็จะถึงจุดหมายปลายทาง ซึ่งในทางกลับกัน ถ้าเราไปปิดทางเดินเค้าในทุกๆด้าน เค้าก็จะเเอบไปทำ เเละไม่ได้เรียนรู้เรื่องการป้องกัน เเละถ้าเค้าเกิดพลาด เค้าก็อาจะตัดสินใจทำอะไรผิดๆ ซึ่งมันอาจจะทำให้เค้าต้องเสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้ มันก็เหมือนกับเอามีดเเทงตัวเองนั่นเเหละค่ะ ไม่ว่าจะหน้ามือหรือหลังมือ นั่นก็มือเรา ทางไหนก็เจ็บเหมือนกัน ถ้าเราต้องเลือก เราขอเลือกให้ทุกการกระทำเค้าอยู่ในสายตาดีกว่าค่ะ อย่างน้อยเค้าก็จะกล้าที่จะปรึกษาเรา คนที่เป็นเเม่ ไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่าการที่ได้เห็นลูกมีความสุขหรอกค่ะ

ปัญหาเด็กวัยรุ่นมีเเฟนในวัยเรียน มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นจริง เพียงเเต่พ่อเเม่ปิดหูปิดตาไม่อยากรับรู้ความจริงก็เท่านั้นเอง มองภาพรวมเเล้วเด็กทั้งคู่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ตั้งใจเรียนทั้งคู่ ตอนนี้ปิดเทอม ลูกสาวเราก็กลับมาช่วยเราทำงานที่ร้าน (ตั้งใจทำงานมากๆเลยด้วย คงอยากจะให้เห็นนั่นเเหละว่าโตเป็นผู้ใหญ่เเล้ว)   เห็นเปิดกล้องคุยกันงุ้งงิ้งก่อนนอนเเล้วอยากดีดสักเปรี้ยง (หมั่นไส้ ) เค้าบอกว่าเรียนจบเเล้วเค้าจะเเต่งงานกัน

เอาเหอะ...........ตามใจทั่นเหอะ     เราก็หวังนะว่า การตัดสินใจของเรามันจะไม่ผิดไปซะทั้งหมด..............