อดีตสามีโทรหามาหลังจากหนีหายไปร่วม 6 เดือน ไม่เคยโทรมาถามเรื่องลูกแม้แต่ครั้งเดียวว่า ขอหย่าและขอไปมีชีวิตกับผู้หญิงคนใหม่ที่เขารัก ผู้หญิงที่คอยเป็นที่ปรึกษาให้กำลังใจเขาตลอดเวลาตั้งแต่ก่อนที่เราจะแต่งงาน ท้องและคลอดลูก เธอเป็นคนเดียวที่เขาเห็นว่าดีที่สุดในเวลานี้ เพราะสด ใหม่ สวยกว่าเรา
ตอนนี้เรายังทำใจไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่สภาพจิตใจก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก จากเดิมที่เคยคิดทำลายชีวิตตัวเอง แต่ไม่สำเร็จเพราะยังมีลูกชายพึ่งเกิดไม่กี่เดือนต้องดูแล
สิ่งที่หวังว่าเขาจะคิดได้กลับตัวกลับใจ กลับมาหาครอบครัวอีกครั้ง บัดนี้ความหวังนั้นสูญสิ้นไปแล้ว เมื่อเขาเลือกบอกเหตุผลเราเหมือนนักร้องดังที่ว่า "กลับมาก็ไม่ใช่สถานะเดิม เขารักคนใหม่ เขามีความสุขมากกว่าอยู่กับเราและลูก เวลาสิบกว่าปีที่ผ่านมาที่อยู่กินกันมา ก่อร่างสร้างตัวกันมา ก็ขอให้เราคิดว่ามันเป็นอดีตเสีย มองไปข้างหน้า"
จบคำพูดเขาเราก็น้ำตาไหลค่ะ ยอมรับว่าเสียใจและมองยังไม่เห็นอนาคตของเรากับลูก เรื่องของสามีเราคงไม่ไปยุ่งอะไรกับเขาแล้วคะ คงปล่อยให้เป็นไปตามกรรม และสิ่งที่ชัดเจนตอนนี้คือ ไม่ต้องรอ ไม่ต้องหวังว่าเขาจะกลับมา
เราอยากจะขอสอบถามแม่ๆ single mom ทุกๆ ท่าน เชื่อว่าทุกคนคงเข้าใจความรู้สึกเราเวลานี้ว่ามันเจ้บปวดและทุกข์ทรมานเพียงใด ว่าเราจะทำยังไงให้ใจเข้มแข็งได้เร็วๆ จะยิ้มได้เร็วๆ และเดินคนเดียวได้โดยไม่น้ำตาไหลและรู้สึกโดดเดี่ยว
ตอนนี้ลูกเราอยู่ต่างจังหวัดอยู่กับพ่อแม่เราค่ะ เลยทำให้ฟุ้งซ่านค่อนข้างมากเพราะอยู่กทมคนเดียว ส่วนอดึยสามีก็อยู่ใกล้ๆ นี่แหละนั่งรถไฟใต้ดินแป๊บเดียวก็ถึงแต่ก็ไม่เคยหันมาเหลียวแลเรา เพราะโลกของเขากำลังเป็นสีชมพูอยู่ ช่างมันค่ะ
อาจด้วยสถานะการเงิน หนี้สินและอนาคตของลูก ที่ทำให้เรายังคงอยู่ที่นี่
อยากจะขอวิธีผ่านจุดนี้ไปอย่างเร็วๆ ตอนนี้ จขกท ฟังธรรม สวดมนต์ไหว้พระบ่อย จนทำให้มีสติและมองเห็นสัจธรรมชีวิตแล้วว่า ทุกอย่างไม่แน่นอน อยากจะขอกำลังใจและวิธีดูแลฝึกฝนใจค่ะ เมื่อก่อนร้องไห้ตลอดเวลา แต่เวลานี้อารมณ์นั้นจะมาเวลาใกล้ค่ำ เหงา โดดเดี่ยว ไม่เหลือใคร ความรู้สึกมันอ้างว้างชอบกลเราไม่ค่อยชอบอยู่กับมันสักเท่าไหร่ค่ะ
ส่วนอดีตสามีเราคิดว่าหากสภาพจิตใจเราดีขึ้นและลูกโตกว่านี้สักนิด เราจะไปหย่าให้เขาแน่นอนค่ะ (เราเลยจุดที่จะฟ้องหย่ามาแล้วนะคะ)
