พักหลังๆมานี้ใครๆก็ Slow life ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า คำๆนี้...มันมีจุดเริ่มต้นจากตรงไหน??
แต่ใครหลายคนที่เบื่อความวุ่นวายในเมืองใหญ่ ก็เริ่มมองหาสถานที่สงบๆ เงียบๆ
ใช้ชีวิตช้า...ช้า เนิบ...เนิบ แบบที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก
อาจจะไม่ต้องเป็นสถานที่ที่สวยงาม อาจไม่ใช่...สถานที่ที่ห่างไกล  เพียงแค่...เป็นที่ที่อยู่แล้วสบายใจ
ใช้ชีวิตแบบ " S l o w   L i f e " สักที่ก็พอ
    ก่อนที่ฉันจะได้กลับมาบรรจุเข้าทำงานที่บ้านอย่างถาวร   ฉันมีโอกาสได้ไปทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนที่กรุงเทพฯ
เมืองที่ใครๆต่างก็ยกให้เป็นเมืองฟ้าเมืองสวรรค์  เมืองไม่เคยหลับใหล ความสะดวกสบายครบครัน
แต่ภายใต้ความสะดวกสบายนั้น  มันกลับเต็มไปด้วยความวุ่นวาย...
เมื่อวันหยุดเดินทางมาถึง....หลายต่อหลายครั้ง ฉันจึงเลือกที่จะเดินทางกลับบ้าน
บ้าน...ที่เพื่อนๆในเมืองหลวงของฉัน เรียกมันว่า..."บ้านนอก"
ฉันรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้กลับบ้านนอก  ที่นี่...ฉันไม่ต้องคิดอะไรมากมายให้ปวดหัว
ฉันมีเวลาทำอะไรอีกตั้งมากมาย ไม่ต้องแข่งกับเวลา...เรียกได้ว่า มัน Slow จน ไม่รู้จะ Slow ยังไง
เพื่อนๆเมืองกรุงของฉัน ต่างก็อิจฉาที่พวกเรามีบ้านนอกเป็นของตัวเอง
วันนี้....ฉันกลับมาอยู่ที่นี่อย่างถาวรแล้ว  กลับมาใช้ชีวิตแบบ "S l o w  L i f e " ที่บ้านนอกของฉันเอง





เอารูปบ้านนอกของฉันมาฝาก หวังว่าเพื่อนๆจะคิดถึงบ้านนอกของตัวเองนะคะ ^^