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและขอบคุณหากแนะทางเดินชีวิตเราสองแม่ลูกให้มีชีวิตและกำลังใจเดินต่อไปนะคะ
สามีจบกับครอบครัวและเขาตัดสินใจเลือกคนใหม่แล้วค่ะ
ตอนนี้เรายังทำใจไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่สภาพจิตใจก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก จากเดิมที่เคยคิดทำลายชีวิตตัวเอง แต่ไม่สำเร็จเพราะยังมีลูกชายพึ่งเกิดไม่กี่เดือนต้องดูแล
สิ่งที่หวังว่าเขาจะคิดได้กลับตัวกลับใจ กลับมาหาครอบครัวอีกครั้ง บัดนี้ความหวังนั้นสูญสิ้นไปแล้ว เมื่อเขาเลือกบอกเหตุผลเราเหมือนนักร้องดังที่ว่า "กลับมาก็ไม่ใช่สถานะเดิม เขารักคนใหม่ เขามีความสุขมากกว่าอยู่กับเราและลูก เวลาสิบกว่าปีที่ผ่านมาที่อยู่กินกันมา ก่อร่างสร้างตัวกันมา ก็ขอให้เราคิดว่ามันเป็นอดีตเสีย มองไปข้างหน้า"
จบคำพูดเขาเราก็น้ำตาไหลค่ะ ยอมรับว่าเสียใจและมองยังไม่เห็นอนาคตของเรากับลูก เรื่องของสามีเราคงไม่ไปยุ่งอะไรกับเขาแล้วคะ คงปล่อยให้เป็นไปตามกรรม และสิ่งที่ชัดเจนตอนนี้คือ ไม่ต้องรอ ไม่ต้องหวังว่าเขาจะกลับมา
เราอยากจะขอสอบถามแม่ๆ single mom ทุกๆ ท่าน เชื่อว่าทุกคนคงเข้าใจความรู้สึกเราเวลานี้ว่ามันเจ้บปวดและทุกข์ทรมานเพียงใด ว่าเราจะทำยังไงให้ใจเข้มแข็งได้เร็วๆ จะยิ้มได้เร็วๆ และเดินคนเดียวได้โดยไม่น้ำตาไหลและรู้สึกโดดเดี่ยว
ตอนนี้ลูกเราอยู่ต่างจังหวัดอยู่กับพ่อแม่เราค่ะ เลยทำให้ฟุ้งซ่านค่อนข้างมากเพราะอยู่กทมคนเดียว ส่วนอดึยสามีก็อยู่ใกล้ๆ นี่แหละนั่งรถไฟใต้ดินแป๊บเดียวก็ถึงแต่ก็ไม่เคยหันมาเหลียวแลเรา เพราะโลกของเขากำลังเป็นสีชมพูอยู่ ช่างมันค่ะ
อาจด้วยสถานะการเงิน หนี้สินและอนาคตของลูก ที่ทำให้เรายังคงอยู่ที่นี่
อยากจะขอวิธีผ่านจุดนี้ไปอย่างเร็วๆ ตอนนี้ จขกท ฟังธรรม สวดมนต์ไหว้พระบ่อย จนทำให้มีสติและมองเห็นสัจธรรมชีวิตแล้วว่า ทุกอย่างไม่แน่นอน อยากจะขอกำลังใจและวิธีดูแลฝึกฝนใจค่ะ เมื่อก่อนร้องไห้ตลอดเวลา แต่เวลานี้อารมณ์นั้นจะมาเวลาใกล้ค่ำ เหงา โดดเดี่ยว ไม่เหลือใคร ความรู้สึกมันอ้างว้างชอบกลเราไม่ค่อยชอบอยู่กับมันสักเท่าไหร่ค่ะ
ส่วนอดีตสามีเราคิดว่าหากสภาพจิตใจเราดีขึ้นและลูกโตกว่านี้สักนิด เราจะไปหย่าให้เขาแน่นอนค่ะ (เราเลยจุดที่จะฟ้องหย่ามาแล้วนะคะ)
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและขอบคุณหากแนะทางเดินชีวิตเราสองแม่ลูกให้มีชีวิตและกำลังใจเดินต่อไปนะคะ